Με δύο παραστάσεις, μια πρόσφατη και μια αρκετά παλιά, η πρωτοποριακή χορογράφος Αν Τερέζα ντε Κέερσμακερ βρίσκεται για άλλη μια φορά κοντά στο αθηναϊκό κοινό, μαζί με την ομάδα της Rosas.
Μαζί με τον Γάλλο χορογράφο και χορευτή Μπορίς Σαρμάτζ παρουσιάζει, μέχρι και την Κυριακή, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, μια χορογραφία που ξεκίνησε διερευνητικά και αυτοσχεδιαστικά από τη συνάντηση των δύο καλλιτεχνών. Οι δυο τους, πάνω σε μια γυμνή σκηνή, χορεύουν την αρχιτεκτονική της Παρτίτας Νο 2 του Μπαχ, που ερμηνεύει ζωντανά η βιολονίστρια Αμαντίν Μπεγιέρ. Η ιδιοφυΐα του Γερμανού κάντορα τροφοδοτεί το πάθος των δύο καλλιτεχνών για την κίνηση, σε μια σύνθεση αυστηρής λιτότητας, η οποία χαρακτηρίζει τα τελευταία έργα της Κέερσμακερ.
Η παράσταση χωρίζεται σε τρία μέρη με ίση διάρκεια: στο πρώτο η μουσική πλημμυρίζει το απόλυτο σκοτάδι και, καθώς συνεχίζει να αντηχεί στη σκέψη των θεατών, οι δύο χορευτές την ερμηνεύουν σιωπηλά, ενώ στο δεύτερο μέρος ίδια χορογραφία ερμηνεύεται μέσα στη σιωπή, για να συναντηθεί, επιτέλους, με τη μουσική μόνο στο τρίτο μέρος.
Από τη Δευτέρα έως και την Τετάρτη, η ομάδα Rosas, μαζί με το μουσικό σύνολο Ictus, ερμηνεύουν το Vortex Temporum (1995) του Gerard Grisey, ένα έργο για φλάουτο, κλαρινέτο, πιάνο, βιολί, βιόλα και βιολοντσέλο, πάνω στο οποίο η Κέερσμακερ δουλεύει τα τελευταία δέκα χρόνια. Εδώ, κάθε χορευτής αντιστοιχεί σε έναν μουσικό και κάθε ζευγάρι διερευνά τις δυνατότητες σύνδεσης της μουσικής με τα βήματα του χορού. Κάνοντας ορατή τη μουσική στον χώρο μέσω της κίνησης, δημιουργεί επί σκηνής ένα μεγάλο κινούμενο γλυπτό από ήχους, χειρονομίες μουσικών, κινήσεις χορευτών και δυναμικές που αναπτύσσονται μέσα στον χώρο.
