Διανοούμενος της δράσης και πρωτοπόρος στη μελέτη της ιστορίας του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, ο Γιώργος Κουκουλές κηδεύεται στις 11.30 το πρωί από το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας.
Γιος ενός από τους πλέον γνωστούς Έλληνες βυζαντινολόγους, του Φαίδωνα Κουκουλέ, γεννημένος το 1939, υπήρξε ένας πολυγραφότατος μελετητής και αγαπημένος πανεπιστημιακός δάσκαλος, που ενδιαφερόταν με πάθος για τα κοινά, ενώ η συμμετοχή του στον εκδημοκρατισμό του μεταπολιτευτικού συνδικαλιστικού κινήματος υπήρξε καθοριστική.
Με σπουδές Νομικού και Εργατικού Δικαίου στο Παρίσι, όπου βρέθηκε την περίοδο της ελληνικής δικτατορίας, μετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα, ως ενεργό μέλος του συλλόγου των Ελλήνων φοιτητών και του κύκλου των Ελλήνων αντιστασιακών.
Με συνεπή και μεγάλη διδακτική εμπειρία, ο Γιώργος Κουκουλές υπηρέτησε με πείσμα και ανιδιοτέλεια το δημόσιο πανεπιστήμιο μέσα από τη διδασκαλία του και την ανάληψη θέσεων ευθύνης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου δίδασκε Εργατικό Δίκαιο και Ιστορία του Εργατικού και Συνδικαλιστικού Κινήματος.
Ως αντιπρύτανης του ιδρύματος, υπήρξε καθοριστικός παράγοντας που συνετέλεσε στην αποκάλυψη του σκανδάλου του Παντείου.
Από πολύ νωρίς συμμετείχε σε πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση Ιστορίας του ελληνικού εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος και του συνολικού εκδημοκρατισμού του και υπήρξε ένας από τους ανθρώπους που συνετέλεσε όσο ελάχιστοι κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σε μια σειρά από θέσεις ευθύνης, καταθέτει μεγάλη αρθρογραφία, ενώ εξαιρετικά ενδιαφέρον υπήρξε το γεγονός ότι συνδυάζει μια σπουδαία επιστημονική και συγγραφική δραστηριότητα, παράλληλα με ερευνητική και διδακτική.
Άνθρωπος βαθύτατης παιδείας, ο Γιώργος Κουκουλές υπήρξε μέλος των ΑΣΚΙ από τα πρώτα τους βήματα και συνεισέφερε όσο λίγοι στην εδραίωσή τους και στην ανάπτυξη των ερευνητικών τους δραστηριοτήτων για την εργατική ιστορία. Η προσωπική αρχειακή του συλλογή, που δωρήθηκε από τον ίδιο στα ΑΣΚΙ, περιλαμβάνει σημαντικά τεκμήρια για την Ιστορία του εργατικού κινήματος, καθώς και τον αντιδικτατορικό αγώνα των Ελλήνων στη Γαλλία.
Στήριξε προσωπικά για πολλά χρόνια το έργο των ΑΣΚΙ, των οποίων υπήρξε αντιπρόεδρος του Δ.Σ. τους, ανοίγοντας ορίζοντες που αφορούσαν την ιστορία του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.
Συνέγραψε πολυάριθμες μελέτες και βιβλία όπως το «Για μια ιστορία του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος» (Οδυσσέας, 1994) και «Το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα και οι ξένες επεμβάσεις» (Οδυσσέας, 1995).
Στο συλλυπητήριο μήνυμά τους τα ΑΣΚΙ αποχαιρετούν έναν στενό φίλο και συνοδοιπόρο, έναν διανοούμενο της δράσης που συνδύαζε τη βαθιά μόρφωση, το προσωπικό ήθος και την υψηλή καλλιέργεια.
