«Η όψη της σιωπής» (The Look of Silence)
Σκηνοθεσία: Τζόσουα Οπενχάιμερ
Υποψήφιο για Όσκαρ και έχοντας ήδη αποσπάσει πλήθος βραβείων, το ντοκιμαντέρ του Τζόσουα Οπενχάιμερ αναφέρεται στις μαζικές δολοφονίες αριστερών στην Ινδονησία κατά τη δεκαετία του 1960 και αποτελεί «συνέχεια» της ταινίας που γύρισε ο Οπενχάιμερ το 2012 με τίτλο «Η πράξη του φόνου». Όταν η κυβέρνηση της Ινδονησίας ανατράπηκε με πραξικόπημα το 1965, ακολούθησε μια ανελέητη και συστηματική εξόντωση αριστερών σε όλη τη χώρα, με τα θύματα να ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο σε λιγότερο από έναν χρόνο.
Παρακολουθώντας την «Πράξη του φόνου», μια οικογένεια στην Ινδονησία ανακαλύπτει τον άνθρωπο που δολοφόνησε τον γιο τους κατά τη διάρκεια εκείνης της σφαγής. Εδώ, παρακολουθούμε τον νεότερο αδελφό, οφθαλμίατρο στο επάγγελμα, αποφασισμένο να διαλύσει τη σιωπή και τον φόβο, να συναντά διαδοχικά τους άντρες που ευθύνονται για τον φόνο του αδελφού του και να αντιπαρατίθεται γενναία στη δική τους «οπτική», αναζητώντας όχι μόνο κάποιο προοίμιο δικαίωσης αλλά και την αποκατάσταση της αλήθειας... Ο φρικτός θάνατος του αδελφού του αναπαριστάται πολλές φορές μέσα στην ταινία, με διαφορετικούς τρόπους, ακόμη και μέσα από τις προσευχές ενός συγκρατούμενού του που γλίτωσε. «Εάν δεν πίναμε ανθρώπινο αίμα, θα τρελαινόμασταν» λέει στον αδελφό ένας από τους εκτελεστές, υπέργηρος σήμερα, τη στιγμή της προσχηματικής οφθαλμιατρικής εξέτασης...
Ο σκηνοθέτης επιλέγει μια ανθρωπολογική προσέγγιση, που υπερβαίνει τις θηριωδίες και εστιάζει στην «πηγή» του κακού, στα βαθύτερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, τα οποία μας δεσμεύουν μέχρι σήμερα με καθοριστικό τρόπο...
«Το ανατριχιαστικό δεν είναι ούτε η ανασύσταση της γενοκτονίας ούτε ο κομπασμός γι’ αυτή» λέει ο Οπενχάιμερ. «Με ενδιέφερε να διερευνήσω την κληρονομιά της γενοκτονίας στο σήμερα, το τι συμβαίνει σε μια ολόκληρη κοινωνία και τους ανθρώπους της όταν αυτοί ζουν με τον φόβο και τη σιωπή επί πενήντα χρόνια. Το να δημιουργείς μια οποιαδήποτε ταινία για τους επιζώντες μιας γενοκτονίας είναι σαν να περπατάς σε ένα ναρκοπέδιο από κλισέ, τα περισσότερα από τα οποία εξυπηρετούν την κατασκευή ενός ηρωικού (αν όχι αγιοποιημένου) πρωταγωνιστή, με τον οποίο μπορείς να ταυτιστείς. Για να βρούμε τον δρόμο μας μέσα στο ναρκοπέδιο των κλισέ, έπρεπε να εξερευνήσουμε την ίδια τη σιωπή. Ίσως η ταινία είναι ένα μνημείο για τη σιωπή, μια υπενθύμιση ότι, παρ’ όλο που θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά, τίποτα δεν θα ξυπνήσει τους νεκρούς. Πρέπει να κάνουμε μια παύση, να αναγνωρίσουμε τις ζωές που καταστράφηκαν και να καταβάλουμε προσπάθεια για να ακούσουμε τη σιωπή...».
Η ταινία είναι παραγωγής του 2014 και ανάμεσα στους εντεταλμένους παραγωγούς συναντάμε τον Βέρνερ Χέρτσογκ και τον Έρολ Μόρις.
(Η ταινία θα προβάλλεται από αύριο Παρασκευή).
«Η κυνηγός με τον αετό» (The Eagle Huntress)
Σκηνοθεσία: Ότο Μπελ
Ντοκιμαντερίστικη εξιστόρηση των προσπαθειών μιας 13χρονης κοπέλας, της Αϊσολπάν, που κατάφερε να σπάσει την παράδοση στις ασιατικές στέπες, καθώς έγινε η πρώτη γυναίκα κυνηγός με αετό, έπειτα από 12 γενιές μεταβίβασης του προνομίου από πατέρα σε γιο, στη Μογγολία... Η ιστορία αρχίζει αφότου η Αϊσολπάν έχει ήδη εκπαιδευτεί με τον αετό του πατέρα της για πολλούς μήνες. Όμως, κάθε αετός μπορεί να έχει μόνο ένα αφεντικό και η Αϊσολπάν πρέπει να αιχμαλωτίσει τον δικό της αετό. Κατεβαίνοντας έναν απόκρημνο βράχο με ένα σχοινί, η Αϊσολπάν βρίσκει έναν νεογέννητο αετό στη φωλιά του, ενώ η μητέρα του κάνει κύκλους πάνω από το κεφάλι της. Ο αετός της θα ζήσει, θα εκπαιδευτεί και θα κυνηγήσει μαζί της, μέχρι τη στιγμή που θα τον απελευθερώσει κάποια χρόνια αργότερα, ώστε ο κύκλος της ζωής του να συνεχιστεί...
Η Αϊσολπάν συμμετέχει στον μεγάλο διαγωνισμό, το φεστιβάλ του Χρυσού Αετού, αντιμετωπίζοντας εβδομήντα από τους μεγαλύτερους κυνηγούς της περιοχής. Αφού κερδίσει, πρέπει να λάβει μέρος σε ένα κυνήγι, ιππεύοντας με τον πατέρα της σε παγωμένες περιοχές και με θερμοκρασίες 40 βαθμούς κάτω από το μηδέν...
Ο φακός του Ότο Μπελ (ο σκηνοθέτης ανακάλυψε την Αϊσολπάν τυχαία, μέσα από τα social media) παρακολουθεί ταυτόχρονα και τον τρόπο ζωής της οικογένειάς της, το σεβασμό τους προς τη φύση, αλλά και την ιδιαίτερη δυσκολία των άλλων μελών της κοινότητας να αποδεχθούν το γεγονός ότι μια κοπέλα μπορεί να γίνει κυνηγός με αετό...
«Όνειρα γλυκά» (Fai bei sogni)
Σκηνοθεσία: Μάρκο Μπελόκιο
Ερμηνεία: Μπερενίς Μπεζό, Βαλέριο Μασταντρέα, Εμανουέλ Ντεβός, Γκίντο Καπρίνο, Μπάρμπαρα Ρόντσι
Ο 78χρονος Μάρκο Μπελόκιο συνεχίζει ακάθεκτος και εντυπωσιακά παραγωγικός τα τελευταία χρόνια, σκηνοθετώντας τη μία ταινία μετά την άλλη. Το «Ονειρα γλυκά» βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάσιμο Γκραμελίνι και είναι μια ταινία για την απώλεια, για τα παιδικά τραύματα και τις συνέπειές τους. Επιστρέφοντας από μια αποστολή στον πόλεμο της Βοσνίας, ο δημοσιογράφος Μάσιμο (Βαλέριο Μασταντρέα), καθώς ετοιμάζεται να πουλήσει το διαμέρισμα των γονιών του, αισθάνεται να τον βασανίζουν ξανά οι πληγές του παρελθόντος και κυρίως ο θάνατος της μητέρας του όταν ήταν μικρός. Ο ίδιος είναι χαρακτήρας απαισιόδοξος, ανήμπορος να απαλλαγεί από τις αμφιβολίες του για τον θάνατο της μητέρας του. Μέσα από την οπτική του ήρωά του, ο Μπελόκιο διατρέχει τις κοινωνικές εξελίξεις στην Ιταλία σε διάστημα μεγαλύτερο των 30 χρόνων, ενώ ταυτόχρονα κριτικάρει και τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιούνται και παρουσιάζονται τα ρεπορτάζ γύρω από τις πολεμικές συγκρούσεις.
«Διπλή εκδίκηση» (The Assignment)
Σκηνοθεσία: Γουόλτερ Χιλ
Ερμηνεία: Μισέλ Ροντρίγκεζ, Σιγκούρνι Γουίβερ, Τόνι Σαλούμπ, Κέιτλιν Γκέραρντ, Τέρι Τσεν, Άντονι Λαπάλια, Πολ Λάζενμπι
Ένας πληρωμένος δολοφόνος, ο Φρανκ, πέφτει στην παγίδα που του έχει στήσει η δόκτωρ Ρέιτσελ Κέιλ, γνωστή και ως «γιατρίνα», με σκοπό να τον εκδικηθεί για τον φόνο του αδελφού της, η οποία βρίσκει την κατάλληλη ευκαιρία να τον αιχμαλωτίσει και να πραγματοποιήσει πάνω του χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου... Πλέον ο Φρανκ ονομάζεται «αγοροκόριτσο» και είναι αναγκασμένος να ζήσει ως γυναίκα, μπερδεμένος αλλά και φοβερά θυμωμένος...
«Η μέρα των ηρώων» (Patriots Day)
Σκηνοθεσία: Πίτερ Μπεργκ
Ερμηνεία: Μελίσα Μπενουά, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Μισέλ Μόναχαν, Τζ.Κ. Σίμονς, Κέβιν Μπέικον, Τζον Γκούντμαν
Χρησιμοποιώντας τηλεοπτικά πλάνα από την καταγραφή της βομβιστικής τρομοκρατικής επίθεσης στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013, ο σκηνοθέτης «χτίζει» σταδιακά μια ταινία δράσης, η οποία αναδεικνύει ως πρωταγωνιστές τους αστυνομικούς της περιοχής αλλά και τους πράκτορες του FBI στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τους τρομοκράτες.
Η ταινία επιδιώκει να λειτουργήσει ως φόρος τιμής στα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης, αφού βέβαια πρώτα έχει αναδείξει την υπεροπλία, την ετοιμότητα και την αποτελεσματικότητα της αμερικανικής αστυνομίας...
