Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.7°C
3 BF 55%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
19.7°C24.9°C
1 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.4°C21.6°C
4 BF 61%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
3 BF 33%
Αποχαιρετώντας την Αργυρώ
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Αποχαιρετώντας την Αργυρώ

Της Ελένης Τζιρτζιλάκη

Η αυθεντική εικόνα του παρελθόντος γλιστρά φευγαλέα. Το παρελθόν μπορεί να συλληφθεί μόνο σαν εικόνα που αστράφτει τη στιγμή ακριβώς της αναγνώρισής της και μετά χάνεται μια για πάντα

Walter Benjamin, Θέσεις για τη φιλοσοφία της Ιστορίας

Το Σάββατο πέθανε η Αργυρώ Κοκοβλή. Ένας πόνος διαπέρασε το σώμα μου, κάτι πολύτιμο χανόταν καθώς ήταν μία από τις γυναίκες που είχαν βγει στο βουνό για την αδύνατη επανάσταση που ήταν ο Εμφύλιος. Η Αργυρώ, λίγες ημέρες πριν, ήταν πιθανότατα η τελευταία εν ζωή αντάρτισσα στα Χανιά και μία από τις λίγες που ζήσανε μετά το τέλος του Εμφυλίου.

Ήταν δεκατέσσερις οι μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού στα Χανιά. Ανάμεσα τους η Μαρίκα, η Λευτεριά, η Αθηνά, η Μαριώ, η Ηλέκτρα, η Παγώνα... Η Αργυρώ, μαζί με τις άλλες αντάρτισσες, είχε λάβει μέρος στη άνιση μάχη στο φαράγγι της Σαμαριάς.

Στο πλαίσιο της έρευνάς μου για την αντάρτισσα Νίτσα - Ελένη Παπαγιαννάκη Ηλέκτρα, επισκέφθηκα την Αργυρώ στο Βαμβακόπουλο στα Χανιά. Νά μερικά από αυτά που μου είπε σ' εκείνη τη συνάντηση:

«Όταν πήγα εγώ, ήτανε δεκατρείς γυναίκες. Ήμουν η δέκατη τέταρτη. Μας κυνηγούσανε, ήμαστε άνθρωποι ικανοί για αγώνα. Τότε τα πόδια μας ήτανε... δεν είχαμε να βάλουμε παπούτσια. Είχαμε τις δυσκολίες σαν γυναίκες. Το αντιμετωπίζαμε, κόβαμε τα μανίκια μας και τα βάζαμε για πανιά, ήταν πιο δύσκολο για μας. Στις μάχες συμμετείχαμε σε όλα το ίδιο με τους άντρες, βγαίναμε σκοπιές. Αν σήμερα η γυναίκα είναι στη θέση που είναι, είναι λόγω αυτών των αγώνων. Δεν μπορούσαμε να μην είμαστε αγαπημένοι όταν ο άλλος έφευγε να πάει να σου φέρει ψωμί και κινδύνευε η ζωή του. Πρώτα - πρώτα, δεν σ’ αφήνανε οι συνθήκες οι ίδιες, 'σήμερα ζω, αύριο δεν θα ζω'...

Βαδίζαμε πάντα μαζί, πάντα ήμαστε μαζί. Είχαμε και ευχάριστες στιγμές. Ήμαστε μαζί και στις μάχες και στις πορείες. Μεγάλη ισότητα υπήρχε, δεν υπήρχαν διακρίσεις ανάμεσα σ' εμάς και στους άντρες. Στη ζωή της πόλης, πριν, δεν υπήρχε ισότητα. Η μάχη δημιούργησε την ισότητα. Εμείς στο βουνό αποφασίζαμε τι θα κάνουμε στη συνέλευση. Επιθυμία ήταν να μπορέσουμε να κατακτήσουμε την εξουσία, θα κάναμε Λαϊκή Δημοκρατία. Δεν είχαμε προβλήματα με τους συντρόφους. Υπήρχαν ομάδες αυτομόρφωσης για τις γυναίκες. Η κοινωνία θεωρούσε ότι ήταν πολύ άσχημο, και οι δικές μας μάνες το είχαν πιστέψει. 'Η κόρη μου νά 'ναι τώρα στο βουνό, ανάμεσα στους άντρες, αυτό είναι πολύ άσχημο'. Το θεωρούσαν ατιμία, και οι γυναίκες το πιστεύανε. Ήταν πολύ συντηρητική κοινωνία. Αν σήμερα η γυναίκα είναι στη θέση που είναι, οφείλεται σ’ αυτούς τους αγώνες».

Η Αργυρώ μαζί με τον Νίκο έζησαν στην παρανομία πολλά χρόνια και μετά ως πρόσφυγες στην Tασκένδη και επέστρεψαν στα Χανιά.

Εκείνο που μου έμεινε από εκείνη τη συνάντηση είναι το έντονο βλέμμα της, που κοιτούσε κάπου μακριά, κάπου αλλού. Ίσως σ’ εκείνο το τοπίο, σ’ εκείνες τις ηρωικές ημέρες στο βουνό.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL