Και ξαφνικά χθες περάσαμε την πόρτα του γηπέδου του χόκεϊ στο Ελληνικό για να μπούμε σε ένα δωμάτιο που μπορεί να ήταν ζεστό αλλά από μέσα του έβγαινε ένα... χρωματιστό βουητό, καθώς γυναίκες και παιδιά από το Αφγανιστάν μας περίμεναν για να μας δείξουν τις χειροτεχνίες τους και τις ζωγραφιές τους. Αμυγδαλιές, δέντρα, λουλούδια, μα πάνω από όλα ένα σπίτι κάτω από ένα δέντρο μακριά από τον πόνο και τον πόλεμο, μακριά από το γήπεδο του Ελληνικού που ζουν τους τελευταίους μήνες περιμένοντας, κυριαρχούν στις ζωγραφιές τους. Στον αναπληρωτή υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλα, που ήρθε χθες στην έκθεση των προσφύγων, ένα παιδί του χάρισε μια ζωγραφιά, στην οποία είχε ζωγραφίσει ως σπίτι μια σκηνή.
Όλα τα έργα είναι ενυπόγραφα και κοντά τους βρίσκουμε τις περήφανες δημιουργούς, όλες πανέμορφες γυναίκες με χρωματιστά μαντίλια και κάποια παιδιά.
Η 20χρονη Αζάντε μάς δείχνει και αυτή τις δημιουργίες της. Ανάμεσά τους ξεχωρίζεις μια εικόνα του ταξιδιού της προσφυγιάς: δύο άνθρωποι φορτωμένοι με έναν μεγάλο σάκο περπατάνε σε ένα ρηχό ποτάμι και μπροστά τους υπάρχουν βράχοι με ένα άνοιγμα. "Το να ζεις εδώ είναι δύσκολο. Θέλουμε να πάμε στη Γερμανία. Άφησα το σπίτι μου, τα πάντα μου" μας λέει. Στη Γερμανία βρίσκεται ο αδελφός της, που τον τελευταίο μάλιστα χρόνο παίζει ποδόσφαιρο σε τοπική γερμανική ομάδα. Η Αζάντε θέλει να σπουδάσει αγγλική φιλολογία αλλά μέχρι τότε μαθαίνει να ζωγραφίζει από τον Μοχάμεντ Ασίφ Αζίμι, γνωστό εικαστικό καλλιτέχνη στο Αφγανιστάν που βρέθηκε με τη σύζυγό του στο Ελληνικό και αυτός, και αποτελεί την κινητήριο δύναμη της έκθεσης.
Ο Μ. Αζίμι έστησε πριν από τρεις μήνες μια μπλε σκηνή, το "εργαστήριό" του, κρεμώντας την ταμπέλα Art. Για δύο εβδομάδες δεν είχε κανέναν μαθητή, έψαχνε για χαρτί και μολύβια, τα οποία τελικά κατάφερε να αγοράσει με δικά του χρήματα, και τότε κάποιοι μαθητές πέρασαν την πόρτα της σκηνής, μας αφηγείται. "Έδινα δώρο κι ένα μολύβι", μας λέει. Τελικά οι μαθητές του έφτασαν τους 75 - 25 γυναίκες και 50 παιδιά!
Αυτό που πρέπει να μείνει είναι ότι οι πρόσφυγες δεν είναι το πρόβλημα, είναι άνθρωποι κατατρεγμένοι πιο πολύ από εμάς αλλά φιλήσυχοι. Στις ζωγραφιές τους βλέπουμε τι έχουν αφήσει και τι ψάχνουν. Προσπαθούν να παρηγορηθούν από την τέχνη ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Γ. Μουζάλας.
Στην έκθεση συναντήσαμε και τη γενική γραμματέα Ισότητας, Φ. Κούβελα. "Προβληματιζόμαστε πώς θα προβάλουμε τα έργα των γυναικών αυτών και πώς θα μπορούσαν να πουλάνε τα πλεκτά τους για να βγάζουν κάποια χρήματα" μας λέει σημειώνοντας παράλληλα ότι η γενική γραμματεία, σε συνεργασία με το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και την Πρώτη Υποδοχή, θα ανοίξει τους υπάρχοντες ξενώνες κακοποιημένων γυναικών και για τις γυναίκες πρόσφυγες που έχουν ανάγκη τέτοιας προστασίας.
