Live τώρα    
19°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
18.2°C20.4°C
4 BF 71%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
16 °C
13.6°C17.8°C
1 BF 82%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.0°C19.4°C
3 BF 69%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Αραιές νεφώσεις
25 °C
22.2°C24.8°C
6 BF 38%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
13 °C
12.9°C17.4°C
2 BF 100%
Παιχνίδια «επιβίωσης» για παιδιά και τηλεοπτικοί «επιζώντες»
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Παιχνίδια «επιβίωσης» για παιδιά και τηλεοπτικοί «επιζώντες»

Μεγάλη φασαρία έγινε στον ηλεκτρονικό Τύπο και στα διαδικτυακά κοινωνικά μέσα, σχετικά με την οργάνωση δραστηριότητας τύπου «επιβίωσης» από Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου του νομού Αχαΐας. Δηλώσεις ένθεν κακείθεν, αφορισμοί, σχόλια επί σχολίων, αναλύσεις, κριτική για την ποιότητα συγκεκριμένης τηλεοπτικής εκπομπής με μεγάλη προβολή, ενδόμυχοι πόθοι για δημοσιότητα, επιχειρήματα για τη χρηστή εκμετάλλευση ενός brand προς όφελος της παιδικής χαράς και χρηστομάθειας, εστίαση στη γονεϊκή ιδιότητα κάποιων συμμετεχόντων (ως άλλοθι, ως αγαθό προτέρημα;...) γενικώς μια κατάσταση «μαλλιά κουβάρια» και στο τέλος συλλήβδην πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα με την κριτική αποκαθήλωση του σχολικού περιβάλλοντος, και της Παιδείας που αξιολογείται από τους mainstream τιμητές ως «χάλια»...

Το όλο θέμα, δεν ξέρω αν μπορεί να προσεγγιστεί με όρους λογικής ή με όρους «θεάτρου του παραλόγου» (αν και ο όρος είναι και αυτός ως ένα βαθμό παρωχημένος). Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς τη δύναμη του τηλεοπτικού μέσου. Η τηλεόραση και το Διαδίκτυο είναι βασικοί πυλώνες ενημέρωσης (ας μην εξετάσουμε τώρα την εγκυρότητα...), κατασκευής ειδήσεων, αλληλόδρασης, κατασκευής συμπεριφορών, αλλά και προπαγάνδας. Φυσικά τα ΜΜΕ και το Διαδίκτυο αποτελούν εργαλεία πληροφόρησης αλλά και χειραγώγησης. Εξαρτάται από τη βούληση, τα συμφέροντα και εντέλει την ηθική του παρόχου. Όσο για τον λήπτη της πληροφορίας, έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που θεωρούνταν άβουλος ή παθητικός. Ναι, όλοι εμείς, οι καταναλωτές ειδήσεων, τηλεοπτικών προγραμμάτων, πολιτιστικών εκδηλώσεων με μαζικό ή εστέτ πρόσημο, όλοι εμείς οι δυνάμει σχολιαστές, αλλά και διαμορφωτές συμπεριφορών στην καθημερινότητα και στο Διαδίκτυο έχουμε μεγάλη ευθύνη για τις επιλογές μας. Εξάλλου η μάθηση, η μόρφωση, η αυστηρή επιλογή, η διαμόρφωση συμπεριφορικών ορίων και μηχανισμών, η πολιτιστική ανάπτυξη δεν είναι μόνο ευθύνη της κεντρικής πολιτικής, του κράτους, του συστήματος, εντέλει ενός «υπερμπαμπά», που μας παρέχει κάποια εργαλεία και εμείς ως «διαχρονικά μωρά» αποδεχόμαστε αλλά γκρινιάζουμε κιόλας.

Πολλές φορές από αυτή τη στήλη και στο πλαίσιο της αναγκαιότητας μιας στιβαρής και διαρκούς πολιτιστικής πολιτικής για το παιδί και τον έφηβο, έχει γίνει κριτική για τη στάση της Πολιτείας. Ωστόσο και οι πολίτες (εμείς όλοι δηλαδή), πολύ περισσότερο μάλιστα όταν είναι γονείς, έχουν μεγάλη ευθύνη για το είδος του πολιτισμού που θα επιλέξουν να εισάγουν στις σχέσεις τους, στην οικογένεια, στο σχολικό περιβάλλον που μετέχει το παιδί τους. Είμαστε συνδιαμορφωτές. Στη σχολική κοινότητα ο ρόλος της οικογένειας είναι καταλυτικός. Μπορεί να ενισχύσει τη μάθηση και τη σχολική αλληλεγγύη, μπορεί όμως και να την ευτελίσει. Το σχολείο, το πολιτιστικό πρόσημο της μάθησης, οι ενδοσχολικές πολιτιστικές δράσεις που μπορούν να υποστηριχθούν δεν αποτελούν αποκλειστικά αντικείμενο ενός υπουργείου, μιας επιβλέπουσας αρχής πέρα και πάνω από εμάς, απέναντι στην οποία είτε θα αντιταχθούμε είτε θα «συμμορφωθούμε». Μια τέτοια στάση είναι εξόχως μανιχαϊστική και τελικώς αντιπαραγωγική.

Το σχολείο, η σχολική κοινότητα, ο σχολικός πολιτισμός αποτελούν πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό διακύβευμα. Η Παιδεία είναι κατ’ εξοχήν πεδίο έντονων αντιπαραθέσεων διιστορικά και όχι τυχαία. Όποιος διαμορφώνει τις συνθήκες εκπαίδευσης, μάθησης και απομάθησης, σχολικής συμπεριφοράς και κανόνων, προσεγγίζει δυνητικά τους μελλοντικούς πολίτες, εργαζόμενους, διανοητές, γονείς.

Εάν τώρα οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων είναι σε θέση να κατανοήσουν το μεγάλο ποσοστό ευθύνης που τους αναλογεί, πολύ πιθανόν να δούμε καλύτερες μέρες στα σχολειά μας. Αν όμως λειτουργούν, παρά τις καλές προθέσεις, με γνώμονα τον εντυπωσιασμό του συρμού, την τηλεθέαση, την απουσία αξιολογικών και ποιοτικών κριτηρίων, πιθανόν να δούμε στο μέλλον και παιχνίδια τύπου Καρντάσιαν με το επιχείρημα ότι είναι δημοφιλή θεάματα και άρα μπορούμε όχι απλά να τα εντάξουμε, αλλά να τα νομιμοποιήσουμε στη σχολική κοινότητα και τον σχολικό πολιτισμό.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL