Το ότι στη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο Αττικής συνέβη μια ανείπωτη τραγωδία είναι πέραν πάσης συζητήσεως. Μια τραγωδία που καταβύθισε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες στη λάσπη, προκαλώντας πληγές δύσκολο να επουλωθούν, χωρίς να λογαριάσουμε εκείνες του οριστικού χαμού και του οριστικού πένθους που θα παραμείνουν εσαεί ανεπούλωτες. Ένα τεράστιο πλέγμα ευθυνών από κορυφής έως ονύχων της Πολιτείας (κράτους και κοινωνίας δηλαδή), ένα τεράστιο πλέγμα επιβλαβών πράξεων και επιβλαβών παραλείψεων, ένας βορβορώδης πολτός πολιτικής αγυρτείας δεκαετιών και κοινωνικής αρπακτικότητας, ήταν εκείνοι οι παράγοντες που στόμωσαν την κοίτη του νερού και το έριξαν αγριεμένο επάνω στους ανθρώπους. Και το πιο εγκληματικό; Όλα έγιναν νόμιμα και ηθικά, μ’ αυτή την τρισάθλιας ποιότητας ηθική και νομιμότητα με την οποία ταλανίζουν οι έχοντες την ισχύ όλους τους υπόλοιπους. Μ’ αυτή την αδίστακτη νομιμότητα με την οποία μπαζώνουν όχι μονάχα ρέματα και κοίτες ποταμών, αλλά και (εξίσου καταστροφικά) μπαζώνουν στόματα που θα μπορούσαν να μιλήσουν, συνειδήσεις που θα μπορούσαν να αντισταθούν, μπαζώνοντας κάθε ίχνος εγερσιθυμίας των ψυχών. Όλα νόμιμα και ηθικά έγιναν για να καταλήξουμε σε νόμιμους και ηθικούς θανάτους χωρίς δολοφόνους, αφού δεν γίνεται να φυλακίσεις (τι τραγική ειρωνεία) το νερό.
Κι από ό,τι φαίνεται, σύμφωνα με όσα λέει ο καθηγητής Νίκος Μπελαβίλας, το χρονικό σημείο (τραγικής) καμπής, το σημείο που άρχισε να γράφεται τούτο το κατάμαυρο «χρονικό πολλών προαναγγελθέντων θανάτων» ήταν το 2003. Όταν με βούλες, σφραγίδες και υπογραφές, δόξη και τιμή που λένε, με σύμφωνη γνώμη της Νομαρχίας και του Δήμου, εγκρίθηκε η επέκταση της πόλης Μάνδρας πάνω στο ρέμα, με την έγκριση της υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Βάσως Παπανδρέου και του υπουργού Γεωργίας Φώτη Χατζημιχάλη. Έχει και τίτλο η τραγωδία: «Τροποποίηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Δήμου Μάνδρας (Ν. Αττικής) ΦΕΚ 1066Δ΄/9.10.2003». Τα όσα αναφέρει ο Μπελαβίλας στην παρέμβασή του («Αυγή», Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017) είναι ανατριχιαστικά στην απλότητά τους. Μια απλότητα φρικώδης, ακόμα και για τους πιο άσχετους. Τόσοι και τόσοι ειδικοί, δεν είδαν το τέρας το οποίο κατέστησαν νόμιμο; Δεν ξέρουν τόσοι και τόσοι νοήμονες επιστήμονες και αιρετοί και έμπειροι των διοικητικών υπηρεσιών ότι η μήτρα του τέρατος γεννάει τέρατα; Ανθρωποβόρα τέρατα. Τίποτα δεν κατάλαβαν οι άνθρωποι της φωτεινής συνείδησης, του ήσυχου ύπνου των δικαίων, οι κρυπτόμενοι από νόμου εις νόμον προκειμένου να αποτινάξουν τις ευθύνες τους και να ρίξουν το ανάθεμα στους «άλλους». Ποιους «άλλους»; Στους πάντες, ακόμα και στους ίδιους τους νεκρούς ει δυνατόν. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το είδαμε το έργο που «ανεβαίνει» με όλο του το συνθλιπτικό βάρος στις πλάτες των αθώων.
Θυμάστε ποια ήταν η θρασύτατη δήλωση Σημίτη, για την πιο βίαιη αναδιανομή πλούτου που έγινε στην Ελλάδα με το (ατιμώρητο) σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, το οποίο παρέσυρε σαν ορμητικός χείμαρρος χιλιάδες περιουσίες, δημιουργώντας χιλιάδες τραγωδίες με ανυπολόγιστες επιπτώσεις; «Ας πρόσεχαν», είπε γα τα θύματα της κλοπής ο τότε πρωθυπουργός της χώρας. Όλα έγιναν νόμιμα. «Ας πρόσεχαν» οι κάτοικοι της Μάνδρας. «Ας πρόσεχαν» οι καθημαγμένοι των Μνημονίων κι ας έστελναν τα λεφτά τους στον Παράδεισο, στον οποίο όμως προτιμούν να ταξιδεύουν αυτοπροσώπως. «Ας πρόσεχαν». Διότι ως γνωστόν, το λέει και το Ευαγγέλιο της σάπιας φιλανθρωπίας, το να κλέβεις από το κοινό ταμείο είναι ηθικό σου δικαίωμα, που δεν έχει καμιά σχέση με την ανυπαρξία προστατευτικών, θεραπευτικών και παιδευτικών υποδομών ενός κράτους. «Ας πρόσεχαν» οι αμόρφωτοι που δεν πήγαν στο Χάρβαρντ έτσι ώστε να μάθουν πως η ισότητα αντιβαίνει στη φύση του ανθρώπου. «Ας πρόσεχαν» οι πολίτες αυτής της χώρας και να μην είναι οκνηροί και αντιπαραγωγικοί, σύμφωνα με έτερο πρωθυπουργό, τον Γιώργο Παπανδρέου. «Ας πρόσεχαν» για να «μην καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν» κατά την αλήστου μνήμης μόνιμη επωδό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Πρωθυπουργού και αυτού της τάλαινος χώρας.
Δεν πρόσεχαν όμως. Και ιδού τα τραγικά αποτελέσματα. Τα οποία με κάθε ενάργεια μας εξηγούν διάφορα κνώδαλα της τηλοψίας, όσο πιο απλά γίνεται, ώστε να καταλάβει ο «απλός λαός», ο «κοσμάκης» (που μάλλον είναι πολύ χοντροκέφαλος), ότι όλα συνέβησαν εκ Θεού, ότι φταίει το κεφάλι το στραβό μας, ότι πράγματι η ανισότητα είναι «φυσική» και τιμωρεί τους φτωχούς γιατί είναι αμάρτημα να είσαι φτωχός, ότι κανένας δεν μπορεί να τα βάλει με τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» που πέφτουν από τον ουρανό και επ’ ουδενί αποτελούν αποτελέσματα μιας ακραίας ηθικής και μιας ακραίας νομιμότητας που προ ουδενός ορρωδεί, ότι, ότι... Και βέβαια, πάνω από όλα, φταίει αυτή η κυβέρνηση, αυτή η παρείσακτη κυβέρνηση φταίει που σε λιγότερο από τρία χρόνια κατέστρεψε τον κολασμένο παράδεισο που έκτιζαν με τόσο κόπο ψεμάτων, πολιτικής απατεωνιάς, αποχαλινωμένης αρπαγής και λοιπών νόμιμων και ηθικών μέσων.
Δεν έμεινε ορφανό του Χριστοφοράκου και της Siemens, δεν έμεινε έκθετο της λίστας Λαγκάρντ, των Panama και Paradise Ρapers, δεν έμεινε ενδοδίαιτο των μηχανισμών και των παχυλών αργομισθιών που να μην ρίξει το ανάθεμα στην κυβέρνηση. Χωρίς ντροπή. Χωρίς συναίσθηση για όσα διέπραξαν. Χρέος της κυβέρνησης και των κρατικών μηχανισμών είναι να τους το κάνει κατανοητό. Με μια άλλη πολιτική, προστασίας και παρηγοριάς. Γρήγορα. Πιο γρήγορα από τον θάνατο, τον όλεθρο και τον θρήνο. Ευτυχώς τα υπόστρωμα περηφάνιας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας υπάρχει στον ελληνικό λαό. Δεν το παρέσυρε η φονική χυδαιότητα τόσων ετών. Οι άνθρωποι το έδειξαν μετατρέποντας την ποίηση του Μανώλη Αναγνωστάκη σε πράξη: «Όμως εμείς, αν θέλετε, είμαστε έτοιμοι ακόμα». Θέλουμε;
