Η δημοκρατική και προοδευτική Ιταλία γιορτάζει σήμερα τα 75 χρόνια από την απελευθέρωση και την πτώση του φασισμού στις 25 Απριλίου του 1945. Θα είναι η πρώτη φορά όμως που δεν θα γίνουν διαδηλώσεις και η μεγάλη πορεία στο Μιλάνο, την πόλη που απελευθέρωσαν και που σήμερα δοκιμάζεται σκληρά από τον κορωνοϊό.
Με πρωτοβουλία του Τομάζο Πρίμο και τη βοήθεια του Γιώργου Στριμπάκου, νεαροί καλλιτέχνες έσπασαν την καραντίνα για να τραγουδήσουν διαδικτυακά όλοι μαζί το "Bella ciaο", διεθνή ύμνο αντίστασης και αισιοδοξίας.
Ο Τ. Πρίμο και ο Γ. Στριμπάκος διηγούνται σήμερα στην «Αυγή» για την πρωτοβουλία που πήραν, ενώ η εφημερίδα θα αναρτήσει στον ιστότοπό της το βίντεο με την επετειακή έκδοση του διαχρονικού αυτού τραγουδιού. (www.avgi.gr)
Τομάζο Πρίμο*: Ενότητα και αντίσταση μέσα από την «καραντίνα»
Το καθήκον των αντιστασιακών δεν τελείωσε, η αντίσταση πρέπει να παραμείνει όρθια, έλεγε ο αντιστασιακός και ένας από τους πατέρες του δημοκρατικού μας συντάγματος Πιέρο Καλαμαντρέι. Θέλαμε να συνδυάσουμε την ημέρα της επετείου της απελευθέρωσης από τον φασισμό και τον ναζισμό με τις μέρες που ζούμε σήμερα, όπου όλη η ανθρωπότητα πολεμάει εναντίον αυτού του κοινού εχθρού. Σκεφτήκαμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί το "Bella ciao" από τις διάφορες καραντίνες του κόσμου, με τον Γιώργο από την Ελλάδα, τη Σαμάχ από την Παλαιστίνη, τον Γκουγιόμ από την Ισπανία και τους άλλους μουσικούς. Για εμάς αποτελεί ένα μουσικό μήνυμα αντίστασης και ενότητας.
Το “Bella ciao” αποτελεί σήμερα διεθνές τραγούδι της αντίστασης, που πάει με όλους τους καιρούς και τους τόπους. Ήταν το τραγούδι των εργατριών στους ορυζώνες της Κοιλάδας του Πάδου. Τα λόγια κατά καιρούς άλλαζαν, για να φτάσουν στα χείλη των παρτιζάνων της αντίστασης. Το τραγούδι έχει πολλές παραλλαγές στην ιστορία του, αλλά το μήνυμά του συνδέεται με τους αγώνες των καταπιεσμένων εναντίον των παλιών τσιφλικάδων, των καπιταλιστών και του φασισμού.
Το "Bella ciao" το τραγούδησαν σε όλες τις μεγάλες επαναστάσεις για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες στη Λατινική Αμερική, από τη Χιλή και την Κούβα έως τις ζούγκλες του Τσιάπας. Στην Ευρώπη το ακούς πάντα όταν ο κόσμος βγαίνει στον δρόμο για να διεκδικήσει το μέλλον του. Το ακούσαμε πολλές φορές και στην πλατεία Συντάγματος, την περίοδο της αντίστασης του ελληνικού λαού στην τρόικα και τη λιτότητα. Το "Bella ciao" αποτελεί ένα είδος Σειρήνας που μαγεύει όσους το τραγουδούν και όσους το ακούνε.
Με την πανδημία ίσως για μια στιγμή να ξεχάσαμε τι ακούγαμε το προηγούμενο διάστημα εναντίον της αντίστασης και εναντίον του συγκεκριμένου τραγουδιού, που κάποιος επίδοξος εθνοσωτήρας μας δεν μπορεί να υποφέρει. Εμείς πάντως θυμόμαστε πολύ καλά ότι το σύνταγμά μας λέει ρητά και κατηγορηματικό ότι ο φασισμός είναι έγκλημα που διώκεται. Εμείς τραγουδάμε σήμερα το "Bella ciao" για την αντίσταση και τη δημοκρατία, για να κερδίσουμε τον κορωνοϊό ως κοινωνία.
* O Τομάζο Πρίμο είναι ένας από τους νέους ναΐφ τραγουδοποιούς τους Νάπολης, που έχουν παράδοση δεκαετιών. Μέσα από τα τραγούδια του προσπαθεί να βγάλει κάτι θετικό, χρησιμοποιώντας τη μεγάλη ομορφιά των μικρών πραγμάτων που μας περιβάλλουν ως αντίδοτο στη ασχήμια των μεγάλων πραγμάτων που μας κυβερνούν.
Γιώργος Στριμπάκος*: Αντίσταση σε έναν αόρατο εχθρό
Το "Bella ciao" έχει πάψει από καιρό να αποτελεί ένα ιταλικό τραγούδι, γιατί ανήκει σε όλο τον κόσμο. Σήμερα κάνουμε μια νέα αντίσταση ενάντια σε έναν εχθρό που δεν μπορείς να τον κερδίσεις με τα όπλα ακόμη και να ήθελες, γιατί είναι εντελώς αόρατος. Μέσα από την καραντίνα που ζούμε κάναμε την καλύτερη επιλογή για να μας ανεβάσει το ηθικό, να αισθανθούμε ότι είμαστε ο ένας κοντά στον άλλο, ότι είμαστε αλληλέγγυοι. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο και από τη Δύση μέχρι την Ανατολή, όλοι μαζί δίνουμε τη μάχη εναντίον του κορωνοϊού και θέλουμε να την κερδίσουμε.
Για πρώτη φορά βλέπω όλο τον κόσμο να έχει ένα κοινό πρόβλημα και φαίνεται ότι μπορούν να το καταλάβουν. Σήμερα δεν μπορείς να πεις εγώ περνάω καλά και τι με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι. Σήμερα υποφέρουμε όλοι μας. Είμαστε όλοι ενωμένοι για να αντιμετωπίσουμε κάτι που δεν βλέπουμε και κάτι που κάνει κακό σε όλους μας.
Είμαι μοριακός βιολόγος και το βλέπω πολύ καλά στη δουλειά μου, όπου όλη η επιστημονική μας κοινότητα δέθηκε πάρα πολύ για να αντιμετωπίσουμε τον κορωνοϊό. Μου φαίνεται ότι αυτή η συνεργασία αποτελεί ένα καινούργιο θεμέλιο για να πάμε μπροστά.
Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Η κατάσταση που βιώνουμε έχει αγγίξει τις καρδιές μας και βγάζει τον πραγματικό άνθρωπο. Ο πραγματικός άνθρωπος δεν μπορεί να έχει πάνω από το κεφάλι του κάποιον με ένα όπλο να του λέει τι θα κάνει ή να του επιβληθεί στις καταστάσεις της καθημερινότητας. Μετά την πανδημία νομίζω ότι θα αλλάξει η συμπεριφορά μας γενικότερα. Θα είμαστε περισσότερο κοινωνικοί και δεμένοι μεταξύ μας. Θα προσέχουμε περισσότερο ο ένας τον άλλο, κάτι που δεν γινόταν μέχρι τώρα. Ή το είχαμε χάσει.
Μεταξύ Ρώμης και Νάπολης δημιουργήσαμε το 2007 το ιταλοελληνικό συγκρότημα Evì Evàn, μια ωραία και μακριά κλωστή που μας ενώνει με την πατρίδα μας. Είναι ο ομφάλιος λώρος μας. Μέσα από το ρεμπέτικο προσπαθούμε να δώσουμε στους φίλους και γείτονες Ιταλούς να καταλάβουν τι είδους μουσική και φιλοσοφία είναι το ρεμπέτικο.
* O Γιώργος Στριμπάκος, είναι ο τραγουδιστής που παίζει και μπαγλαμαδάκι στο ιταλικοελληνικό ρεμπέτικο συγκρότημα Evì Evàn. Όταν δεν ασχολείται με τη μουσική εργάζεται ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Κυτταρικής Βιολογίας και Νευροβιολογίας (IBCN) του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνών (CNR) της Ιταλίας.
Οι συντελεστές της πρωτοβουλίας
Τομάζο Πρίμο από την Ιταλία, Γκουιγιόμ Ρομά από την Ισπανία, Σαμάχ Μουσταφά από την Παλαιστίνη, Ντέβις Καλντές από τη Βραζιλία, Γιώργος Στριμπάκος από την Ελλάδα, Λαγιέ Μπα από τη Σενεγάλη, Ίρμα Λιμπόχοβα από την Αλβανία.
Τζιουζέπ Σπινέλι στην κιθάρα, Αντόνιο Εσπόζιτο στα κρουστά, Στέλα Μανφρέντι στο βιολί, Αρκάνζελο Μικέλε Κάζο στο βιολοντσέλο.
Παραγωγή: Τζιουζέπε Σπινέλι.
Mix και το Mastering: Αντρέα Κουλίλο
