Της Λήδας Καζαντζάκη
Η έκθεση που φιλοξενεί το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) περιλαμβάνει έργα 34 καλλιτεχνών και τριών καλλιτεχνικών ομάδων και τιτλοφορείται «εκ νέου». Θέλει να «παρουσιάσει», όπως γράφουν στον συνοδευτικό κατάλογο οι τρεις επιμελήτριές της, οι ιστορικοί τέχνης Δάφνη Βιτάλη, Δάφνη Δραγώνα και Τίνα Πανδή, «μια νέα γενιά καλλιτεχνών που τώρα αρχίζει να διαφαίνεται».
Πρόκειται για εικαστικούς που έχουν γεννηθεί στο διάστημα 1979-1990 και κατατάσσονται, περιοριστικά σχεδόν, στη γενιά του '80. Η πολυμορφία του ύφους τους φανερώνει τον πολύτροπο χαρακτήρα των σύγχρονων εικαστικών δημιουργών που τολμούν να διαρρήξουν τα στεγανά μεταξύ της χειρωνακτικής εργασίας, των ανθρωπιστικών σπουδών ή της αρχιτεκτονικής από τη μια πλευρά και των λεγόμενων καλών τεχνών από την άλλη.
Οι επιμελήτριες, πιστεύω, πέτυχαν τον δύσκολο στόχο να δώσουν στον κάθε καλλιτέχνη, ή στην εκάστοτε καλλιτεχνική ομάδα, τον δικό του/της χώρο, έτσι ώστε ο θεατής να μπορεί να επικοινωνήσει με το έργο τους. Δεν μπόρεσαν όμως να αποφύγουν, με τον μεγάλο αριθμό παρουσιών, εκείνες που παρέμειναν εγκλωβισμένες στην καθεαυτή εννοιολογική προσέγγιση του αντικειμένου τους.
Τα έργα που με άγγιξαν ήταν αρκετά. Θα αναφερθώ, για λόγους οικονομίας του χώρου μιας εφημερίδας, σε κάποια που κατάφεραν να εκφράσουν με τα υλικά και τα μέσα της τέχνης τις ανησυχίες των δημιουργών τους, αλλά και τις δικές μας.
Η Ινώ Βαρβαρίτη αποτυπώνει ενδελεχώς με το μολύβι της πάνω σε χαρτί και με τον τρόπο των παλαιών δασκάλων, το κλασικό άγαλμα του Κωστή Παλαμά στη διασταύρωση των οδών Ακαδημίας και Ασκληπιού. Ενσωματώνει τις φράσεις που γράφτηκαν στη βάση του τα τελευταία χρόνια και προβάλλουν το σύγχρονο δίλημμα: εξέγερση ή εξαθλίωση, ως διάλογο του παλιού με το καινούργιο, για το μέλλον αυτής της πόλης και της ζωής μας.
Η Χρυσάνθη Κουμιανάκη μιλά απλώνοντας τα ακρυλικά της χρώματα πάνω σε ξύλο για τη δόμηση ενός δυνητικού τοπίου μέσα στην πόλη.
Η Ιωάννα Ξημέρη αποκαλύπτει με την τεχνική του «ντεκολλάζ», που συνδέθηκε άμεσα με το κίνημα του «Νέου Ρεαλισμού» και των «Αφισιστών», αφαιρώντας και επανατοποθετώντας ημιδιαφανή τμήματα χαρτιού το ένα πάνω στο άλλο, την άυλη ύλη της εφήμερης ύπαρξής μας.
Η Μυρτώ Φερεντίνου μάς μεταφέρει, με τις χαραγμένες πάνω σε τσίγκο κατόψεις των πόλεων, από τις εν πολλοίς άγνωστες «Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Στρατή Τσίρκα στις εν πολλοίς γνωστές σήμερα, γραμμένες ως διαδικτυακοί τόποι του Google, εξεγερμένες πόλεις της Ιερουσαλήμ, του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας, αλλά και της Αθήνας.
Τέλος, η ομάδα «Oiko-nomic Threads», η αποτελούμενη από τους Μαρία Βαρελά, Μαρίνο Κουτσομιχάλη και Αφροδίτη Ψαρρά προβάλλει με απτά υλικά, υφαίνοντας λαϊκά παραδοσιακά μοτίβα, όπως και οι υπόλοιποι, την αναγκαιότητα μιας εξέγερσης που πηγάζει εκ των ένδον.
info:
«Εκ νέου, μια νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών»
στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
(Βασιλέως Γεωργίου Β' 17-19 & Ρηγίλλης)
Διάρκεια έως 31 Δεκεμβρίου
