Με τη δική τους ιστορία και ταυτότητα, με πιστούς θαμώνες και επισκέπτες και κυρίως φανατικούς και αμετανόητους επαγγελματίες που δεν τις εγκαταλείπουν, τρεις στοές της Αθήνας ζωντανεύουν ξανά διεκδικώντας κάτι από την περασμένη αίγλη τους, καθώς καλλιτέχνες, κυρίως χορογράφοι, εικαστικοί, ηθοποιοί και περφόρμερς, αποφασίζουν να αφουγκραστούν τις γοητευτικές αφηγήσεις όσων ζουν και εργάζονται σε αυτές και να εμπνευστούν από τις παλιές και σύγχρονες χρήσεις των χώρων, αλλά και τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, που αποτυπώνουν και περικλείουν σε μικρογραφία το σώμα της πόλης.
Τρεις στοές του κέντρου της Αθήνας, οι στοές Καΐρη, Πραξιτέλους και Αρσάκη, ζωντανεύουν από 1η έως 30ή Ιουνίου μέσα από εικαστικές παρεμβάσεις και διαδραστικές περφόρμανς στο πλαίσιο του προγράμματος Removement Athens 2017, βασικός θεματικός άξονας του οποίου είναι η επανάχρηση και η αναβίωση των ιστοριών.
Οι διοργανωτές συνάντησαν και μίλησαν με ιδιοκτήτες, ενοικιαστές και χρήστες των τριών στοών και συγκέντρωσαν υλικό που αποτέλεσε από κοινού με τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά τους την έμπνευση για τη δημιουργία νέων έργων από τους καλλιτέχνες, με σκοπό να γίνουν πάλι οι χώροι τόποι.
Τα παλιά ραφτάδικα στη Στοά Πραξιτέλους
Μία από τις στοές του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, η Στοά Πραξιτέλους στον αριθμό 33, που στέγαζε για χρόνια ραφτάδικα και σήμερα κατοικείται από επαγγελματίες αρχιτέκτονες, κατασκευαστές κοσμημάτων κ.ά., επιλέγεται από τη χορογράφο Νατάσσα Ζούκα, που, εμπνεόμενη από τον χωροταξικό και αρχιτεκτονικό της σχεδιασμό, καθοδηγεί μία εικοσαμελή ομάδα ερμηνευτών - σπουδαστών της Δραματικής Σχολής “Αρχή” της Ν. Καρρά για την πρώτη δράση που θα ανοίξει το πρόγραμμα με τίτλο “Dress Up” .
“Μια οικεία στοά” χαρακτηρίζει τη Στοά Πραξιτέλους η κ. Ζούκα, που εμπνεύστηκε από το μικρό θολωτό αρχιτεκτόνημα, με τους πέντε κυκλικούς ορόφους για να παρουσιάσει μια περφόρμανς βασισμένη στα έργα του Μπέκετ “σαχλοκουβέντες” και “πώς να πω” συνδυάζοντας τον “κοφτερό σαν ψαλίδι λόγο του δημιουργού της υπαρξιακής μας αγωνίας”.
Σύμφωνα με τη χορογράφο “ο λόγος θα είναι αποσπασματικός και σωματοποιημένος και θα εκφράζεται κινησιολογικά από μια σειρά κλόουν που θα στοχάζονται σαν ένας τραγικός χορός με εργαλείο τον λόγο του μεγάλου Ιρλανδού. “Τα υλικά μου είναι μεζούρες και ψαλίδια που παραπέμπουν στα παλιά ραφτάδικα, μια τρομπέτα και κόκκινες μύτες για τους 20 περφόρμερς” εξηγεί. Η δράση θα ξεκινά στις 7.30 μ.μ.
Το οπλοτεχνουργείο της Στοάς Καΐρη
Εκεί όπου η οδός Αθηνάς συναντά την οδό Ευριπίδου, ορθώνεται η Στοά επί της οδού Καΐρη 6, γνωστή για τα παλιά καταστήματα με κάλτσες και τις μανταρίστρες που επιδιόρθωναν τα καλσόν, αλλά και τα σημερινά πωλητήρια ειδών περιτυλίγματος και το περίφημο οπλοτεχνουργείο της οικογένειας Παπαϊωάννου, που παραμένει στο ίδιο σημείο από παλιά. Η στοά θα φιλοξενήσει από τις 2 Ιουνίου εικαστικές παρεμβάσεις, εγκαταστάσεις και video-art σε τέσσερα διαφορετικά επίπεδα, το υπόγειο, τον κυρίως χώρο της Στοάς, τον πρώτο και δεύτερο όροφο.
Στον κεντρικό χώρο του ισογείου η εγκατάσταση του Γιώργου Μαραζιώτη, με έμφαση στη λειτουργία του οπλοτεχνουργείου, επεμβαίνει διακριτικά στον χώρο προτείνοντας μια διαφορετική εξερεύνηση της ιστορικότητας και της μνήμης του τόπου. Ο εικαστικός εμμένει στην παλαιότητα του οπλοτεχνουργείου χαρακτηρίζοντας τον ιδιοκτήτη έναν ευγενή άνθρωπο που προσπαθεί να κρατήσει τις μνήμες του από τη δουλειά. Ο κ. Μαραζιώτης εκφράζει το ενδιαφέρον του για την αρχιτεκτονική της στοάς, που στέγαζε μεταξύ άλλων “βιοτεχνία που έφτιαχνε πουκάμισα και σήμερα κλειδαράδες και ξυλουργούς”.
Μιλάει για τη στοά ως “ένα μικρό κλαμπ”, χώρο που συγκεντρώνει φανατικούς επισκέπτες και θαμώνες. Ωστόσο δεν παραλείπει να μιλήσει και για τον ψηλό τσιμεντένιο τοίχο "που μοιάζει να σου πλακώνει το στήθος και μόνο κοιτώντας ψηλά καταφέρνεις να δεις ουρανό".
Πολλά από τα υλικά των εγκαταστάσεών του, όπως χρωματιστά φιλμ και παρατημένα σίδερα, τα έχει προμηθευτεί από τους χώρους της στοάς, όπως μας αποκαλύπτει.
Στην είσοδο της στοάς υποδέχεται το κοινό η εγκατάσταση του Ανδρέα Σάββα με τίτλο Kniting History με αλλεπάλληλες αψίδες, κατεβαίνοντας στο υπόγειο, το A Wa It της Τζένης Αργυρίου μας προσκαλεί να παρακολουθήσουμε τη συνομιλία ενός οπτικού υλικού γυρισμένο σε οροφοδιαμέρισμα και στον υπόγειο χώρο της στοάς. Σε μια εγκαταλελειμμένη γωνιά του πρώτου ορόφου, η εγκατάσταση της Πέγκυς Κλιάφα είναι ένας σταυρός φαρμακείου που προτείνει... Change, Change yourself... και παροτρύνει για μια επανεξέταση αξιών και τρόπου ύπαρξης.
Κοντά σε μια μισάνοιχτη πόρτα ο Βασίλης Γεροδήμος συνδυάζει απομεινάρια μιας ένδοξης εποχής με προτεινόμενα υλικά που ενεργοποιούν μνήμες. Στον δεύτερο όροφο η ηχητική και διαδραστική εγκατάσταση Power - Time - Reanimation του Χρήστου Τόλη αξιοποιεί σύγχρονες ηχογραφήσεις που έγιναν στον χώρο της στοάς, καθώς και μαρτυρίες των ενοίκων της. Η δράση θα πραγματοποιείται από Δευτέρα έως και Πέμπτη 10.00 - 8.00, Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο 10.00 - 6.00.
Κάτω από τη γυάλινη οροφή της Στοάς Αρσάκη
Από τις πλέον γνωστές και εντυπωσιακές στοές της Αθήνας, η Στοά Αρσάκη χρησιμοποιείται κυρίως ως πέρασμα από πλήθος περαστικών, καθώς ενώνει τις οδούς Σταδίου και Πανεπιστημίου. Παρ’ όλο που στεγάζει τη Στοά του Βιβλίου και τα βιβλιοπωλεία πολλών εκδόσεων, αλλά και το ιστορικό Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, αυτό που σύμφωνα με τους διοργανωτές τη χαρακτηρίζει είναι “η μη-χρήση και το «κενό».
Η στοά θα φιλοξενήσει τρεις διαφορετικές περφόρμανς που προτείνουν η καθεμία από άλλη οπτική γωνία την επαναφορά της, όχι μόνο ως περάσματος, αλλά ως χώρου συνάθροισης, ξεκούρασης και ανάπαυλας, σαν μία όαση στο κέντρο της πόλης. Τις τρεις δράσεις σκηνοθετούν και συνθέτουν η χορογράφος - περφόρμερ Μαριάννα Καβαλλιεράτου (Παρασκευή 9 Ιουνίου στις 8 μ.μ. και Σάββατο 10 Ιουνίου 11 π.μ. και 8 μ.μ.), ο σκηνοθέτης - ηθοποιός Κωνσταντίνος Ντέλλας (21 Ιουνίου στις 3.30 μ.μ.) και η χορογράφος - περφόρμερ Μαριέλα Νέστορα (30 Ιουνίου στις 3 μ.μ.).
Την έννοια της παύσης θα διερευνήσει με την περφόρμανς “Stream" η Μ. Καβαλιεράτου, που τοποθετείται στο κέντρο της στοάς κάτω από τον θόλο της γυάλινης οροφής. Η παύση ''επενδύεται'' με μαλακές ογκομετρικές κατασκευές που θα προσφέρουν την ανάπαυση στον επισκέπτη και ταυτόχρονα θα γίνουν εργαλείο κίνησης των τριών χορευτών που συμμετέχουν (Ιωάννα Αποστόλου, Κλήμης Εμπέογλου και Αλέξης Φουσέκης), καθώς και των σπουδαστών από τη «Δραματική Σχολή Αρχή».
Η διαδραστική περφόρμανς “Πικ-Νικ” [the urban version] του Κωνσταντίνου Ντέλλα θα δημιουργήσει τις συνθήκες για μια συνάθροιση στις 21 Ιουνίου, την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου και την παγκόσμια ημέρα μουσικής. Η συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί στο αίθριο της στοάς από το μεσημέρι έως τη δύση του ήλιου, θα πλαισιωθεί από τους ήχους του πιάνου που υπάρχει στο, κλειστό πλέον, καφέ «Ορφέας» και θα προτείνει το αίθριο ως σημείο ανάπαυλας ανάμεσα στις δύο κεντρικές αρτηρίες της πόλης.
Στο Removement που πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ, την Καλλιτεχνική Διεύθυνση - Επιμέλεια υπογράφει η Μαρία Βασαριώτου, τον Σχεδιασμό Παραγωγής ο καλλιτεχνικός σύμβουλος Κωνσταντίνος Σακκάς και την Κοινωνιολογική Έρευνα η Πωλίνα Γιωλτζόγλου.
