Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΗΝΑ
Η ψυχεδελική pop στο δεύτερο μισό του '60 ήταν βασικά αμερικανική, αγγλική και δυτικοευρωπαϊκή υπόθεση, όχι όμως αποκλειστικά. Psyche - garage μπάντες ξεπετάγονταν σε κάθε γωνιά του πλανήτη: στην Ανατολική Ευρώπη (Plastic People of The Universe), τη Δυτική Αφρική (Golden Arrows, Super Eagles, Mono Mono), την Κεντρική Αμερική (Los Chihuahuas, La Revolution de Emiliano Zapata) αλλά και τη Νότια (το κίνημα του tropicalisimo στη Βραζιλία), καθώς και στην Άπω Ανατολή. Εκεί, στη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, οι αμερικανικοί ραδιοσταθμοί που εξέπεμπαν και έξω από τα σύνορα (του Βιετνάμ) μετέδιδαν κατά κόρον τραγούδια των Doors, του Jimi Hendrix, των Jefferson Airplane, των Booker T. & The MG'S κ.λπ. Οι ντόπιοι τραγουδοποιοί αναπόδραστα επηρεάζονταν από αυτά τα ακούσματα και τα ενσωμάτωναν στις δικές τους τεχνοτροπίες. Στην Καμπότζη, ειδικότερα, καλλιτέχνες όπως οι Sinn Sisamouth, Pan Ron, Ros Sereysothea τέθηκαν στην πρωτοπορία μιας ψυχεδελικής σκηνής που φιλτράριζε το δυτικότροπο ροκ μέσα από τις λαϊκές μουσικές της χώρας και παρήγαγε γόνιμους καρπούς μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70. Περίπου 50 χρόνια μετά, η καμποτζιανή pop του '60 αναβιώνει χάρη στους Καλιφορνέζους Dengue Fever - Chhom Nimol (φωνητικά), Zac Holtzman (κιθάρα φωνητικά), Ethan Holtzman (farfisa), Senon Williams (μπάσο), David Ralicke (σαξόφωνο) και Paul Smith (τύμπανα).
Ο Ethan Holtzman αφηγείται: «Ο αδελφός μου κι εγώ είχαμε μερικές κασέτες και CDs με μουσική από την Καμπότζη, από τα '60s και τα early '70s. Έτσι, αποφασίσαμε να σχηματίσουμε μια μπάντα βασισμένη σ' αυτή τη μουσική. Ταξιδέψαμε ως το Long Beach, όπου μένουν πολλοί Καμποτζιανοί […] Τελικά, βρεθήκαμε σε ένα από τα καλύτερα club της πόλης, το The Dragon House. Εκεί ακούσαμε για πρώτη φορά την Chhom Nimol να τραγουδά. Ήταν απίστευτη! Την καλέσαμε να έρθει σε μια από τις πρόβες μας. Από την πρώτη φορά που παίξαμε μαζί αισθανθήκαμε κάτι το ‘μαγικό'».
Οι Dengue Fever έχουν στο ενεργητικό τους έξι album («Dengue Fever» 2003, «Escape from Dragon House» 2005 και «Venus On Earth» 2008, «In the Ley Lines» 2009, «Cannibal Courtship» 2011, «The Deepest Lake» 2015), συν το soundtrack του ντοκιμαντέρ «Sleepwalking Through the Mekong» (2009). Το πρόσφατο «The Deepest Lake» ανακεφαλαιώνει τη μέχρι τώρα πορεία τους με μια σειρά από καλοδομημένες συνθέσεις («Tokay Roc», «Rom Say Sok», «Ghost Voice», «Carboard Castles», «Deepest Lake Of The Planet» κ.ά.). Η Chhom Nimol τραγουδά τόσο στη μητρική της γλώσσα όσο και στα αγγλικά. Τα τρεμάμενα φωνητικά της διαθλούνται μέσα από τα καλειδοσκοπικά ηχοχρώματα της μουσικής τους: αυτό το βρόμικο garage - surf ψυχεδελικό rock το οποίο κανοναρχούν η οξυμένη τονικότητα της farfisa και η επαναλαμβανόμενη χρήση του reverb στην κιθάρα. Πρόκειται για ένα rock αρκετά συγγενικό με αυτό, π.χ., των Seeds ή των Strawberry Alarm Clock, στο οποίο όμως συνηχούν οι λαϊκές μελωδίες της Καμπότζης και άλλα πιο απρόβλεπτα στοιχεία. Είναι δηλωμένη λόγου χάρη η προτίμησή τους στην αιθιοπική jazz: πριν από μερικά χρόνια διασκεύασαν πρωτότυπα το «Ethanopium» του θρυλικού Αιθίοπα βιμπραφωνίστα Mulatu Astatke για το soundtrack του «Broken Flowers» του Jim Jarmusch.
Χρησιμοποιώντας έναν όρο προσφιλή στη γλώσσα του jazz αυτοσχεδιασμού, οι Dengue Fever αντιλαμβάνονται την έννοια της τροπικότητας, την οποία και χρησιμοποιούν με δημιουργικό τρόπο για να επικαιροποιήσουν τον ψυχεδελικό ήχο των '60s. Κατοχυρώνουν έτσι από τώρα μια περίοπτη θέση στις μελλοντικές ανθολογίες του είδους, στα «Pebbles» και τα «Nuggets» «των καιρών που θα ‘ρθουν».
