Χωρίς καθόλου βρύσες, ή με βρύσες που έχουν σταματήσει να λειτουργούν είναι οι πλατείες, τα πάρκα και οι δρόμοι του κέντρου της Αθήνας. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως στον Εθνικό Κήπο, ελάχιστα είναι τα σημεία που μπορείς να δροσιστείς.
Στο αστικό οδοιπορικό μας ξεκινήσαμε από τη γειτονική σε μας πλατεία Ομονοίας. Από την πλατεία, είναι η αλήθεια, λείπουν πολλά περισσότερα πέραν της βρύσης. Συνεχίσαμε στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπου οι περιπτεράδες μας είπαν ότι σταμάτησε να λειτουργεί η μοναδική βρύση, με το επιχείρημα ότι πλένονταν οι χρήστες ναρκωτικών και αυτό θεωρήθηκε “πρόβλημα”. Δεν δουλεύει επίσης το συντριβάνι.
Από την πλατεία Μοναστηρακίου μέχρι το τέλος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ελάχιστα είναι τα σημεία που συναντάς με νερό. Σε αυτά συγκαταλέγονται, όπως μας υπέδειξε πλανόδιος πωλητής, ένα λάστιχο και μια βρύση που βρίσκεται πίσω από σταθμευμένα τουριστικά λεωφορεία στο ύψος του Φιλοπάππου, στο βάθος κάπου μέσα στο δασάκι.
Από την αρχή της Αιόλου έως το Μοναστηράκι υπάρχουν δύο βρύσες. Στη μία τρέχει νερό από τη σωλήνωση, καθώς η κάνουλα έχει αφαιρεθεί και υπάρχει βλάβη. Η άλλη βρύση που βρίσκεται στην πλατεία Αγίας Ειρήνης έχει περικυκλωθεί από τραπεζοκαθίσματα γειτονικού καταστήματος.
Στον Εθνικό Κήπο η εικόνα είναι αρκετά διαφορετική. Υπάρχουν αρκετά σημεία με βρύσες και πολλά σημεία με νερό. Στοιχείο που συμβάλλει κι αυτό σημαντικά στην τόσο ζωντανή αίσθηση που δίνει το πάρκο. Λίγο πιο δίπλα, στην πλατεία Συντάγματος, δεν υπάρχουν βρύσες, παρά μόνο συντριβάνια κι αυτά υπολειτουργούν.
Στην πλατεία Καρύτση, δεν υπάρχει επίσης βρύση, τουλάχιστον όμως δεν υπάρχει εγκατάλειψη. Αυτή τη συναντάς ελάχιστα μέτρα πιο πέρα στην πλατεία Κλαυθμώνος. Ποικίλες υποδομές ρημάζουν, όπως και ο πυλώνας με τις τέσσερις βρύσες, από τις οποίες δουλεύει η μία μόνο.
Στη γειτονική πλατεία Κοραή, δεν υπάρχουν βρύσες και λίγο πιο πάνω στα Προπύλαια, τα συντριβάνια εδώ και καιρό δεν λειτουργούν. Επί των Ακαδημίας και Ιπποκράτους η βρύση που κάποτε ήταν σημείο - ευχάριστη έκπληξη για τον περαστικό, πλέον είναι αντιπροσωπευτικό σημείο της γενικότερης παρακμής της πόλης. Ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι, τσίχλες και αποτσίγαρα στριμωγμένα στη μικρή του λεκάνη, ενώ ούτε η βρύση δεν λειτουργεί εκτοξεύοντας νερό προς πάσα κατεύθυνση. Χαλασμένη κι η βρύση στον χώρο που φιλοξενείται η προτομή του Αλέξανδρου Παναγούλη επί της Πανεπιστημίου.
Χωρίς βρύση είναι ακόμη οι πλατείες Κάνιγγος και Γκύζη. Στη συμβολή των οδών Γαμβέττα, Κάνιγγος και Γλάδστωνος, το συντριβάνι είναι στεγνό εδώ και χρόνια. Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα ούτε στη σημαντικά μεγαλύτερη πλατεία Κυψέλης. Από την πλατεία μέχρι το τέλος της Φωκίωνος Νέγρη μετρήσαμε τέσσερις κλειστές βρύσες.
Σε ανάλογη κατάσταση και οι πολυπαθείς πολύτιμοι πνεύμονες πρασίνου, Λόφος Στρέφη και Πεδίον του Άρεως. Για τον Λόφο, κάτοικος μας είπε ότι η απόφαση για κλειστές βρύσες, προκαλεί κι άλλες αρνητικές συνέπειες, καθώς αρκετοί χρήστες, μη βρίσκοντας νερό, ξηλώνουν τις πλαστικές σωληνώσεις που είναι για το πότισμα των φυτών και δέντρων. Στο Πεδίον του Άρεως πολλές από τις βρύσες δεν λειτουργούν και μέσα στο άλσος είδαμε ολόκληρη εγκατάσταση πεσμένη και κομματιασμένη στο έδαφος.
Και πέρα από το περιβάλλον, πληγώνεται και η παιδική ανάμνηση. Όλοι θυμόμαστε τα παιχνίδια μας στα ανοιχτά γήπεδα και μετά το τρέξιμο στις βρύσες. Η δική μας ανάμνηση δεν μπορεί να υφίσταται για τα νυν πιτσιρίκια των Εξαρχείων, γιατί δεν υπάρχει ούτε μία βρύση ανοιχτή στον λόφο, άρα και στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ του Στρέφη.
