Με την κοινή παραδοχή ότι “το μεταναστευτικό και προσφυγικό φαινόμενο δεν είναι έκτακτο και ήρθε για να μείνει”, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από όλη την Ευρώπη έκαναν ένα βήμα παραπέρα στον διάλογο ανταλλάσσοντας πρακτικές και τεχνογνωσία για την κοινωνική ενσωμάτωση του νεοεισερχόμενου πληθυσμού. Άλλωστε ζητούμενο είναι να αμβλυνθούν οι κοινωνικές εντάσεις και να δημιουργηθούν οι συνθήκες αρμονικής συμβίωσης με τον ντόπιο πληθυσμό. Αυτός ο προβληματισμός διαπέρασε τη χθεσινή συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Περιφερειών, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.
“Μπορεί στην όψη να φαίνομαι ένας τυπικός Γερμανός, αλλά σήμερα σας αποκαλύπτω ότι κατά το ήμισυ είμαι Λιθουανός” είπε ο δήμαρχος της Αλτένα Αντρέα Χόλστεϊν μιλώντας για την πόλη η οποία εδώ και δύο χρόνια φιλοξενεί πρόσφυγες προερχόμενους από την Ελλάδα. “Επισκέφθηκα το 2015 την Ελλάδα γιατί ήθελα να δω από κοντά σε ποιες συνθήκες ζουν οι πρόσφυγες και να μην έχω εικόνα μόνο από την τηλεόραση” είπε. “Πήγα στη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, τη Μυτιλήνη” συνέχισε λέγοντας: “Διαπίστωσα ότι οι συνθήκες διαβίωσης είναι απάνθρωπες γι' αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους”.
“Επιστρέφοντας στην Αλτένα (σ.σ.: στο κρατίδιο της Νότιας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, στη δυτική Γερμανία) είχα ήδη πάρει την απόφασή μου” είπε με αποφασιστικό τόνο ο Αντρέα Χόλστεϊν. “Ξεκίνησα αμέσως τις επαφές με τους δημοτικούς συμβούλους και τα κόμματα για να προετοιμάσω το έδαφος ώστε να υποδεχθούμε μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων από αυτόν που αντιστοιχούσε στην πόλη μου” σημείωσε εξηγώντας: “Εξασφάλισα τη συναίνεση όλων και κανένα κόμμα δεν αντέδρασε”. “Δυο χρόνια μετά την άφιξη των προσφύγων στην πόλη μας, δεν έχει εκδηλωθεί καμία ακροδεξιά διαμαρτυρία και αυτό αποτυπώθηκε στις πρόσφατες εκλογές, καθώς δεν αναδείχθηκε κανένα ακροδεξιό κόμμα” τόνισε.
“Αυτό που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι παρά τη λαϊκιστική προπαγάνδα που εκφράζεται ανά την Ευρώπη, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ήρθαν για να μείνουν” υπογράμμισε ο Αντρέα Χόλστεϊν δίνοντας βαρύτητα στην πολιτική κοινωνικής συνοχής, που “θα λειτουργήσει προωθητικά για την κοινωνική ένταξη αυτού του πληθυσμού”, όπως χαρακτηριστικά είπε. Μιλώντας για το τι έκανε, προκειμένου να μην υπάρξουν αναταράξεις στην κοινωνία της Αλτένα, ο Αντρέα Χόλστεϊν είπε πως αξιοποίησε κενά διαμερίσματα της πόλης διαμοιράζοντας τον προσφυγικό πληθυσμό μέσα στις γειτονιές.
“Συνεργαστήκαμε με τους δήμοσιους λειτουργούς, προκειμένου να ενημερώσουν τους πρόσφυγες για το τι τους προσφέρει ο δήμος που θα ζήσουν”, εξήγησε ο δήμαρχος της Αλτένα. “Για εμένα ήταν σημαντικό, οι πρόσφυγες να μάθουν τη γλώσσα μας και το ενδιαφέρον είναι πως βρήκαμε νέους και πιο αποτελεσματικούς τρόπους διδασκαλίας της”, πρόσθεσε υπογραμμίζοντας πως οι εκπαιδευτικοί αμισθί κάνουν μάθημα στους πρόσφυγες. “Πλέον οι πρόσφυγες είναι μέρος της κοινωνίας μας και είναι το 10% του πληθυσμού”, κατέληξε.
Από τον ευρωπαϊκό Νότο και την πόλη της Σικελίας, Κατάνια, ο απερχόμενος δήμαρχός της Βιτσέντζο Μπιάνκο μίλησε για το πώς αντιμετώπισε την έλευση μεγάλου αριθμού μεταναστών και προσφύγων. “Το καλοκαίρι του 2015, μέσα σε μια εβδομάδα, έφθασαν στην Κατάνια 8.000 άνθρωποι από τη Λιβύη. Δεν ήξερα τι να κάνω... Δεν ήξερα πού να τους βάλω...” είπε συμπληρώνοντας: “Αποφάσισα να επιτάξω όλους τους αθλητικούς χώρους της πόλης και να τους βάλω εκεί”. “Πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι αυτή ήταν μια προσωρινή λύση και αναζήτησα χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση” τόνισε.
“Πλέον έχει εξασφαλιστεί στέγη για όσους πρόσφυγες έμειναν στην Κατάνια και τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο. Μαθαίνουν ιταλικά και σισιλιάνικα και σας πληροφορώ ότι τα μιλούν καλύτερα από τους ντόπιους” είπε ο Βιτσέντζο Μπιάνκο. Διηγήθηκε, μάλιστα, την πιο συγκινητική στιγμή της θητείας τους. “Στην Κατάνια την 5η Φεβρουαρίου έχουμε μια μεγάλη γιορτή. Τη γιορτή της Αγκάθα. Στην πόλη μας έρχονται πάνω από ένα εκατομμύριο πιστοί”, λέει προσθέτοντας: “Φέτος δεν την γιορτάσαμε μόνοι μας. Οι φίλοι μας από τη Σρι Λάνκα που ήρθα το 2015, γιόρτασαν κι αυτοί μαζί μας και έφτιαξαν ένα ομοίωμα ελέφαντα -αυτό άλλωστε είναι το έθιμο τους- και συμμετείχαν στη λιτανεία”. “Αυτή ήταν η πιο σημαντική στιγμή για εμένα. Εκεί κατάλαβα πως κάτι έκανα καλά. Εκεί κατάλαβα πως πρέπέι να ξεπεράσουμε τον φόβο μας”, κατέληξε ο Βιτσέντζο Μπιάνκο.
