Ο Στέφανος Ρόκος άκουγε εμμονικά το άλμπουμ “No More Shall We Part” των Nick Cave & The Bad Seeds’ από το 2001, που κυκλοφόρησε, έως και το 2015, που άρχισε να ζωγραφίζει σε μεγάλα ταμπλό, με πολλαπλές τεχνικές και εναλλαγή υλικών, ένα ολόκληρο σύμπαν που συνδύαζε τον κόσμο των τραγουδιών, αλλά και τα προσωπικά του βιώματα. Πίνακες “καλλιγραφικοί”, με χρωματιστούς κήπους και μουσικούς που παίζουν βιολί κρυμμένοι στις φυλλωσιές, ανθρώπους χωρίς πρόσωπο και με στραμμένες πλάτες στο κοινό, πλανήτες και γέφυρες, τέμπλα εκκλησίας και ακέφαλους ιερείς, σφαγές χοίρων, στρωμένα τραπέζια και αυτοπροσωπογραφίες.
“Είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς και σημαντικούς καλλιτέχνες από τότε που ήμουν 13 χρόνων” παραδέχθηκε ο Σ. Ρόκος μιλώντας χθες κατά τη διάρκεια παρουσίασης της έκθεσης έργων του που υπό τον τίτλο “Stefanos Rokos: Nick Cave & The Bad Seeds’ No More Shall We Part, 14 paintings 17 years later”, εγκαινιάστηκε το βράδυ στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς.
"Πώς είναι να ζωγραφίζετε ένα τραγούδι;" τον ρωτήσαμε κι εκείνος χωρίς δισταγμό μάς απάντησε: “Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Δεν ακολούθησα μια λογική εικονογράφησης. Ήξερα τα τραγούδια του άλμπουμ σχεδόν απ’ έξω ακούγοντάς τα πάνω από 17 χρόνια, ωστόσο, στα τρία χρόνια που δούλευα τα έργα, τα άκουσα ελάχιστες φορές. Ήθελα να έχουν φιλτραριστεί μέσα μου, έτσι όπως τα είχα στο μυαλό και την καρδιά μου, κι έκανα μια εντελώς ελεύθερη απόδοση των στίχων και των συναισθημάτων. Και για να απαντήσω στην ερώτησή σας, ζωγραφίζοντας ένα τραγούδι αισθάνθηκα πάρα πολύ ελεύθερος. Στα έργα υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, της ζωής, των αναμνήσεων και του χρόνου που περνούσε την ώρα που τα ζωγράφιζα. Ενυπάρχουν ακόμη και στοιχεία της φαντασίας. Δεν είναι μόνο ημερολογιακές καταγραφές” διευκρινίζει. “Εξελίσσονται στο μυαλό μου και προκύπτουν σαν στιγμές ονειρικές, ελπίδες για το μέλλον” υπογραμμίζει και προσθέτει πως “δεν είναι ένα χόμπι ή απωθημένο ενός φαν του Νικ Κέιβ, αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό, που με ταλαιπώρησε πολύ ουσιαστικά και βαθιά, για να βγει κάτι πραγματικά προσωπικό”.
Ο Στέφανος Ρόκος διατηρεί προσωπικές σχέσεις με τον Νικ Κέιβ, που τον έχει επισκεφθεί στο εργαστήριό του, κατά τη διάρκεια δημιουργίας των έργων, και, όπως ομολογεί, “δυσκολεύτηκε να ξεχωρίσει κάποιο, του άρεσαν όλα πάρα πολύ, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, ίσως να ξεχώριζε τον κήπο με τα λουλούδια και το φίδι. Για καθένα από τα έργα έχει κάνει ξεχωριστά και ουσιαστικά σχόλια” .
Για το έργο του Ρόκου μίλησε χθες ο φίλος του εδώ και 15 χρόνια Τζιμ Σκλαβούνος, μέλος των Bad Seeds, κάνοντας μια εμπεριστατωμένη ιστορική αναδρομή της σχέσης που έχει η μουσική με τα εικαστικά, μέσα από την εναλλακτική ροκ σκηνή του ’70 και τοποθετώντας σε αυτό το πλαίσιο το έργο του Έλληνα εικαστικού.
Για “δημιουργική συνεύρεση ενός εικαστικού με το ποιητικό και μουσικό έργο του Νικ Κέιβ και της μπάντας του ” μίλησε ο διευθυντής του Μπενάκη, Γιώργος Μαγγίνης, ενώ ο επιμελητής της έκθεσης Σταύρος Καβαλάρης έκανε λόγο για “μια κατάθεση ψυχής με κοινή συνισταμένη ανάμεσα σε διαφορετικές κουλτούρες”.
Η έκθεση θα ταξιδέψει τον Σεπτέμβριο στην Αμβέρσα, ενώ την Πέμπτη 9 Μαΐου στο Αίθριο του Μουσείου Μπενάκη θα πραγματοποιηθεί συναυλία ξένων και Ελλήνων καλλιτεχνών πάνω στο “Νο More Shall We Part”.
Μάνια Ζούση
