Του Αγγελου Μανταδάκη
Κάθε μια από τις ιστορικές γειτονιές της παλιάς Αθήνας είχε και τους δικούς της τύπους. Έτσι και η γειτονιά του Μεταξουργείου είχε ένα πλήθος από τύπους που άφησαν εποχή.
Ένας από αυτούς ήταν ο διάσημος κρασοπατέρας, που πέθανε πριν από λίγα χρόνια, ο Μελεμενής. Κάθε βράδυ ξεκινούσε σκνίπα στο μεθύσι από την ταβέρνα του Παναγή του αράπη για το σπίτι του τραγουδώντας με τη βραχνή φωνή του έναν ρεμπέτικο σκοπό. Συχνά μάλιστα η αναχώρησή του από την ταβέρνα συνοδευόταν από καυγάδες στους οποίους πρωταγωνιστούσε.
Ένας άλλος διαβόητος τύπος του ιστορικού Μεταξουργείου ήταν ο Ψευτοθόδωρος. Αυτός, όπως μου έλεγε ο παππούς μου -παλιός Μεταξουργιώτης-, ο Ψευτοθόδωρος, έβγαζε το ψωμί του με τα ψέματα που έλεγε. Στους παλιούς Αθηναίους ήταν γνωστές οι "μηχανές" που έστηνε για να ξεγελάει τους αφελείς. Μία από αυτές ήταν εκείνη με τα σπουργίτια που τα έβαφε κίτρινα για να τα λανσάρει ως καναρίνια.
Ο Παναγής με τη χαρακτηριστική μουστακάτη ελιά στο μάγουλο ήταν άλλος ένας χαρακτηριστικός τύπος που η φήμη του ξεπερνούσε τα όρια της συνοικίας. Με τη φωνή του ήξερε να μιμείται όλα τα άγρια θηρία.
Άλλος ένας τύπος που έγινε γνωστός για τις επιδόσεις του στον πετροπόλεμο ήταν ο Στέκας ο Πατάτας και ακόμα ο Ψάλης, ο πιο γνωστός μπεκρής που έλεγαν ότι κατέβαζε το κρασί με το μαστέλο.
Ξεχωριστός Μεταξουργιώτης ήταν και ο Βιτσέντσος ο πασατεμπάς, με το χαμένο μνημονικό, που άλλα πούλαγε, άλλα διαλαλούσε στη γύρα.
Τέλος ο γερο-Ροζάνης εντυπωσίαζε με την ολοκάθαρη φουστανέλα του, το αστραφτερό γιλέκο και τα σπουδαία από γάντι τσαρούχια του με τις μεταξωτές μεγάλες φούντες. Όταν ήρθε η ώρα να πεθάνει, σχεδόν στα ενενήντα του, ο γερο-Ροζάνης ζήτησε να ταφεί με την ατσαλάκωτη φουστανέλα του, ενώ το ξόδι του στο νεκροταφείο, που βρισκόταν τότε ανάμεσα στα τελευταία σπίτια της γειτονιάς, το ακολούθησε όλη η συνοικία.
Αργότερα το νεκροταφείο αυτό, που έδινε πένθιμο τόνο σε μια τόσο ανοιχτόκαρδη και θεατρόφιλη γειτονιά, καταργήθηκε και στη θέση του ανεγέρθηκε ένα σχολικό συγκρότημα και ένας πρόσχαρος κήπος με παιχνίδια για τα παιδιά.
