Του Πάνου Σκουρολιάκου*
Η κοινοβουλευτική ζωή επιφυλάσσει εκπλήξεις πολλών ειδών. Μένουν οι μεγάλες πολιτικές στιγμές, αλλά και τα κωμικά και ευτράπελα των κοινοβουλευτικών συνεδριάσεων.
Πρωταθλητής στην παραγωγή γεγονότων που εντάσσονται σε αυτές τις δύο τελευταίες κατηγορίες κατά τις μετά το 2015 κοινοβουλευτικές περιόδους είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Από το αλήστου μνήμης «Ήμουν πολιτικός κρατούμενος σε ηλικία έξι μηνών στο Παρίσι» και το «γιατί γελάτε κύριοι», έως τον εμβληματικό «εξωγήινο» και το Πανεπιστήμιο Columbia (ελληνιστί Κολάμπια, όπως μας πληροφόρησε ο Κ. Μητσοτάκης) και πολλά πολλά άλλα.
Έχω την αίσθηση πως δεν του ξεφεύγουνε όλα. Θέλει και τα λέει. Όπως αυτό το τελευταίο που προκάλεσε την αντίδραση του προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση, όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διέτασσε κάποια βουλευτή να περάσει έξω από την αίθουσα. «Να περάσετε έξω, κυρία μου» απαίτησε, αγνοώντας επιδεικτικά τον πρόεδρο της Βουλής. Ποια να περάσει έξω όμως; Όσο κι αν ψάξαμε δεν βρήκαμε, δεν βρήκε κανείς ποια βουλευτής είχε διακόψει τον ειρμό των σκέψεών του. Και επειδή δεν πιστεύουμε ότι φαντάζεται ανύπαρκτες παρεμβάσεις, φοβόμαστε πως επινοήθηκε η παρέμβαση για να γίνει απλώς καυγάς και να αμφισβητηθεί το κύρος του από τον ΣΥΡΙΖΑ προερχομένου προέδρου της Βουλής. Όπως και να ’χει το πράγμα, η Ιστορία καταγράφει και σε ψύχραιμο χρόνο θα αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Γεγονός είναι όμως από αρχαιοτάτων χρόνων τέτοιου είδους γεγονότα και καταστάσεις μέσα από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, έδωσαν υλικό σε καλλιτέχνες δημιουργούς να πλουτίσουν τα έργα τους. Είτε ήταν θεατρικοί συγγραφείς, είτε ήταν γελοιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, μουσικοί κ.λπ.
Ο Αριστοφάνης στις «Εκκλησιάζουσες» μας δίνει ένα χυμώδες δείγμα κοινοβουλευτικής αγόρευσης, μέσω της Πραξαγόρας. Αποφασισμένες οι γυναίκες στην αρχαία Αθήνα να αλλάξουν τους νόμους, καταλαμβάνοντας από τα χαράματα τις θέσεις στη Βουλή (ντυμένες με ανδρικά ρούχα και φορώντας ψεύτικα γένια), κάνουν την τελευταία τους πρόβα. Παριστάνοντας τον άνδρα, η Πραξαγόρα ξεκινά πλέκοντας το εγκώμιο των γυναικών στις οποίες ζητά να δοθεί η εξουσία της πόλης: «Πως είναι από μας καλύτερες θα σας το αποδείξω αμέσως. Πρώτον, βρέχουνε πάντα το μαλλί τους με ζεστό νερό κατά την παλιά συνήθεια – όλες μα όλες τους χωρίς καμιά εξαίρεση και δεν κάνουν πειραματισμούς στα καλά καθούμενα. Ενώ εμείς, κι αν είχε κάποτε η Αθήνα κάτι της προκοπής, φοβόμασταν πως αν δεν το αλλάζαμε προς το χειρότερο, θα μας θεωρούσαν οπισθοδρομικούς». Για να κλείσει στο τέλος την ομιλία της (του) ως έμπειρη κοινοβουλευτικός λέγοντας: «Ας παραδώσουμε λοιπόν σ’ αυτές την εξουσία χωρίς χρονοτριβή και χωρίς άσκοπες συζητήσεις. Ας τις αφήσουμε να κυβερνήσουν μια φορά κι αυτές αναλογιζόμενοι τούτο μόνο: ότι σαν μάνες, θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για χάρη των στρατιωτών μας» (μετάφραση: Κώστα Ταχτσή).
Κάνοντας ένα μεγάλο χρονικό άλμα, συναντάμε στον 19ο αιώνα τον Γεώργιο Σουρή, ο οποίος, μην αφήνοντας τίποτα ασχολίαστο στο δημόσιο βίο, καταπιάνεται πολλές φορές με νομοθετήματα, πρωθυπουργούς, βουλευτές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Στο ποίημά του «Περί Βουλής», γραμμένο με την ευκαιρία της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου τον Οκτώβριο του 1886, διαβάζουμε: «Μετά χαράς τριγύρω μου κυττάζω συνηγμένους / τους Βουλευτάς του ευτυχούς των Πανελλήνων γένους / ... / Σοφά νομοθετήματα εις μερικάς ημέρας / θα εισαχθούν εις την Βουλήν μετά πολλού πατάγου, / ελπίζω δε πως θα ιδώ του έθνους τους πατέρας / να κουτουλιούνται δι αυτά μ΄ ορμήν σφριγώντος τράγου. / Και γνώμας δε, θ ακούσομεν πολύ βελτιωμένας / και τας περιφερείας των σοφίας περδομένας. / ... / Δι όπερ άνδρες Βουλευταί, μετά χαράς πολλής, / κηρύττω νέαν έναρξην των έργων της Βουλής».
Κι από τον Σουρή ας ανέβουμε στο 1975 και στους «Προστάτες» του Μήτσου Ευθυμιάδη, που πραγματεύεται τον αγώνα για την ανεξαρτησία κατά το 1821 και που παρουσιάστηκε με τη Μεταπολίτευση στο Θέατρο Τέχνης. Το έργο τελειώνει με τον «Πονηρόπουλο» στο Βουλευτικό να νομοθετεί ως εξής: « Εν ονόματι της αγίας και αδιαιρέτου Τριάδος. Ημείς ως γνήσιοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, συνελθόντες την, του μηνός τάδε, του έτους δείνα, αποφασίζομεν και ψηφίζομεν...» για να καταλήξει, «Τέλος, και προς αποφυγήν ερπύστριας, εκλέγεται πρωθυπουργός ο Καποδίστριας. Ευχαριστώ».
Είναι τα πιο πάνω ελάχιστο μόνο δείγμα από τα πολλά που ενέπνευσαν τους δημιουργούς οι κοινοβουλευτικοί άνδρες και γυναίκες αλλά και οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες στο πέρασμα των αιώνων. Κάθε εποχή έχει τις δικές της κοινοβουλευτικές ιστορίες να αφηγηθεί και τους δικούς της κοινοβουλευτικούς να τη λαμπρύνουν.
Και η δική μας εποχή. Έχει...
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής στην Περιφέρεια Αττικής
