“Η συγκυρία έφερε όλη αυτή η παραγωγή των Περσών, με τη θεματολογία του έργου να είναι η ήττα ενός λαού αλαζονικού, επεκτατικού και με έπαρση, να παιχθεί αρχικά στην Κύπρο. Ο Αισχύλος μας δείχνει μέσα από τους Πέρσες πώς βιώνεται η ήττα. Η Κύπρος και ο λαός της κουβαλούν ακόμα την ήττα του 1974” αφηγείται ο ηθοποιός Νίκος Ψαρράς, που υποδύεται τον Δαρείο στην παράσταση που παρουσιάζεται αύριο και μεθαύριο στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη και παραγωγή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.
Έχοντας ήδη δοκιμαστεί σε θέατρα του νησιού, η παράσταση απέσπασε τη θερμή υποδοχή του κοινού. Με αφορμή την ερμηνεία του ως ενός νεκρού βασιλιά που, σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή για τον λαό του, επιστρέφει από τον Άδη στον κόσμο των ζωντανών για να δώσει τις συμβουλές του, ο ηθοποιός συνεχίζει να εκφράζει τον προβληματισμό του για το διχοτομημένο νησί λέγοντας πως πρόκειται για δυο λαούς που ο ένας που ζει στο νότιο τμήμα πενθεί στις 20 Ιουλίου, ενώ εκείνος που ζει στο βόρειο μέρος κάνει φιέστες για την απελευθέρωσή του.
“Πρόκειται για μια χώρα όπου υπάρχει μια καθημερινή ανταλλαγή πληθυσμών από το βόρειο στο νότιο μέρος και αντίστροφα. Υπάρχουν συγκλονιστικές και τραγικές ιστορίες με απίστευτη βία, με τις οποίες έχουν μεγαλώσει και τα νέα παιδιά, είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις μια πρωτεύουσα σχισμένη στα δύο. Είναι απίστευτο πως μπορείς να περπατήσεις είκοσι μέτρα και να βρεθείς σε άλλο κράτος, με άλλο νόμισμα, άλλη σημαία, άλλη γλώσσα. Είναι η τελευταία διχοτομημένη πρωτεύουσα του κόσμου. Το διάστημα που παίζαμε τους Πέρσες εκεί, ζήσαμε από κοντά και όλες τις προσπάθειες επανένωσης”.
Ο Νίκος Ψαρράς μιλά για τη συγκινητική υποδοχή της παράστασης, όπου το κοινό χειροκροτούσε όρθιο και επί ώρα. “Πήραμε πολλή δύναμη. Γιατί εμείς παραμυθάδες είμαστε, μια ιστορία θέλουμε να διηγηθούμε και μαζί με εμάς να ταξιδέψουν και αυτοί που την ακούνε για πρώτη φορά”.
Αξέχαστη στιγμή, που θα μείνει για πάντα στη μνήμη του, το τελευταίο χορικό όπου γίνεται μνεία των χαμένων περσικών αποικιών. “Εκεί στο τέλος ακούγονται και τα ονόματα Πάφος και Σαλαμίνα και η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Άλλωστε δεν γίνεται να βλέπεις μια τραγωδία και να είσαι αμέτοχος” σχολιάζει.
Οι Πέρσες είναι η παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία και θεωρείται το κατ’ εξοχήν αντιπολεμικό έργο του Αισχύλου, καθώς πρωταγωνιστές δεν είναι οι Αθηναίοι, αλλά οι αντίπαλοί τους, οι Πέρσες. Το κοινό παρακολουθεί την οδύνη τους τη στιγμή που μαθαίνουν για τη συντριπτική ήττα του στρατού τους στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.
“Όταν ο Άρης Μπινιάρης με πήρε τηλέφωνο και μου πρότεινε τη δουλειά, του ζήτησα να βρεθούμε από κοντά και να μιλήσουμε, κάτι που έγινε το ίδιο κιόλας βράδυ” σημειώνει. “Συνάντησα ένα νέο παιδί με φλόγα. Μιλούσε για τη μουσική προεργασία που είχε κάνει, για το πώς ο ήχος και ο παλμός είναι γι’ αυτόν πολύ σημαντικός. Είχε κάνει ήδη μια απίστευτη έρευνα για περσικούς ήχους και μου μιλούσε για το σχέδιό του και το πως ονειρεύεται αυτό το έργο. Δεν είχα να σκεφτώ τίποτα, συμφώνησα αμέσως με όλα όσα εξηγούσε με τόση θέρμη και πάθος. Με είχε ήδη πείσει. Και του είπα: ‘Όταν σε βλέπω να καίγεσαι, θέλω και εγώ να καώ μαζί σου’.
Έτσι ξεκίνησε αυτή η συνεργασία. Το θέατρο και ειδικά το δράμα θέλει ρίσκο, καινούργια πρόταση και ματιά. Και οι νέοι είναι πάντα το μέλλον. Ο Άρης είναι ένα ήσυχο και ταπεινό παιδί που, όταν ανεβαίνει στη σκηνή και παίζει στον χορό των Περσών, μεταμορφώνεται σε έναν σίφουνα, σε έναν τυφώνα!”.
Στην παράσταση πρωταγωνιστούν η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στον ρόλο της Άτοσσας, ο Χάρης Χαραλάμπους ως Αγγελιαφόρος, ο Αντώνης Μυριαγκός ως Ξέρξης και 15μελής χορός.
