Τον σπουδαίο γλύπτη Taki αναγορεύει η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών, αναγνωρίζοντας το παγκοσμίου εμβέλειας έργο και την εξέχουσα προσωπικότητά του. Η τελετή αναγόρευσης θα γίνει την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου, στις 6.30 μ.μ., στο Αμφιθέατρο De Chirico της ΑΣΚΤ (Πειραιώς 256, Άγ. Ι. Ρέντης), όπου τον τιμώμενο θα προσφωνήσει ο πρύτανης, καθηγητής Πάνος Χαραλάμπους, ενώ το έργο θα παρουσιάσουν ο ιστορικός Τέχνης Ανδρέας Ιωαννίδης και ο σύμβουλος Τέχνης Νίκος Σταθούλης και στη συνέχεια θα μιλήσει ο ίδιος ο γλύπτης.
Οφειλόμενη τιμή σε έναν κορυφαίο καλλιτέχνη, "πολίτη του κόσμου" κατά δήλωσή του και ανήσυχο πνεύμα, που αναδείχτηκε σε έναν από τους πρωτοπόρους της διεθνούς εικαστικής σκηνής και της κινητικής τέχνης τόσο εξαιτίας των υλικών και των τεχνικών που χρησιμοποίησε όσο και λόγω των ιδεών που μετέδωσε και με τα έργα του, μας κάνει να δούμε το αόρατο του ανέμου, τα ρεύματα που διασχίζουν το σύμπαν μας, τις χαρακιές και τις «ουλές» της μνήμης μας.
Αυτοδίδακτος εκ πεποιθήσεως, με την έρευνα, τη μελέτη και τους πειραματισμούς του κατάφερε να αποτελέσει έναν από τους ανανεωτές της γλυπτικής, βασίζοντας την καλλιτεχνική του έκφραση και δημιουργικότητα στη λειτουργική χρήση των φυσικών νόμων. Το φως, αλλά και η κίνηση σε κάθε της μορφή -μηχανική, ηλεκτρομηχανική, θερμική, μαγνητική, υδροδυναμική - είναι στοιχεία που αποτελούν βασικούς πυρήνες του έργου του. Στη μακρόχρονη σταδιοδρομία του, ο καλλιτέχνης έχει αναπτύξει έναν κόσμο με σπείρες, σφαίρες και κεραίες, με παρουσιάσεις και σκηνοθεσίες, από τη Νέα Υόρκη στο Ανόβερο -από το Kassel στο Saint - Paul - de - Vence- από την Πύλη του Αδριανού, στην Αθήνα, στην έδρα της UNESCO - από το θέατρο της Επιδαύρου στο La Défence.
Ένας Μικρασιάτης στο Παρίσι
Ο Παναγιώτης Βασιλάκης, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, Μικρασιάτης στην καταγωγή, γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά του μετά την Καταστροφή. Αν και οι γονείς του υπήρξαν ευκατάστατοι, με την καταστροφή της Σμύρνης, ο πατέρας του, ο οποίος ήταν κτηματίας, έπεσε έξω, με αποτέλεσμα η οικογένεια να δοκιμαστεί σκληρά από τη φτώχεια. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια συμπίπτουν με τη δικτατορία του Μεταξά και τη γερμανική κατοχή, κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε ηγετικό στέλεχος της ΕΠΟΝ, γεγονός που είχε ως συνέπεια την καταδίκη του σε εξάμηνη φυλάκιση.
Από την Αθήνα έφυγε το 1954 και, αφού ταξίδεψε στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Το 1958 ξεκίνησε τον πειραματισμό με τα μαγνητικά πεδία, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση του έργου του. Το 1960 το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού του απένειμε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την "Telesculpture" («Τηλεγλυπτό») και για την "Telesculpture Electromagnetique" («Ηλεκτρομαγνητικό Τηλεγλυπτό»). Με πρωτοβουλία του ξεκίνησε το 1964 η κατασκευή του Κέντρου Τεχνών και Επιστημών (ΚΕΤΕ) στο Γεροβουνό.
Προσεγγίζοντας τους σύγχρονους καλλιτέχνες του νέου ρεαλισμού, θέλησε να εντάξει στη γλυπτική του προσέγγιση την κίνηση, το φως, τη μουσική, σε συνδυασμό με τη χρήση των μαγνητών. Ακούραστος πειραματιστής, έχει επανειλημμένα προσπαθήσει να συλλάβει την κοσμική ενέργεια συνδυάζοντας την τέχνη και την επιστήμη.
Το έργο του έχει τις ρίζες του σε μια γλυπτική παράδοση που ξεκινάει από την αρχαία ελληνική γλυπτική, εμπνέεται από τον Τζακομέτι και χρησιμοποιεί την έκφραση της ανακύκλωσης τεχνολογικών αντικειμένων.
Τον Ιούλιο του 2019, στην Tate Modern, τα έργα του θα γυρίσουν από τους ανέμους της Ιστορίας.
