«Η Ηριάννα δεν μπορεί να βρίσκεται στη φυλακή. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό που περνάει, είναι ένα σύννεφο που απλώνεται στην κοινωνία». Μέσα σε δυο προτάσεις, η μητέρα της περιγράφει το «αδιανόητο», το «παράλογο» όπως λέει ξανά και ξανά, της καταδίκης της Ηριάννας και της στέρησης της ελευθερίας της. Η κ. Σίσση κάθεται απέναντί μας, με αστραφτερή αξιοπρέπεια και δύναμη, καθώς μας μιλά για την «περιπέτεια» του παιδιού της.
«Δεν μιλάω όπως μιλούσα»
«Μερικές φορές λέω ότι ζω έναν εφιάλτη και μετά λέω ‘όχι’, δεν είναι εφιάλτης γιατί και από αυτόν κάποια στιγμή ξυπνάς. Η Ηριάννα είναι μέσα σε μια φυλακή, τη βλέπουμε δύο φορές την εβδομάδα, πίσω από ένα τζάμι, να μην μπορεί να την αγγίξει κανείς. Η μόνη της επικοινωνία ένα τηλέφωνο που θα μας πάρει κάποια στιγμή: ‘Ναι, είμαι καλά, μαμά, εσείς τι κάνετε;’. Έχω μάθει να μην μιλάω όπως μιλούσα», μας λέει η μητέρα της. «Τι να πω; Πώς περνάς τη μέρα σου στη φυλακή; Να μου πει το πρόγραμμα της φυλακής; Παιδιά, δεν είναι ζωή αυτή, αυτό είναι μια παρένθεση, ένας κόσμος που δεν τον επιλέγεις, σε πετάνε εκεί μέσα».
Συγγενείς, φίλοι και γνωστοί «είναι όλοι σοκαρισμένοι. Η Ηριάννα δεν ήταν ενταγμένη κάπου, δεν ασχολούταν με αυτό. Έχω σοκαριστεί αφόρητα κι εγώ, όχι μόνο επειδή συνέβη αυτό το πράγμα στο παιδί μου, αλλά και επειδή ξαφνικά είδαμε πράγματα αδιανόητα. Να μην μπορείς να εμπιστευτείς τη Δικαιοσύνη, να μην μπορείς να ελπίζεις για το δίκαιο. Με κανένα στοιχείο; Με τίποτε; Έτσι, με κλειστά μάτια στα γεγονότα, στα στοιχεία, ένοχη για 13 χρόνια χωρίς ελαφρυντικά. Και να παίρνουν το παιδί, να το πάνε φυλακή», περιγράφει η κ. Σίσση εμβρόντητη.
«Έκοψαν την πορεία της»
«Ειλικρινά θαυμάζω την Ηριάννα. Από μικρή ήταν ένα παιδί προσηλωμένο στους στόχους της και τώρα αναρωτιέμαι πώς μπορεί και διαχειρίζεται όλες αυτές τις ακραίες καταστάσεις. Όταν συνελήφθη, είχε μόλις δώσει εξετάσεις και είχε μπει στο μεταπτυχιακό της. Μπήκε το φθινόπωρο και την συνέλαβαν τον Ιανουάριο. Κι όμως, ακόμη και μέσα στη ΓΑΔΑ, μας ζητούσε τις σημειώσεις της για να διαβάζει. Συνέχισε τις σπουδές της, την επαγγελματική της δραστηριότητα, πάντα έκανε μαθήματα σε παιδιά, αρίστευσε και τελείωσε πρώτη στο μεταπτυχιακό της και έτσι άρχισε να εργάζεται στο διδασκαλείο του Καποδιστριακού, ενώ παράλληλα συμμετείχε και σε ερευνητικά προγράμματα. Δραστήρια πάντα και εστιασμένη σε αυτό που είχε αποφασίσει να κάνει, περιμένοντας κάποια στιγμή να γίνει η δίκη και να τελειώσει αυτή η παράλογη ιστορία».
Και πράγματι, η Ηριάννα συνέχιζε με αμείωτο ρυθμό τις σπουδές της ως υποψήφια διδάκτωρ στη Γλωσσολογία, την επαγγελματική της καριέρα και είχε ξεκινήσει συνεργασίες, ερευνητικά προγράμματα, μέχρι που καταδικάστηκε. «Έκοψαν την πορεία της, όλα τα σχέδια που είχε κάνει, όπως λέει και η ίδια, της ξήλωσαν τη ζωή», μας λέει η κ. Σίσση. Όμως «ένα πράγμα που είναι δύσκολο να φυλακιστεί είναι το μυαλό του ανθρώπου. Μακάρι η Ηριάννα να συνεχίσει να είναι τόσο δυνατή, έχει ένα πάρα πολύ δυνατό μυαλό και εύχομαι να την κρατήσει ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί σωστά όλη αυτήν την κατάσταση και να προχωρήσει».
«Μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε»
«Αυτό που συμβαίνει στην Ηριάννα μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Σε εμένα, σε εσένα, στους φίλους σας, στους συγγενείς σας, στους πάντες», τονίζει. Η Ηριάννα θα μπορούσε να έχει πολλά ονόματα και γι’ αυτό η μητέρα της υπογραμμίζει ότι «δεν καλούμαι μόνο εγώ, αλλά όλοι να υπερασπιστούμε το δίκαιο, αυτή τη στιγμή. Δεν αφορά μόνο εμένα να πω ‘αχ, το παιδάκι μου τι έπαθε’, όχι, παιδιά, δεν είναι έτσι, έχει ξεφύγει από αυτό. Δεν είμαι μόνο εγώ που έχω να πείσω τον κόσμο, είναι τα γεγονότα, είναι η κατάσταση η ίδια, είναι όλη αυτή η κοινωνική αδικία. Δεν είναι της μαμάς μόνο, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας. Όλο αυτό είναι ακραίο», καταλήγει.
Στο τέλος της κουβέντας 6 τσιγάρα στο τασάκι και μια στριφογυρισμένη απόδειξη. Τα τελευταία λόγια είναι για τις 17. Στις 17, λέει ξανά. Σιωπή. «Πρέπει να γυρίσει σε μας και στη ζωή που θέλει».
