Δεν μιλάμε πια για ρατσιστική βία που θέλει να δημιουργήσει και να διασπείρει τον φόβο, αλλά για δολοφονική ρατσιστική βία που επιδιώκει νεκρούς, τονίζει ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), Κ. Παπαϊωάννου. Στο συμπέρασμα αυτό φτάνει το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, που χθες παρουσίασε την ετήσια έκθεση για το 2012 και μετρά πια και νεκρούς μετανάστες.
Εκτός από τη δολοφονία του 27χρονου Πακιστανού στα Πετράλωνα τον Ιανουάριο του 2013 (στην κατοχή του ενός θύτη βρέθηκε υλικό της Χρυσής Αυγής, ενώ ο άλλος είναι πυροσβέστης), καταγράφηκε η, γνωστή, δολοφονία 19χρονου Ιρακινού τον Αύγουστο στην περιοχή Ομονοίας και ο θάνατος 31χρονου Αιγύπτιου που δεν είχε δει το φως της δημοσιότητας.
Ο Αιγύπτιος, όπως έγινε γνωστό χθες, πέθανε έπειτα από 17 ημέρες σε εγκεφαλικό κώμα κατόπιν άγριου ξυλοδαρμού. Σύμφωνα με την αιγυπτιακή κοινότητα, το περιστατικό έγινε πέρσι το Πάσχα στα Γλυκά Νερά με δράστη τον εργοδότη, που του χρωστούσε δεδουλευμένα. Οι ίδιες μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν ότι αρχικά η δικογραφία της αστυνομίας μιλούσε για τραυματισμό στην Ομόνοια και μόνο μετά από πίεση και δικές τους έρευνες άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι της υπόθεσης.
154 θύματα ρατσιστικής βίας είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου!
Από τον Ιανουάριο έως τον Δεκέμβριο 2012, το Δίκτυο κατέγραψε, μέσω συνεντεύξεων των θυμάτων, 154 περιστατικά ρατσιστικής βίας με τα 151 να αφορούν μετανάστες ή πρόσφυγες και τα 3 Ευρωπαίους πολίτες (1 Ρουμάνος, 1 Βούλγαρος και ένας Έλληνας, ο οποίος δέχθηκε ομοφοβική επίθεση). Όπως όμως τονίζει ο επικεφαλής της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Γ. Τσαρμπόπουλος, «πρόκειται μόνο για την κορυφή του παγόβουνου».
Τα 107 περιστατικά σημειώθηκαν στον Δήμο Αθηναίων, κυρίως σε περιοχές του κέντρου, και άλλα 23 στο νομό Αττικής. Περιστατικά καταγράφηκαν σε Πάτρα (13), Κόρινθο (3), Ρόδο, Χίο, Κόνιτσα και το πρόσφατο στη Νέα Μανωλάδα. Τρία περιστατικά σε Ηγουμενίτσα και Έβρο αφορούν χώρους κράτησης. Τα περισσότερα περιστατικά έγιναν σε δημόσιους χώρους -όπως μέσα μαζικής μεταφοράς, χώρους κράτησης (7)- ενώ 16 σημειώθηκαν σε ιδιωτικούς χώρους: σπίτια ή καταστήματα μεταναστών.
Τα θύματα ήταν 149 άνδρες και 5 γυναίκες. Στην πλειοψηφία τους προέρχονταν από το Αφγανιστάν, ενώ 44 ήταν αιτούντες άσυλο, 4 αναγνωρισμένοι πρόσφυγες, 15 με άδειες παραμονής και 79 χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα. Η πλειονότητα αφορά βαριές σωματικές βλάβες (66) και απλές σωματικές βλάβες (76), που συνδυάζονται, τις περισσότερες φορές, με απειλές, εξύβριση και φθορά ξένης περιουσίας.
Οργανωμένες ομάδες δραστών και αδιαφορία των αρχών
Σε 91 περιπτώσεις, τα θύματα των επιθέσεων πιστεύουν ότι οι δράστες συνδέονται με εξτρεμιστικές ομάδες. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα θύματα των επιθέσεων ή οι μάρτυρες ανέφεραν ότι ανάμεσα στους δράστες αναγνώρισαν άτομα που συνδέονται με τη Χρυσή Αυγή, είτε επειδή φορούσαν διακριτικά της οργάνωσης είτε επειδή τα πρόσωπά τους συνδέονται με δημόσιες εκδηλώσεις της οργάνωσης στην περιοχή είτε επειδή γνωρίζουν ότι είναι μέλη τοπικών οργανώσεων του κόμματος.
Σε πολλά περιστατικά τα θύματα αναφέρουν τη χρήση όπλων κατά τη διάρκεια των επιθέσεων, όπως ρόπαλα, σιδηρολοστούς, πτυσσόμενα γκλομπ, σπρέι, αλυσίδες, σιδηρογροθιές, μαχαίρια και σπασμένα μπουκάλια, ενώ έχει καταγραφεί η πανομοιότυπη χρήση μεγαλόσωμων σκύλων σε ομάδα που δρα στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα και της πλατείας Αττικής.
Ειδική κατηγορία αποτελούν τα 25 περιστατικά όπου συνδέεται η αστυνομική με τη ρατσιστική βία, που αφορούν περιστατικά είτε μέσα σε ΑΤ και χώρους κράτησης είτε κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων ρουτίνας που φτάνουν ακόμα και σε προσαγωγές που καταλήγουν στην καταστροφή των νομιμοποιητικών εγγράφων των ελεγχομένων.
Σημειώνεται από το Δίκτυο ότι ένα σημαντικό κομμάτι των διωκτικών αρχών θεωρεί τις ρατσιστικές επιθέσεις "φυσιολογικότητα", με αποτέλεσμα την αδιαφορία ή ακόμα και την αποθάρρυνση κατάθεσης καταγγελίας, γεγονός που οδηγεί φυσικά σε ατιμωρησία. Η ανυπαρξία επίσημων καταγγελιών υποβοηθείται και από το κενό της νομοθεσίας σχετικά με την προστασία του θύματος ή των αυτοπτών μαρτύρων όταν δεν έχουν χαρτιά, ζήτημα για το οποίο το Δίκτυο ζητά να προβλεφθεί ρητά από τη νομοθεσία.
