Ο Κωνσταντής Ιωακειμίδης ήταν μαχητής της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ. Είχε στην κατοχή του ένα τυφέκιο αγγλικής κατασκευής Lee Enfield, με το οποίο πολέμησε στις μάχες εναντίον των κατακτητών. Το όπλο του δεν το παρέδωσε ποτέ. Ούτε μετά τον Εμφύλιο, σε δύσκολους καιρούς ειδικά για τους αγωνιστές της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ, όπου η κατοχή οπλισμού σήμαινε ισόβια δεσμά, ακόμη και θανατική καταδίκη. Αντίθετα, θέλησε να το διασώσει στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και το κατάφερε. Το τύλιξε σε ένα σεντόνι, το τοποθέτησε μέσα σε μια σκληρή πλαστική σακούλα και στη συνέχεια το έθαψε σε βάθος 1,5 μέτρου, κατορθώνοντας να το διατηρήσει. Το όπλο βρίσκεται υπό την επίβλεψη και συντήρηση των παιδιών του, οι οποίοι είναι οι νόμιμοι κληρονόμοι του.
"Σήμερα είναι οικογενειακό κειμήλιο, απόμαχο πλέον, τοποθετημένο στο σαλόνι του σπιτιού μας στη Λάρισα, με μια μεγάλη ιστορία γεμάτη περηφάνια", λέει ο Β. Ιωακειμίδης και προσθέτει: "Κάθε φορά που το κοιτάζω περνούν από τη σκέψη μου μερικές σκοτεινές πτυχές της νεοελληνικής μας ιστορίας από τη μια και πολλές φωτεινές, αγωνιστικές, ευαίσθητες, λαμπρές και υπέροχες από την άλλη, όπου απ' το προσκήνιό της υποχωρούν οι μεγάλες ώρες για να μπουν οι λαμπρές ώρες. Υποχωρεί το συνηθισμένο για να μπει στη θέση του το ξεχωριστό, το μεγαλειώδες, το υπέροχο. Υποχωρούν οι μεγάλοι για να μπουν οι πιο μεγάλοι. Οι εποχές ανακατεύονται και η Ελληνική Ιστορία συνεχίζει να υψώνει μια καινούργια κολώνα τιμής και αξιοπρέπειας και να ανοίγει σελίδες από φωτιά".
Η αγάπη μου στη φυλακή
Μα πώς ν' αλλάξω το σκοπό
να πω άλλο τραγούδι;
Μου πήραν την αγάπη μου
γιατί 'ταν παλικάρι
κι έμεινα τώρα μοναχή
χωρίς να νιώθω χάδι
Μου πήρανε τον άντρα μου,
μεσ' απ' την αγκαλιά μου
να του στερήσουν τη λαλιά
τη σκέψη τη σοφή του
και μ' άφησαν με δυο παιδιά
που μέρα νύχτα κλαίνε.
* Απόσπασμα από ποίημα της Ευπρέπειας Ιωακειμίδου, συντρόφου του Κωνσταντή και μητέρας του Βαγγέλη
