Η δομή της δημόσιας σφαίρας μεταβλήθηκε άρδην το 2010 με την υπογραφή του Μνημονίου και διασπάστηκε με βάση την πολιτική σύγκρουση Μνημόνιο / Αντιμνημόνιο, αναφέρει στο βιβλίο «Δημόσια σφαίρα σε κρίση - Πώς και γιατί παραβιάζεται η δεοντολογία στα ΜΜΕ 2009-2016» η αναπληρώτρια καθηγήτρια Μαρία Κομνηνού.
Όπως σημειώνει, στη μνημονιακή / καθεστωτική σφαίρα τοποθετήθηκε η συρρικνούμενη και σπαρασσόμενη ηγεμονική δημόσια σφαίρα τής μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 συμπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., δημόσια ραδιοτηλεόραση, ένα μέρος του Τύπου και σχεδόν το σύνολο των ιδιωτικών καναλιών). Στην αντιμνημονιακή / αντιθετική δημόσια σφαίρα εντοπίζεται η Αριστερά, που εκφράστηκε με το κίνημα των πλατειών με τα φιλικά προς αυτήν ΜΜΕ και το κίνημα της μπλογκόσφαιρας.
Η μνημονιακή / καθεστωτική σφαίρα άρθρωνε ένα λόγο που αποκτούσε, μεταξύ 2012 και 2015, τα χαρακτηριστικά της προπαγάνδας και εκτελούσε «σαν μπράβος» τη βρώμικη δουλειά «για λογαριασμό του νεοφιλελευθερισμού», υποστηρίζει ο καθηγητής Κύρκος Δοξιάδης στο βιβλίο του «Προπαγάνδα» που εκδόθηκε το 2016. Σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη η προπαγανδιστική αιχμή κρίνεται από την αρνητική της στοχοθεσία ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ με την υιοθέτηση δύο στρατηγικών:
* «Η θεωρία των δύο άκρων». Σύμφωνα με αυτήν, η βία της Χρυσής Αυγής εξισώνεται με τις μορφές αντίστασης ή πολιτικής αντιπαράθεσης που εκφράζεται ή υποτίθεται ότι πατρονάρεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, η άρνηση των πρυτάνεων να εφαρμόσουν τον νόμο Διαμαντοπούλου ή τα γκαζάκια κατατάσσονται στο ίδιο πεδίο με τη βία που ασκεί η Άκρα Δεξιά, ενώ επιρρίπτονται βαρύτερες ευθύνες στην Αριστερά γιατί... άρχισε πρώτη.
* Με τη νέα εκδοχή τού «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο» φορτώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ οι δύο ενδημικές παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος: η πελατειακή δομή του κράτους και ο λαϊκισμός. Με ταχυδακτυλουργική ευελιξία, τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., απαλλάσσονται γιατί «με τα Μνημόνια έβαλαν μυαλό», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαλείται γιατί επιμένει να τις καλλιεργεί και ενδεχομένως να τις υποθάλπει.
Αναφερόμενη στον ρόλο του Διαδικτύου η Μαρία Κομνηνού στο ίδιο βιβλίο υποστηρίζει ότι εντείνει τις αρνητικές επιπτώσεις του μετασχηματισμού της δημόσιας σφαίρας. Όπως σημειώνει, σύμφωνα με έρευνα του “Guardian” οι αλγόριθμοι της Google και των άλλων κολοσσών της ενημέρωσης έχουν υποστεί τέτοια χειραγώγηση από τα τεχνολογικά σαΐνια της Δεξιάς, ώστε να δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα, όπου ο Χίτλερ είναι ο καλός, οι Εβραίοι είναι οι κακοί και ο Ντόναλντ Τραμπ είναι Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Μιλώντας στην «Α» η Μ. Κομνηνού υποστηρίζει ότι «στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία ανάγκη να εξυπηρετηθεί από τις τεχνολογίες, όταν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι αναπαράγουν τις πιο απίθανες εκδοχές των fake news».
