Η λυσσαλέα πολεμική της ιδιοκτησίας των τηλεοπτικών καναλιών, από κοινού με τις αντιπολιτευτικές κορώνες της Ν.Δ., η οποία ενσωμάτωσε τον πόλεμο των επιχειρηματιών στην πολιτική της, έδωσαν το στίγμα τα προηγούμενα χρόνια, όσο η κυβέρνηση επιχειρούσε τη νομιμότητα και τη ρύθμιση του τηλεοπτικού πεδίου.
1. Πρώτη συμπαράταξη της Ν.Δ. με τα συμφέροντα των καναλαρχών εντοπίζεται από τους τελευταίους μήνες του 2015, οπότε ο τότε νέος αρχηγός Κυρ. Μητσοτάκης αρνείται πεισματικά να συναινέσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ, το οποίο είχε την αρμοδιότητα της αδειοδότησης σύμφωνα με τον νόμο Παππά (4339/ Οκτ. 2015). Η πεισματική άρνηση της Ν.Δ. οδηγεί την κυβέρνηση στην απόφαση να προχωρήσει η διοίκηση στην έκδοση των αδειών, οπότε αναλαμβάνει η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης Επικοινωνίας να πραγματοποιήσει τη δημοπρασία σύμφωνα με τον νόμο.
2. Η Ν.Δ. υιοθετεί ως πολιτική της κάθε προσχηματικό επιχείρημα που σκαρφίζονται οι ιδιοκτήτες των σταθμών προκειμένου να μην προχωρήσει η αδειοδότηση, δηλαδή να μην καταβάλουν τίμημα για τις άδειες. "Δεν είναι αναγκαία η αδειοδότηση", "χωράνε άπειρα κανάλια", "η αγορά θα αποφασίσει πόσα κανάλια χωράνε", "μας φιμώνουν" ήταν μερικά απ' όσα ακούγονταν τότε. Στην πραγματικότητα οι λειτουργούντες σταθμοί είχαν συμφέρον για όσο το δυνατόν λιγότερες άδειες που θα μοιράζονται μια περιορισμένη διαφημιστική πίτα. Η σπέκουλα περί 16 αδειών ήταν η πρόφαση ώστε να επιτύχουν... καμια άδεια. Ο διαγωνισμός μπορεί να μην ευδοκίμησε λόγω της απόφασης του ΣτΕ, που τον έκρινε αντισυνταγματικό, έδωσε όμως μια τάξη μεγέθους για το ύψος του τιμήματος: 250 εκατ. ευρώ.
3. Μετά την απόφαση του ΣτΕ, η Ν.Δ. αναγκάστηκε να συναινέσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ τον Νοέμβριο 2016. Η νέα ανεξάρτητη αρχή έβαλε μπροστά αμέσως τη διαγωνιστική διαδικασία παρ' ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. τότε με επιστολή του προέτρεπε το Συμβούλιο να μην προχωρήσει στην αδειοδότηση των σταθμών. Το ΕΣΡ μετά από δημόσια διαβούλευση, σε συνεργασία και με τον Νίκο Παππά, με προσεκτικούς χειρισμούς, προχώρησε στην προκήρυξη, τον έλεγχο και τελικά την αδειοδότηση των σταθμών.
4. Με κυβέρνηση Κ. Σημίτη και υπουργούς τον Δ. Ρέππα το 1998 και τον Χρ. Πρωτόπαππα το 2003 είχε επιχειρηθεί και τότε νόμιμη αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Παρ' ότι ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε και τα κανάλια εθνικής και περιφερειακής εμβέλειας κατέθεσαν φακέλους υποψηφιότητας, οι διαγωνισμοί δεν ολοκληρώθηκαν. Στην πρώτη περίπτωση ο υπουργός με απόφασή του όρισε ως "νομίμως λειτουργούντες" όλους όσοι υπέβαλαν φάκελο υποψηφιότητας, χωρίς έλεγχο και χωρίς τίμημα. Στη δεύτερη περίπτωση ο διαγωνισμός (από το ΕΣΡ) κατέπεσε στο ΣτΕ επειδή δεν προέβλεπε διαφορετικά είδη τηλεοπτικών σταθμών (γενικής στόχευσης και θεματικά).
