Για πρώτη φορά το Ίδρυμα της Βουλής εκδίδει την πολιτική βιογραφία ενός ανθρώπου της Αριστεράς. Ο έκτος τόμος της σειράς "Πολιτικές Βιογραφίες" δεν θα μπορούσε να αφορά άλλον από τον Ηλία Ηλιού.
Εμβληματική φυσιογνωμία για το αριστερό κίνημα, με εξέχουσα πολιτική δράση και κοινοβουλευτική παρουσία, ο Ηλιού βιογραφείται από τον ομότιμο καθηγητή Πολιτικών Επιστημών Ηλία Νικολακόπουλο σε έναν τόμο που παρακολουθεί τη διαδρομή του από τη γέννησή του στη Μύρινα της Λήμνου το 1904 έως τον θάνατό του στην Αθήνα το 1985, φωτίζοντας την πολιτική σταδιοδρομία και δράση του, την παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες, το κοινοβούλιο, τη συμβολή του στον κοινωνικό και πνευματικό στίβο, στον κόσμο των ιδεών.
Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ από το 1965 έως το 1967, αναδείχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία της ΕΔΑ μαζί με τον Γιάννη Πασαλίδη, πρόεδρο του κόμματος, που ιδρύθηκε το 1951 για να εκφράσει τον κοσμο της ηττημένης Αριστεράς.
"Η μορφή του Ηλιού αποτελεί διαχρονικό σημείο αναφοράς για την αγωνιστικότητα, την ορθοφροσύνη και την ανιδιοτέλεια που χαρακτήριζαν την επάνοδο της ηττημένης Αριστεράς στην ομαλή πολιτική ζωή" λέει ο Ηλίας Νικολακόπουλος.
"Ήταν ένας γοητευτικός και προικισμένος διανοούμενος, με ευρύτατη παιδεία, με πηγαίο και καυστικό χιούμορ, ο οποίος από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να προσανατολίζεται προς τις αναζητήσεις του δυτικού μαρξισμού και τις πιο αιρετικές επεξεργασίες των δυτικοευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων".
"Με αυτή την έννοια υπήρξε πρωτοπόρος της ανανεωτικής τάσης και πρόδρομος του ευρωκομμουνισμού" επισημαίνει ο συγγραφέας τονίζοντας ότι ο Ηλιού "αποτελεί μια υποδειγματική φυσιογνωμία για το ελληνικό κίνημα, που, δυστυχώς, δεν έχει να επιδείξει πολλά αντίστοιχα παραδείγματα".
Η βιογραφία του Ηλιού καλύπτει την περίοδο από τη γέννησή του το 1904 μέχρι την περίοδο της Κατοχής, οπότε εντάσσεται στο ΕΑΜ (1942) και στη συνέχεια το 1945 στο ΚΚΕ, αλλά και την τετράχρονη εξορία του στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη, απ' όπου απολύθηκε το 1951 με την εκλογή του ως βουλευτή της ΕΔΑ.
Στη συνέχεια επικεντρώνεται στην κύρια προσφορά του Ηλιού ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΕΔΑ. Παρακολουθεί τη σύλληψη και τη φυλάκισή του στα πρώτα δικτατορικά χρόνια και ολοκληρώνεται με τις μεταπολιτευτικές του προσπάθειες για την ανασύσταση τη ΕΔΑ και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε για την πρώτη ενιαία εμφάνιση της Αριστεράς στις εκλογές του 1974, που δεν καρποφόρησε.
