Παραφράζοντας τον γνωστό στίχο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η οικογένεια «δεν έρχεται από το μέλλον, καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει», αλλά αντιθέτως, σε ό,τι αφορά τον νεότερο ελληνικό σχηματισμό, η οικογένεια διαχρονικά υπήρξε θεμελιώδης πυλώνας υλικής αναπαραγωγής, ακόμη και στις πιο αντίξοες κοινωνικές συνθήκες (πόλεμος, κατοχή, εμφύλιος).
Επιπλέον η μη ύπαρξη ενός ισχυρού φεμινιστικού ρεύματος στην κοινωνία δεν άφησε περιθώρια για τη δημιουργία τέτοιας εμβέλειας ρωγμών στην κυρίαρχη ιδεολογία, έτσι ώστε να υπονομευθεί ο ίδιος ρόλος της οικογένειας. Οπωσδήποτε βέβαια η εισροή κοινωνικά προοδευτικών αντιλήψεων ως προϊόντων της εμπειρίας των αριστερών χειραφετητικών αγώνων συνεισέφερε στην επερώτηση κυρίαρχων στερεοτύπων αναφορικά με τον έμφυλο καταμερισμό και την οικογένεια, χωρίς ωστόσο να μεταβάλλει ουσιαστικά τη μορφή της διευρυμένης οικογένειας που επικράτησε στην Ελλάδα.
Η αντιδραστική απάντηση μπροστά στο ενδεχόμενο του επηρεασμού ή της αλλαγής του κοινωνικού σχηματισμού προήλθε από τον επίσημο λόγο για την «υπογεννητικότητα» των αρχών της δεκαετίας του '90, ο οποίος εκφερόταν με ένα περίβλημα συλλογικής «εθνικής - εθνικιστικής» επαναγρύπνησης.
Σήμερα, σε ένα ρευστό και διαρκώς αναδιαμορφούμενο περιβάλλον, η οικογένεια επανέρχεται ως παράγοντας που μπορεί να εγγυηθεί τη «σταθερότητα». Τα φαινόμενα πρόωρης δημιουργίας οικογένειας, η επιστροφή νέων στην οικογενειακή εστία, αλλά και οι δεσμοί υλικής εξάρτησης των νέων από τους γονείς, που πλέον πολύ δύσκολα υπερβαίνονται, αποτελούν ορισμένες μόνο πτυχές της «ανανεωμένης» λειτουργίας που επιτελεί η οικογένεια στην αναπαραγωγή του κυρίαρχου κοινωνικού σχηματισμού, καθώς και στην ενίσχυση των στερεοτύπων για το φύλο και τη σεξουαλικότητα. Εξάλλου διαχρονικά στην Ελλάδα η οικογένεια υποκαθιστούσε τα ελλείμματα του κράτους πρόνοιας και των δομών κοινωνικής φροντίδας, ωστόσο η οικονομική δυσπραγία αφήνει υπόνοιες ότι πιθανότατα να μην καταφέρει να συνεχίσει να διαδραματίζει αυτό τον ρόλο.
Υπό το πρίσμα αυτών των ανησυχιών, η Φεμινιστική και ΛΟΑΤΚΙ ομάδα των Νέων ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει, στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ (27, 28, 29.9 Πλατεία Νερού, Παλαιό Φάληρο) τη νέα της εκδήλωση, την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου, στις 6 μ.μ., με θέμα: "Γαμώ το σόι μου. Μια συζήτηση για τη σεξουαλικότητα, τις έμφυλες σχέσεις και τον καταμερισμό μέσα στην οικογένεια".
Βασικά θέματα προβληματισμού θα αποτελέσουν η ανάλυση της οικογένειας ως θεσμού στη νεωτερικότητα και την ύστερη νεωτερικότητα, η εξέταση των καταπιεστικών δομών που αναπτύσσονται μέσα στην οικογένεια σήμερα, ενώ οι εισηγήσεις θα ολοκληρωθούν με ριζοσπαστικά μεσοπρόθεσμα αιτήματα για το σήμερα.
Στη συζήτηση θα γίνουν πέντε ολιγόλεπτες παρεμβάσεις από τους/τις:
- Αθηνά Αθανασίου, Πάντειο Πανεπιστήμιο.
- Χρυσάνθη Χειμώνα, Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ.
- Μαρίνα Γαλανού, Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών.
- Αντώνη Σιγάλα, Τμήμα Δικαιωμάτων - Σεξουαλικού Προσανατολισμού.
- Δημήτρη Παπανικολάου, Πανεπιστήμιο Οξφόρδης.
Επιμέλεια: Αλίκη Κοσυφολόγου
