Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
15 °C
12.0°C16.5°C
1 BF 69%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
11.5°C16.0°C
0 BF 65%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
14 °C
7.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
12.8°C15.8°C
2 BF 80%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
5 °C
4.9°C12.9°C
0 BF 100%
Μάνος Χατζιδάκις: Faccia di spia
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Μάνος Χατζιδάκις: Faccia di spia

του ΧΑΡΗ ΣΥΜΒΟΥΛΙΔΗ

Η δεκαετία του 1970 ήταν για την Ιταλία εποχή όξυνσης των πολιτικών παθών, μα και εποχή πλατιάς διάδοσης των ιδεών της Αριστεράς: το θριαμβευτικό 34,4% που απέσπασε στις εκλογές του 1976 το Κομμουνιστικό Κόμμα, η ρήξη κατόπιν του ηγέτη του Enrico Berlinguer με τη Μόσχα και η δολοφονία του ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών Άλντο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες (1978) υπήρξαν καθοριστικά ορόσημα για τον πολιτικό βίο της γειτονικής χώρας. Ένα από τα παιδιά αυτής της περιόδου ήταν και το Faccia di Spia του Giuseppe Ferrara (1975): μια ασήμαντη ταινία, που έμπλεκε τον Τσε Γκεβάρα, τη CIA και τον Σαλβαδόρ Αλιέντε σε ένα αφελές, γεμάτο κλισέ, σενάριο για τις συνωμοσίες των κέντρων εξουσίας κατά των λαών - πριν καταλήξει με ένα «προφητικό» πλάνο των Δίδυμων Πύργων της Νέας Υόρκης να ματώνουν, στο οποίο και χρωστά την υστεροφημία της.

Σχεδόν 40 χρόνια αργότερα, έχουμε στα χέρια μας το soundtrack που έφτιαξε ο Μάνος Χατζιδάκις για το Faccia di Spia. Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες πίσω από την τότε παραμονή του στην Ιταλία και τη συνεργασία του με τον Ferrara, πάντως η μουσική που παρέδωσε στον σκηνοθέτη αντικατοπτρίζει μια λογική με την οποία είχε ξαναδουλέψει πολύ πρόσφατα, στο soundtrack για το Sweet Movie του Dusan Makaveyev (1974): τη λογική μιας πλήρους κινηματογραφικής σουίτας. Ο Ferrara βέβαια δεν χρησιμοποίησε τη μουσική όπως την ακούμε εμείς στον δίσκο: την προσάρμοσε στις ανάγκες των πλάνων του, διασπώντας κατά το δοκούν την ενότητά της. Ίσως μάλιστα να μην είχε και άλλη επιλογή, μιας και ο Χατζιδάκις -στον οποίον δεν πρέπει να πολυάρεσε το φιλμ- απομακρύνθηκε σταθερά από το βασικό τρίπτυχο εξουσία/συνωμοσία/επανάσταση, αφότου παρέδωσε ένα αναγνωρίσιμο βασικό θέμα ("Faccia di Spia"), μερικές έξυπνες παραλλαγές και ορισμένες υποκρουσιακού χαρακτήρα συνθέσεις. Σε σημαντικό δηλαδή βαθμό, επεδίωξε τελικά να κάνει κάτι δικό του.

Διαβάζω στο συνοδευτικό δελτίο Τύπου πως οι στενοί του συνεργάτες (οι οποίοι ωστόσο δεν κατονομάζονται) τον άκουγαν συχνά να αναφέρεται στο soundtrack και πως είχε διατυπώσει την επιθυμία να το δει μια μέρα να εκδίδεται. Δεν ξέρω αν είναι όντως έτσι τα πράγματα, απορώ σε μια τέτοια περίπτωση γιατί δεν το επεδίωξε πιο ενεργά ο ίδιος όσο ζούσε.

Τέλος πάντων, αυτό που μένει σε μας είναι μία ακόμα ψηφίδα στην υπόθεση Μάνος Χατζιδάκις, ενδιαφέρουσα, μα όχι και απαραίτητη. Γιατί, παρά τα κάποια αναπάντεχα σημεία ("Conspiracy IΙ", στο μεταίχμιο μιας πιο πειραματικής διάθεσης, που μένει ωστόσο ανολοκλήρωτη) και την ωραιότατη χρήση της τρομπέτας στις ενορχηστρώσεις, ο Χατζιδάκις τού Faccia di Spia είναι γενικά ένας αρκετά γνώριμος Χατζιδάκις, όχι τόσο συναρπαστικός όσο λ.χ. στο Sweet Movie. Εκεί, ειδικά προς το μέσον του άλμπουμ ("CIA", "Fall I & II"), κυριαρχεί μια αίσθηση ρουτίνας και πρέπει να φτάσει κανείς ώς το τέλος για να βρει την καλύτερη στιγμή αυτής της ιταλικής περιπέτειας: μια λυρική, οργανική μπαλάντα για τον Τσε Γκεβάρα, παντιέρα της επαναστατικής διάθεσης του φιλμ, μα και ισχυρό ποιητικό σύμβολο για τον ίδιο τον συνθέτη. Γίνεται άλλωστε σαφές πως εδώ τον ενέπνευσε κάτι πολύ πιο δυνατό από τη διακλάδωση των πολιτικών παιχνιδιών του Ψυχρού Πολέμου στη Λατινική Αμερική.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL