Live τώρα    
18°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αραιές νεφώσεις
18 °C
16.6°C19.6°C
2 BF 59%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αυξημένες νεφώσεις
17 °C
14.7°C18.2°C
2 BF 59%
ΠΑΤΡΑ
Αυξημένες νεφώσεις
15 °C
15.5°C16.0°C
1 BF 77%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
18 °C
17.8°C19.1°C
5 BF 61%
ΛΑΡΙΣΑ
Σποραδικές νεφώσεις
16 °C
15.9°C18.0°C
0 BF 63%
Από την Αθήνα της κρίσης... στη Δρίμισκο της Κρήτης
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Από την Αθήνα της κρίσης... στη Δρίμισκο της Κρήτης

Η Ελλάδα της κρίσης έβαλε τους πολίτες σε μια πολυεπίπεδη δοκιμασία, αρχής γενομένης από το άγχος της επιβίωσης και της οικονομικής ανασφάλειας. Πολλοί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, κυρίως οι νεότεροι, αναζητώντας ένα πιο ευοίωνο μέλλον και καλύτερες συνθήκες ζωής. Κάποιοι απέρριψαν τη φυγή στο εξωτερικό προτιμώντας τη λύση της εσωτερικής μετανάστευσης.

Ο Κλείτωνας και η Μαρία πήραν τη μεγάλη απόφαση πριν από τρία χρόνια. Οι λόγοι, όπως αποκάλυψαν στην «Α», «αυστηρά οικονομικοί». «Δεν υπήρχε καμία δυνατότητα επιβίωσης στην Αθήνα» λένε. Έκλεισαν το περίπτερο και έφυγαν τρέχοντας από την Αθήνα της κρίσης, του άγχους και των οικονομικών αδιεξόδων, επιλέγοντας μια πιο ήρεμη και πιο οικονομική ζωή στο χωριό.

Δρίμισκος: Το γραφικό χωριό των μόλις 30 μόνιμων κατοίκων

Τόπος προορισμού: η Δρίμισκος Αγ. Βασιλείου Ρεθύμνης, ένα χωριό της νότιας Κρήτης, μόλις 30 μόνιμων κατοίκων. Ο κεντρικός δρόμος περνάει «απέξω» και δεν θα το ανακαλύψεις αν δεν παρακάμψεις ή αν σε μια διαδικασία περιήγησης δεν σου αποκαλυφθεί στο τέλος ενός κακοτράχαλου χωματόδρομου. Το καφενείο..., μια όαση στο τέλος του δρόμου. Μια απρόσμενη αίσθηση φιλοξενίας και νοικοκυροσύνης, ευταξίας και γαλήνης σε αγκαλιάζει μόλις το αντικρίζεις.

Ο Κλείτωνας και η Μαρία ανέλαβαν το κοινοτικό καφενείο που υπολειτουργούσε και όχι απλά το «νοικοκύρεψαν», όπως σεμνά περιγράφουν, αλλά το ανέδειξαν σε κόσμημα. Ο Γεροπλάτανος είναι ένα από τα πιο όμορφα παραδοσιακά καφενεία της Κρήτης, με σπιτικούς μεζέδες, γλυκιά ρακή και μια αγκαλιά ανοιχτή για όλους. «Οι κάτοικοι μας βοήθησαν» λέει ο Κλείτωνας χαμογελώντας καλόκαρδα.

Το μικρό χωριό ξαναζωντάνεψε, όταν όλοι το είχαν ξεχάσει... «Δρίμισκος; Και πού είναι αυτό;» ρωτούσαν στο άκουσμα του ονόματος αναφέρει ο Πέτρος, ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας. Δεν είναι πέρασμα για τις παραλίες της νότιας Κρήτης και έμενε καταδικασμένο στην αφάνεια. Με το καφενείο άλλαξαν όλα. «Μέχρι και πανηγύρια έγιναν»!

Ένας παππούς με τη μαγκούρα, δυο γιαγιάδες που συζητούν, μια παρέα ντόπιων θερινών επισκεπτών, όλοι να κάθονται κυκλικά, σαν μια μεγάλη παρέα... Με καλαμπούρια, αστεϊσμούς και τα «νέα» του νησιού ξορκίζουν τη μοναξιά που φέρνει ο χειμώνας.

Ο Κλείτωνας ήρθε με ένα πλατύ χαμόγελο να πάρει την παραγγελία και ένα τραπέζι ονειρεμένων γεύσεων στρώθηκε μπροστά μας. Οι ντομάτες ήταν... ντομάτες, όλα τα λαχανικά πεντανόστιμα. «Δικά μας» καμαρώνει και η ρακή σπιτικιά. Αλλά αυτά στα μικρά χωριά τα βρίσκεις, ακόμα... Τη ζεστασιά, την οικειότητα και ένα γλυκό συναίσθημα ότι επέστρεψες στην αυλή της γιαγιάς και του παππού, φωλιασμένο στη μνήμη. Αυτό σπάνια το βρίσκεις...

Η δύσκολη απόφαση της εσωτερικής μετανάστευσης... τρία χρόνια μετά

«Δύσκολη απόφαση» εκμυστηρεύεται ο Κλείτωνας, παρόλο που η οικογένεια είχε ρίζες στην Κρήτη. «Δύσκολη και η προσαρμογή» συνεχίζει, παρά την οικογενειακή υποστήριξη που είχαν τον πρώτο καιρό. Πώς αλλιώς; Δεν είναι εύκολο από την πολύβουη μεγαλούπολη των εκατομμυρίων ανθρώπων, των ξέφρενων και απρόσωπων ρυθμών ζωής να ζήσεις στην ηρεμία του χωριού των μόλις 30 κατοίκων, εκ των οποίων οι 20 ηλικιωμένοι και μόλις 10 οι νεότεροι...

Σήμερα, έπειτα από σχεδόν τρία χρόνια μόνιμης διαμονής, ο Κλείτωνας μιλά για «καλή, θετική επιλογή» αν και «στη Μαρία λείπει ακόμα η Αθήνα». «Πήγαμε σαν τουρίστες στην Αθήνα και ήταν... τα καλύτερα Χριστούγεννα!» προσθέτει γελώντας. «Η ζωή είναι διαφορετική εδώ». Στην ερώτησή μου για το πώς κρίνουν σήμερα την απόφαση της μετεγκατάστασης στο νησί απαντούν: «Τα προβλήματα μένουν τα ίδια. Στο χωριό, όμως, η ζωή κυλά πιο ήρεμα και σε πιο χαλαρούς ρυθμούς».

Ο λόγος στους νέους και ο 16χρονος γιος της οικογένειας Πέτρος είναι απόλυτα ξεκάθαρος. «Πολεμικό Ναυτικό» για σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση χωρίς δεύτερη κουβέντα, απαντά για τα όνειρά του. Προτιμά την Αθήνα και στόχος του είναι να επιστρέψει στη μεγαλούπολη. Μιλάει τρυφερά για τους συμμαθητές του και τη ζωή στο χωριό, με μια υποψία θλίψης. «Τα παιδιά με αποδέχτηκαν αμέσως. Είναι πολύ καλά. Βοηθάνε τους γονείς τους στις δουλειές, κάτι που δεν συμβαίνει στην Αθήνα».

Σοβαρότερο πρόβλημα των μόνιμων κατοίκων, όπως αναφέρουν, η υγεία. «Δύο φορές το μήνα έρχεται γιατρός στο χωριό για να γράφει τα φάρμακα στους ηλικιωμένους. Στο Σπήλι έχει Κέντρο Υγείας και για πιο σοβαρά περιστατικά πηγαίνουν στο Ρέθυμνο. Έχει πολλούς γιατρούς εκεί».

«Όχι, δεν σου φέρνω άλλο καφέ, έχεις πιει ήδη τρεις, θα σε πειράξουν» ακούω τον Κλείτωνα που αρνείται την παραγγελία στον ηλικιωμένο κύριο που κάθεται στο διπλανό τραπέζι. «Να μου φέρεις αφού το ζητάω» επιμένει εκείνος. «Όχι, δεν σου φέρνω». Πάει κοντά του τρυφερά: «Να σου φέρω λεμονάδα;» «Άντε, καλά» ανταπαντά συμφιλιωμένα, πλέον, ο παππούς.

Η κρίση ανάγκασε πολλούς ανθρώπους σε δύσκολες επιλογές, τους έφερε αντιμέτωπους με νέα δεδομένα και καταστάσεις που δεν φανταζόντουσαν ότι θα ζήσουν. Ύψωσε αδιέξοδα, απέτρεψε λύσεις, έβαλε εμπόδια και έχτισε τοίχους. Παράλληλα, άνοιξε δρόμους για κάποιους. Καλύτερα, χειρότερα, κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να το πει, ο απολογισμός για κάθε απόφασή μας, εξάλλου, κρίνεται διαρκώς.

Αποχαιρετώντας τη Δρίμισκο, σκεφτόμουν τη μεγάλη κοινωνική προσφορά των καφενείων στα μικρά χωριά σε όλη την Ελλάδα και την ειδική μέριμνα και φροντίδα που πρέπει μια Πολιτεία να έχει γι' αυτά. Είναι ο καφές στο φλιτζανάκι το μικρό, ο μεζές του κάθε τόπου -«τους σκουρδούλιακες εγώ τους μαζεύω» λέει ο Κλείτωνας, που φέρνει δεύτερο πιάτο- που στάζει αγάπη για τη ζωή, απαντοχή στον πόνο, συντροφικότητα στις ψυχές των ανθρώπων. Μας έπιασε το βράδυ και ένα δροσερό αεράκι μουρμούρισε «του χρόνου πάλι εδώ!».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL