Ένα ίχνος, μια αποτύπωση και μια καταγραφή όλων όσων συνταρακτικών ζει ολόκληρος ο πλανήτης εξαιτίας της πανδημίας, μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων του θεάτρου, από ηθοποιούς, σκηνοθέτες και συγγραφείς, έως ταξιθέτες, ταμίες και φροντιστές, επιχειρεί το Διεθνές Δίκτυο Θεάτρου Ντοκιμαντέρ εγκαινιάζοντας στην ηλεκτρονική του σελίδα https://documentarytheatre.com τη στήλη «Ημερολόγια θεάτρου σε καραντίνα».
Εκεί άνθρωποι με διαφορετικές ιδιότητες και επαγγέλματα του θεάτρου, από διαφορετικά μέρη του πλανήτη, μοιράζονται μια μέρα από τη ζωή τους, τις σκέψεις τους, τους διαλόγους, τις ιστορίες τους.
Κάθε μέρα θα αναρτάται κι ένα τέτοιο κείμενο σε μια προσπάθεια να κρατηθεί και να ενισχυθεί ένας τρόπος επικοινωνίας και δημιουργίας «μέσα από μια εναλλακτική σκηνή για όσο καιρό βρισκόμαστε μακριά της και μακριά ο ένας από τον άλλο, σε μια προσπάθεια να παραμείνουμε μαζί και δημιουργικοί από απόσταση» όπως εξηγεί η καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Δικτύου Θεάτρου Ντοκιμαντέρ Μάρθα Μπουζιούρη.
Η στήλη εγκαινιάστηκε χθες, με την πρώτη σελίδα του ημερολογίου να υπογράφεται από την Ιταλίδα Μικαέλα Καζαλμπόνι σε μια ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τον δοκιμαζόμενο ιταλικό λαό. Η Mικαέλα είναι ηθοποιός και καλλιτεχνική συνδιευθύντρια του Teatro dell’ Argine στο San Lazzaro di Savena της Μπολόνια.
Μικαέλα Καζαλμπόνι, ηθοποιός και καλλιτεχνική συνδιευθύντρια του Teatro dell’ Argine στο San Lazzaro di Savena της Μπολόνια
«Για να είμαστε μαζί»
«Αυτές είναι αναπάντεχες μέρες, μέρες που δεν πίστευα ποτέ ότι θα έβλεπα, μέρες που δεν ξέρω πώς να τις κατανοήσω, μέρες που δεν μπορώ να περιγράψω» σημειώνει η Ιταλίδα καλλιτέχνις και προσθέτει: «Ανήκω σ' αυτούς -τους «χαρούμενους λίγους» για να παραφράσω την Έλσα Μοράντε- που αγαπάνε βαθιά τη δουλειά που κάνουν. Ανήκω σ' αυτούς για τους οποίους η δουλειά τους σταμάτησε στις 23 Φεβρουαρίου 2020 και επειδή για μας η δουλειά μας είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μας, ένα τεράστιο κομμάτι αυτής της ζωής έχει σταματήσει περισσότερο από έναν μήνα τώρα. Δεν μπορώ να πω ακόμα τι σημαίνει αυτό ή πως αισθάνομαι. Στην προκειμένη στιγμή μπορώ να περιγράφω μόνο τι συμβαίνει».
Στη συνέχεια του σημειώματός της η Μικαέλα Καζαλμπόνι γνωστοποιεί ότι μαζί με την ομάδα της κάνει θέατρο από κοινού με περισσότερους από τριάντα επαγγελματίες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους, καθηγητές, τεχνικούς, διοργανωτές.
«Κάνουμε θέατρο όχι μόνο επί σκηνής, αλλά και στην πόλη, όχι μόνο με άλλους καλλιτέχνες, αλλά και με την κοινότητα, όχι μόνο έχοντας την τέχνη ως στόχο, αλλά και αγκαλιάζοντας την τέχνη ως ένα μοναδικό εργαλείο για διάλογο, συμμετοχή και ενεργή δράση πολιτών.
Όλα τα προαναφερθέντα είναι ξεκάθαρα σε κίνδυνο εξαιτίας των μέτρων που εμποδίζουν την εξάπλωση του Covid-19: παρουσία, σώμα, δράση, επαφή, ανάσα, ανταλλαγή, δημιουργία, συχνότητα, συγκέντρωση, ανάμειξη ανθρώπων, ηλικιών, κουλτούρας, εμπειριών. Μόνο μια λέξη δεν βρίσκεται σε κίνδυνο: το να ακούς".
Ελεύθερη πρόσβαση από όλους
"Το πρώτο Σάββατο που έκλεισε ο χώρος των συναντήσεών μας αισθανθήκαμε υποχρέωση να γεμίσουμε το κενό που άφησε η ακύρωση του γεγονότος κι έτσι αποφασίσαμε να μοιραστούμε ένα από τα παλιότερα σόου μας. Κάναμε ένα δημοψήφισμα στο fb ζητώντας από το κοινό να επιλέξει και στη συνέχεια το ανεβάσαμε διαδικτυακά με ελεύθερη πρόσβαση από όλους. Προσπαθήσαμε και με άλλους τρόπους να κρατήσουμε την επαφή και να τροφοδοτούμε τη σχέση με τους ανθρώπους της κοινότητάς μας που δεν είναι απλοί παρατηρητές, αλλά η παρουσία τους υπήρξε πάντα ενεργή. Ξεκινήσαμε μια online κοινότητα, η οποία, πέρα από το να κάνει θεατρικές προτάσεις, προσφέρει στον καθένα έναν χώρο για συμμετοχή, όπου μπορεί να έρθει σε επαφή από απόσταση. Καθημερινά όλοι ποστάρουμε μικρά αναγνώσματα, συνταγές, άρθρα, ντοκιμαντέρ, θεατρικά έργα και κάθε είδους βιβλιογραφικές, ηχητικές και οπτικές πηγές που νομίζουμε ότι μπορούν να προκαλέσουν ενδιαφέρον. Αλλά επίσης χρησιμοποιούμε την ομάδα για να πούμε γεια, να μοιραστούμε φωτογραφίες από κοινές παραστάσεις και μαθήματα, να κάνουμε σχόλια, να γελάσουμε, να ανοιχτούμε, να φοβηθούμε, να είμαστε μαζί».
Μάνια Ζούση
