Της Αγγέλας ΝΤΑΡΖΑΝΟΥ
Μία από τις πολλές υποχρεώσεις που επιφορτίζει στις γυναίκες η πατριαρχία -αφού πρώτα τις υποχρεώσει να καταφέρουν να «τυλίξουν» έναν άντρα- είναι να «καταφέρουν να τον κρατήσουν». Να μην τους φύγει. Γιατί ο άντρας «από τη φύση του» είναι ελεύθερο πουλί, πετάει από κλαρί σε κλαρί, από κανάρα σε κανάρα που λέει και το λαϊκό άσμα και είναι δύσκονο να μείνει με μία γυναίκα.
Χρέος λοιπόν της γυναίκας, σύμφωνα με το πατριαρχικό πρότυπο, είναι να γίνει τόσο καλή, τόσο ευχάριστη, τόσο πονηρή και τσακπίνα, ώστε να μην τον αφήσει να της φύγει στη διάρκεια του γάμου- να μην της τον κλέψει καμιά άλλη. Επιφορτίζονται έτσι οι γυναίκες εκτός των άλλων και το βάρος να διατηρήσουν ζωντανή και ενδιαφέρουσα και ερωτική τη σχέση στη διάρκεια των χρόνων.
Κάτι τέτοιο περίπου είχε στο μυαλό του και ο Νίκος Χατζηνικολάου στη συνέντευξη με τον Αλέξη Τσίπρα τη Δευτέρα, όταν έκανε τον απολογισμό της σχέσης του με τη Μπέττυ, 25 χρόνια σχέση, είπε, και ο Χατζηνικολάου παρατήρησε πώς κατάφερε τόσα χρόνια η Μπέττυ «να τον κρατήσει». Για καλό το είπε ο άνθρωπος, κάτι σαν ικανότητα της γυναίκας, χάρισμα και δυναμισμό ή εξυπνάδα, όμως στην ουσία ήταν αναπαραγωγή του πατριαρχικού στερεοτύπου «κατάφερε να σε κρατήσει».
Ο Τσίπρας συμφώνησε ότι πράγματι, η Μπέττυ τα κατάφερε, συμπλήρωσε όμως αυθόρμητα, ότι «κι εγώ κατάφερα να την κρατήσω», δίνοντας βάρος και στις δικές της ανάγκες. Συμπληρώνοντας αυτό, εξισορρόπησε την ευθύνη ανδρών και γυναικών για τη διατήρηση της σχέσης και για την τόνωση του ενδιαφέροντος μέσα στη σχέση, την οποία έχουν ανάγκη και τα δύο μέρη. Και η μέριμνα γι αυτό δεν μπορεί παρά να είναι αμφίπλευρη.
Απόσπασμα από τη συνέντευξη στο Ενώπιος Ενωπίων
