Γενεές δεκατέσσερις περνάει η ΠΟΣΠΕΡΤ το Δ.Σ. της ΕΡΤ και ιδίως τον πρόεδρο Κ. Ζούλα και τον διευθύνοντα σύμβουλο Γ. Γαμπρίτσο, αναφορικά με το στρατηγικό σχέδιο για την επόμενη πενταετία, που αναρτήθηκε προς διαβούλευση. Με πολυσέλιδη επιστολή της η ΠΟΣΠΕΡΤ χαρακτηρίζει «νεοφιλελεύθερο» και «υποκριτικό» τον σχεδιασμό, ο οποίος επιρρίπτει τις ευθύνες της διοίκησης «για την αποτυχία της, τα λάθη, τη λογοκρισία, την κατακόρυφη πτώση της θεαματικότητας κ.λπ. στον συνδικαλισμό και στο Δημόσιο». Η ΕΡΤ δεν μετασχηματίζεται σε «σύγχρονο ραδιοτηλεοπτικό μέσο», αλλά σε «μια ευάλωτη, θεσμικά αθωράκιστη και απολύτως εξαρτημένη εταιρεία υποδοχής (holding) των κρατικοδίαιτων όρνεων».
Εφιάλτης για τους εργαζόμενους
«Το 'όραμα' της διοίκησης Ζούλα-Γαμπρίτσου είναι ένας εφιάλτης για τους εργαζόμενους», σημειώνει η Ομοσπονδία των εργαζομένων, «και μια απογοήτευση για την κοινωνία, που διψά για αντικειμενική, έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, για αληθινή ψυχαγωγία και Πολιτισμό, για ελεύθερη διακίνηση ιδεών, για δημοκρατία». Συγκεκριμένα, η ΠΟΣΠΕΡΤ σημειώνει:
* Επιχειρείται μια μίξη προηγούμενων προτάσεων της ΠΟΣΠΕΡΤ (που αμφισβητείται ότι θα υλοποιηθούν) σε μια «σούπα» με σκοτεινούς και δόλιους σχεδιασμούς για την εταιρεία και τους εργαζομένους της.
* Οι αξίες που προτάσσονται, της ανεξαρτησίας, της αντικειμενικότητας, της πολυφωνίας, της διαφάνειας κ.λπ., έρχονται σε σύγκρουση με τις επικρίσεις που δέχεται συστηματικά η ΕΡΤ για λογοκρισία.
* Η «θεσμική θωράκιση» και ιδίως η «πολιτική θωράκιση» της ΕΡΤ που αναφέρεται δεν εξειδικεύεται και παραμένει μια αόριστη αναφορά, μια ευχή, καθώς η διοίκηση παραμένει «σαρξ εκ της σαρκός του κυβερνώντος κόμματος».
* Για την «απαγκίστρωση από τον στενό δημόσιο τομέα, το ενιαίο μισθολόγιο και τις χρονοβόρες διαδικασίες προμηθειών», κρύβεται η λειτουργία της ΕΡΤ με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, προκειμένου να γίνει ελκυστική για golden boys της αγοράς. Ενώ γίνεται λόγος για αυξήσεις σε όλα τα επίπεδα διοίκησης, «το προσωπικό της ΕΡΤ εμφανίζεται ως γερασμένοι πενηντάρηδες που θα τους ξεφορτωθείτε με μια 'εθελουσία έξοδο'». Την ίδια ώρα:
* Δεν χρησιμοποιείται η συνθήκη μία αποχώρηση για μια πρόσληψη.
* Παραχωρείται το παραγόμενο έργο της ΕΡΤ σε εργολάβους.
* Οι παραγωγές χρησιμοποιούνται ως μέσο εξυπηρέτησης «ημετέρων».
* Δεν αναφέρεται πώς θα εξυπηρετηθεί με τον ορθολογικότερο τρόπο η παραγωγή ραδιοτηλεοπτικού προγράμματος.
* Ούτε κουβέντα για την καταχρηστική διανομή τηλεοπτικού προϊόντος σε τρίτους (pull).
* Ο εργαζόμενος-λάστιχο περιγράφεται σε σχέση με την ανανέωση προσωπικού. Σε σχέση επίσης με την «εμπορική θυγατρική της ΕΡΤ», που έχει στόχο να λειτουργεί ως εργασιακή γαλέρα, όπως στον ιδιωτικό τομέα.
* Ελεύθερες αυξήσεις στους μισθούς για τη διοίκηση και τους άλλους «αρίστους», όμως «ευέλικτες συμβάσεις» σχεδιάζονται για τους απλούς εργαζόμενους. Όφελος θα υπάρξει στους «αρίστους», στους κρατικοδίαιτους εργολάβους και τους ιδιωτικούς σταθμούς.
* Όφελος για τους καναλάρχες-μετόχους της Digea, που μέσω του «επιτελικού κράτους» θα υπογράψουν «συνεργατικές συμφωνίες».
* Η πρόθεση κατάργησης της “Φωνής της Ελλάδας” και των βραχέων κυμάτων έρχεται σε σύγκρουση με 72 δημόσιες ραδιοφωνίες που όχι μόνο δεν έκλεισαν αλλά αναβάθμισαν τα βραχέα.
* Κατάργηση της Γενικής Διεύθυνσης Ραδιοφωνίας σημαίνει απαξίωση του ραδιοφώνου και συρρίκνωση των 19 περιφερειακών σταθμών σε 11.
* Δεν φαίνεται πουθενά πρόθεση να διεκδικηθεί η περιουσία της ΕΡΤ που πέρασε στο Ελληνικό Δημόσιο μετά το κλείσιμό της το 2013.
