Η jazz του Renaud Garcia-Fons συνενώνει τις αλληλεπιδρώσες μουσικές φόρμες της μεσογειακής ζώνης (και όχι μόνο). Το flamenco, τα σεφαραδίτικα τραγούδια, το αραμπέσκο blues του Μάγρεμπ, οι μελωδίες της Κάτω Ιταλίας, αλλά και η ευρωπαϊκή κλασική παράδοση και το prog-rock, φιλτράρονται μέσα από τον αυτοσχεδιασμό της jazz και ανατέμνονται στον ήχο του 51χρονου κοντραμπασίστα. Κουβαλώντας στις πλάτες του μια δισκογραφική παρουσία είκοσι δύο ετών, ο Garcia-Fons ανακεφαλαιώνει αυτή την περίοδο με την κυκλοφορία μιας συγκεντρωτικής συλλογής (cd + dvd) με τον απόλυτα ταιριαστό τίτλο Beyond The Double Bass.
Ο Garcia-Fons γεννήθηκε στην Καταλωνία και σήμερα ζει λίγο έξω από το Παρίσι. Άρχισε να παίζει μουσική σε πολύ νεαρή ηλικία. Στα πέντε του ξεκίνησε μαθήματα στο πιάνο και στα οκτώ μεταστράφηκε στην κλασική κιθάρα, ώσπου να αφοσιωθεί σε ηλικία δεκαέξι ετών στο όρθιο μπάσο -ένα όργανο εξαιρετικά απαιτητικό για να κατακτήσει κανείς την τεχνική του. Με την καθοδήγηση του φημισμένου βιρτουόζου Francois Rabbath, διαμόρφωσε με το πέρασμα του χρόνου ένα ξεκάθαρο προσωπικό ύφος που υπερβαίνει τους τυπολογικούς διαχωρισμούς. Ο Garcia-Fons δεν αντιδιαστέλει το pizzicato ("τσιμπητό") απέναντι στο arco ("με δοξάρι"), εντούτοις χρησιμοποιεί με την ίδια αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία και τα δύο αυτά στιλ ("pizz d' arco", όπως λέει χαριτολογώντας ο ίδιος). Σημειωτέον ότι συνήθως παίζει με μπάσο πέντε χορδών.
Επαγγελματικά ο Garcia-Fons έκανε τα πρώτα του βήματα στην μπάντα του τρομπετίστα Roger Guerin, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε σε ορχήστρες, combo groups και jazz trio. Από το 1987 έως το 1993 ήταν μέλος της Orchestre de Contabasses, ενώ συγχρόνως εμφανιζόταν με την Orchestre National de Jazz. Η προσωπική του καριέρα εκκινεί το 1992 με το album Legendes στην εταιρεία Enja, στο οποίο συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον ακορντεονίστα Jean-Louis Matinier και τον ντράμερ Jacques Mahieux. Ακολούθησαν τα Alborea (1995) και Suite Andalouse (1995), μέχρι να φτάσουμε στο 1998, οπότε και παρουσίασε αποκλειστικά δικές του συνθέσεις στο υπέροχο Oriental Bass. Οι επόμενες δουλειές του στην Enja (Fuera, Navigatore, Entremundo, Arcoluz, Solo - The Marcevol Concert) εδραίωσαν τη φήμη του και επαινέθηκαν από τους κριτικούς της jazz. Εκτός από τη solo καριέρα του, ο Garcia-Fons έχει συνεργαστεί με επιτυχία με εξίσου αναγνωρισμένους μουσικούς όπως ο Γερμανός κλαρινετίστας Michael Riessler, ο Βιετναμέζος κιθαρίστας Nguyen Le και ο Τυνήσιος ουτίστας Dhafer Youssef.
To Beyond The Double Bass περιλαμβάνει κομμάτια απ' όλα σχεδόν τα έντεκα album που έχει εκδώσει μέχρι σήμερα. Την ανθολογία ανοίγει το μέχρι πρότινος ακυκλοφόρητο "En Mi Barrio", ένα μπρούσκο ανδαλουσιανό flamenco που ο Garcia-Fons αφιερώνει στη μνήμη του Louis Bunuel. Ακολουθεί το βορειοαφρικάνικο blues "Ajamiado" όπου το ούτι κανοναρχεί τον ρυθμό. Η μουσική παράδοση του Μάγρεμπ βρίσκει διέξοδο και στο πολυρυθμικό "Wadi Rum", με τη ορχήστρα να φτάνει σε ντελιριακές κορυφώσεις. Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις κλέβει την παράσταση το θαυμάσιο ακορντεόν του Jean-Louis Matinier: στο flamenco-jazz "Al Camaron" και στο κάπως ρομαντικό και mid-tempo βαλς του "Bari". Αντίστοιχα, η κιθάρα του Antonio "Kiko" Ruiz λειτουργεί αντιστικτικά στο μπάσο του Garcia-Fons στο "Berimbass", με τον περκασιονίστα Jorge "Negrito" Trasante να δένει τέλεια το jazz-trio. Υπάρχουν επίσης δύο συνθέσεις για σόλο κοντραμπάσο: το "Funumbule", όπου ο Gracia-Fons παίζει τετράχορδο μπάσο αντί για το προσφιλές του πεντάχορδο, και το "Palermo Notturno" στο οποίο εγκιβωτίζει προηχογραφημένα ηλεκτρονικά samples. Το tango παίρνει τη σκυτάλη στο "La Linea de Sur", με το μπαντονεόν του David Vanitucci ν' αποδίδει φόρο τιμής στον Astor Piazzola. Μοναδικό κομμάτι με φωνητικά είναι το "Camino de Felicidad", το οποίο επιφυλάσσει μια έκπληξη: ο Garcia-Fons παίζει με βιόλα και χτίζει κυματιστά το groove πάνω στο οποίο τραγουδά εκφραστικά η κόρη του Soleá (υπέροχο όνομα, εμπνευσμένο από το ομώνυμο κομμάτι του Miles Davis από το αριστουργηματικό Scethes of Spain).
Το συνοδευτικό dvd συμβάλλει εξίσου στην ανασκόπηση της μέχρι τώρα καριέρας του κοντραμπασίστα: περιλαμβάνει το καλογυρισμένο μουσικό ντοκιμαντέρ Beyond The Double Bass του κινηματογραφιστή Nicolas Dattilesi, ο οποίος ακολούθησε επί σειρά ετών τον Renaud Garcia-Fons «στον δρόμο».
