Του Κώστα Καναβούρη
Δεν πέρασαν πολλές μέρες από το εξώδικο των 1.130 γονέων στη Χίο εναντίον συγκεκριμένων Δημοτικών σχολείων του νησιού ώστε να μην παίρνουν μέρος στην εκπαιδευτική διαδικασία τα παιδάκια των μεταναστών. Επίσης δεν πέρασαν πολλές μέρες από τότε που ο Σαμαράς -ο πιο άχαρος πρωθυπουργός που είχε ποτέ η χώρα κι ένας από τους πιο επιζήμιους- σε μια ακόμα στεγνή επίδειξη μισαλλοδοξίας, από την Καβάλα, αναφέρθηκε και πάλι σε «ορδές λαθρομεταναστών». Και ιδού ένα ακόμη γεγονός που έρχεται εμφατικά να καταδείξει ότι υπάρχει μια ευρεία κοινωνική βάση φοβική και καθυστερημένη, έτοιμη να συμπράξει σε ό,τι πιο καθυστερημένο και σκοτεινό υπάρχει. Μια κοινωνική Ακροδεξιά που εκδηλώνει το μίσος της εναντίον των αδυνάτων με κάθε αιτία και αφορμή.
Όταν μάλιστα το μίσος εκδηλώνεται από μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, κάνει τα πράγματα απλώς χειρότερα. Μιλάμε βέβαια για την απόφαση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Λέσβου, όπου μετά από εισήγηση του προέδρου της ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αντιπροέδρου της ΕΛΜΕ Απόστολου Βαρελτζή, προκρίθηκε η χρήση του όρου «λαθρομετανάστης» από τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία του νησιού.
Απερίφραστα, χωρίς αστερίσκους και με το ιδιαίτερο βάρος που αποκτά αυτή η απόφαση επειδή προέρχεται από εκπαιδευτικούς: πρόκειται για βαρβαρότητα που τραυματίζει βαριά ό,τι ωραίο, ελεύθερο και υψηλό εμπεριέχει η έννοια της παιδείας. Και τούτο επειδή αντίκειται βάναυσα στο καθολικό δικαίωμα που είναι η παιδεία χωρίς διαχωρισμούς, προωθώντας ταυτόχρονα στη διδακτική διαδικασία το ρατσισμό, την εχθροξενία, την υποτίμηση ανθρώπινων όντων. Αποτελεί όχι απλώς εκπαιδευτικό λάθος, αλλά κοινωνικό έγκλημα που ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια του εκπαιδευτικού εγκλήματος. Οι ερίτιμοι εκπαιδευτικοί μάλιστα έγραψαν και στα παλαιότερα των εκπαιδευτικών υποδημάτων τους το έγγραφο του Αρείου Πάγου με το οποίο ζητείται η εξάλειψη της χρήσης του όρου «λαθρομετανάστης» προκειμένου «να αποτραπεί η χρήση μειωτικών για την προσωπικότητα των ανθρώπων χαρακτηρισμών και να αποφευχθούν φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού».
Αν σε όλα τούτα προστεθεί ότι η παιδεία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η καλλιέργεια της ορθής κρίσεως που απελευθερώνει τον νου και την ψυχή, τότε είναι απορίας άξιο ποια ορθή κρίση διδάσκει ο κάθε μικροΣαμαράς στους νεαρούς βλαστούς που του εμπιστεύεται η Δημοκρατία. Ποιον Παρμενίδη και ποιον Διονύσιο Σολωμό θα διδάξουν, που δεν πρέπει να μολυνθεί από τα μιάσματα των μικρών «λαθρομεταναστών»; Παιδιών που γεννήθηκαν «λαθραία», δηλαδή δεν έπρεπε να γεννηθούν αν τεντώσουμε τετανικά (από τον τέτανο) τη σκέψη των άρρωστων μυαλών.
Τα αρμόδια όργανα και της Πολιτείας και του εκπαιδευτικού συνδικαλισμού υπάρχουν. Και οφείλουν άμεσα, γιατί ο ρατσισμός καλπάζει και εξαπλώνεται καρκινικά, να πάρουν θέση και να πράξουν αναλόγως. Μακάρι να αρκούσε ως απάντηση η εξαίσια, απαντητική στους 1.130, επιστολή της διευθύντριας του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χίου κυρίας Κ. Κώττη (αναζητήστε την στο Διαδίκτυο, για να μην πω διδάξετέ την στα σχολεία και στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων). Διαβάστε για να κατανοήσετε το φωτεινό μεγαλείο και τη βαριά ευθύνη να είσαι δάσκαλος. Κάτι τέτοιοι δάσκαλοι -και είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί- αποτελούν τους αφανείς, σύγχρονους «δασκάλους του έθνους».
Αλλά δεν φτάνει. Χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι ο αγώνας εναντίον του ρατσισμού και των άλλων μορφών εκφασισμού της κοινωνίας είναι αγώνας υπέρ της παιδείας, υπέρ του πολιτισμού, και είναι αδήριτη ανάγκη να κάνουμε αυτόν τον αγώνα αποτελεσματικότερο, με περισσότερη και αποτελεσματικότερη δημοκρατία. Γιατί δίπλα μας και μέσα μας κάποιες φορές υπάρχει μια ζοφερή πατρίδα που διαχέει τον ζόφο της, που επιτίθεται στους ανυπεράσπιστους, που αποδιώχνει τα παιδάκια εκείνα που έχουν την ψυχή καμένη από τον τρόμο με εγκαύματα τρίτου βαθμού. Είναι η ζοφερή πατρίδα του κανίβαλου φασίστα, του ρατσιστή, του ακροδεξιού, του Άριου, του άεργου λομπίστα μεγαλοπολιτικού, του σεξιστή, του μεγαλοκλέφτη, του μίζερου μικροφαλλοκράτη και τόσων άλλων.
Δεν πάει άλλο μ’ αυτό το διατροφικό τσίρκο κανιβαλισμού που πεινάει διαρκώς περισσότερο. Η απειλή είναι μεγάλη γιατί είναι καλλιεργημένη στα θερμοκήπια του βαθέος συστήματος. Το βλέπουμε και στη ζοφερή «εκπαιδευτική» αντίληψη μήπως «βρομίσει» η παιδεία «μας» από τους «άπλυτους». Αλλά εμείς πάντοτε με τους «άπλυτους» ήμασταν. Γιατί ξέρουμε πως είναι πραγματικά οι καθαροί άνθρωποι. Επειδή πλύθηκαν με τα ίδια τους τα δάκρυα. Ή το ξεχάσαμε;
ΥΓ.: «Άκρα του τάφου σιωπή» για τη συγκεκριμένη απόφαση από τους αριστόψυχους της Ν.Δ. Είναι επειδή έχουν κατανοήσει σε βάθος τον Σολωμό «μας».
Ο αγώνας εναντίον του ρατσισμού και των άλλων μορφών εκφασισμού της κοινωνίας είναι αγώνας υπέρ της παιδείας, υπέρ του πολιτισμού, και είναι αδήριτη ανάγκη να κάνουμε αυτόν τον αγώνα αποτελεσματικότερο, με περισσότερη και αποτελεσματικότερη δημοκρατία
