Domus
Το ιταλικό online περιοδικό «domus.org.it», συνδυάζει τη μεγάλη ιστορία του (ιδρύθηκε το 1928 στους κύκλους των φουτουριστών) με τις καινοτόμες ιδέες, που φέρνουν το βλέμμα μπροστά στις προκλήσεις των επινοήσεων. Σε αντίθεση με άλλους ιστότοπους, που αναλίσκονται σε ασκήσεις φόρμας, το «Domus» εγχέει τις δυνατότητες του χώρου στον λειτουργικό προσδιορισμό τους. Στις σελίδες του φιλοξενείται ο νέος θόλος του μουσείου Γκούγκενχαϊμ, διά χειρός Τζέιμς Τουρέλ. Το «σύννεφο», όπως αποκαλείται, είναι μια συμμετρική πρόοδος ομόκεντρων κύκλων, με βάση τον ήλιο. Μια αυτόνομη πρισματική εγκατάσταση, στη κορυφή του διάσημου κτηρίου του Φρανκ Λόιντ Ράιτ. Το άλλο μεγάλο θέμα της έκδοσης αναφέρεται στον Ρώσο κονσεπσουαλιστή σκηνογράφο και αρχιτέκτονα Βαντίμ Ζαχάροφ. Στα 55 του χρόνια, θεωρείται σήμερα ένας από τους καλύτερους χωροθέτες της πατρίδας του. Πάνω στον αρχαίο μύθο της Δανάης δημιουργεί μια εγκατάσταση, που στοχάζεται αλληγορικά τη σχέση της κοινωνίας με τον πλουτισμό, τη δημαγωγία και τον ναρκισσισμό. Ένας ιστότοπος που δεν απογοητεύει ούτε τον αδαή, αλλά ούτε και τον προχωρημένο αναγνώστη.
Mojo
Όταν στις μέρες μας προσπαθούμε ακόμη να βρούμε άκρη για το τι σημαίνει μουσικός τύπος, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο απαραίτητο «Mojo». Εκεί που το κλασικό γίνεται μοντέρνο και το καινούργιο συναντά απρόσκοπτα τις ρίζες του. Έτσι ο Πολ Μακάρτνεϊ γυρίζει το ρολόι τού χρόνου στο 1963 και θυμάται στιγμιότυπα από τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες των «Σκαθαριών» που άλλαξαν τη ζωή του και την Ιστορία. Παρακάτω το περιοδικό θυμάται τις 10 καλύτερες στιγμές του πρόσφατα χαμένου «εγκεφάλου» των Doors, Ρέι Μανζάρεκ. Ο διάσημος Ιρλανδός ηθοποιός Κίλιαν Μέρφι σκηνοθετεί βίντεο κλιπ των Money, με το τραγούδι τους «Hold me forever» να εμπνέεται από ποίηση του Ράινερ Μαρία Ρίλκε. Ενώ υπάρχει ένα εκτεταμένο αφιέρωμα για την επιστροφή των Pixies. Η «Βίβλος» συνεχίζει δυναμικά και στον 21ο αιώνα.
ArtWall
Ένα σπάνιο ηλεκτρονικό φανζίν, που αποφεύγει να μπουκώσει τον αναγνώστη με ένα σωρό πληροφορίες, υποστηρίζοντας κάθε μήνα δύο, το πολύ τρεις καλλιτέχνες. Ο ιστότοπος δίνει βάση στο τρισδιάστατο σύμπαν που εκτυλίσσεται πέρα από την απλή περιγραφικότητα των εικόνων, ανοίγοντας διάπλατα παράθυρο στους πλοηγούς της φαντασίας. Ο εντυπωσιασμός μαρκάρει γόνιμα το νοηματικό πεδίο του αναγνώστη. Ο Κορεάτης ζωγράφος Λι Σι-Γιανγκ, ενώ χρησιμοποιεί τον κλασσικό δισδιάστατο καμβά, εισαγάγει εκ νέου τη διαλεκτική του Μαγκρίντ στα ναΐφ πορτρέτα του. Το χιούμορ συνομιλεί ευγενικά με την παράνοια και όλα μαζί ανοίγονται στα βάθη του υποσυνείδητου. Όσον αφορά τον Τζέισον Τέιλορ, τα λόγια είναι φτώχεια. Στον βυθό της θάλασσας του Κανκούν, έξω από το Μεξικό, έχει κατασκευάσει ένα ολόκληρο υποθαλάσσιο μουσείο. 450 μορφές καθημερινών ανθρώπων «παγωμένων» σε καθημερινά ενσταντανέ στέκονται αγέροχες και περιμένουν την υιοθεσία τους από το φυσικό περιβάλλον. Ένα μαγευτικό, παράτολμο εγχείρημα, που επαναφέρει την αναγκαιότητα της οικουμενικής τέχνης.
