Στ' αλήθεια, αγαπημένη μου φίλη, βάλτωσα. Κινούμαι εντός του αχρόνου χρόνου ως παρατηρητής των πραγμάτων. Άλλωστε ασκητής είμαι κι όχι αυτός που κανοναρχεί τα πράγματα. Αλλά ευφυής η παγίδα στην οποία σπεύδω να υποθηκεύσω την αταραξία που χτίστηκε πάνω σε θεμέλια μιας αμφίβολης πίστης. Σου είχα πει πως κείμαι στις παρυφές της οργής. Άρα το πρώτο βήμα είναι να μην γλιστρήσουμε στην οργή, στην παθιασμένη οργή, την δίκαιη οργή. Και σιγά-σιγά, ή ακόμη γρήγορα, αν οι καιροί το απαιτούν, να κάνουμε την οργή πολιτική πράξη. Σου είχα πει θυμάμαι για τα τρία εγκλήματα της "μνημονιακής συμμορίας". Την μετανάστευση των νέων, την εξαχρείωση των αγροτών και την παραβίαση της δημοκρατίας.
Το ένα δένει με το άλλο. Θ' αρχίσω από το τελευταίο. Να συναχθεί το κοινόν και να κάνει μια συντακτική συνέλευση. Εκεί να τυπώσει τα δικαιώματα και να ορίσει τις υποχρεώσεις ενός εκάστου και όλων μαζί, όσων ζουν σε τούτη τη γη. Είτε έχουν μέσα τους αίμα ελληνικό είτε όχι, αλλά να είναι οι τελευταίοι πολίτες της νέας δημοκρατίας. Κι αφού τελειώσουμε με τούτο το
σοβαρό καθήκον, που θα δίνει στον λαό τις εγγυήσεις που πρέπει όσον αφορά στην κάθε μέρα του, αφού θα σέβεται το ψωμί που θα βγαίνει από τον μόχθο των ανθρώπων, τότε ένα δεύτερο καθήκον είναι να στηρίξει ο λαός την γη του. Να την δουλέψει και πάλι με μεράκι, να κάνει γνήσιους συνεταιρισμούς, χωρίς τα τσακάλια που αλυχτούνε, να βγάλει τα γεννήματα της γης, τόσα όσα του φτάνουν να ζήσει με αξιοπρέπεια. Να επιβληθεί η ξεκούραση της γης, ώστε να ξαναβρεί την δύναμη της. Και στον καιρό της αγρανάπαυσης τα χωράφια να γίνονται κέντρα όπου ο άνθρωπος θα ξεκουράζεται από τον μόχθο του και θα μοιράζεται το έχει του με τους γείτονές του. Το τρίτο σημαντικό καθήκον είναι να φέρουμε τους νέους μας πίσω. Να εμπνευστούν από το ξαναχτίσιμο της χώρας και να στέρξουν να βοηθήσουν. Μα πάνω απ' όλα να θυμηθούμε τον αργό χρόνο στα πράγματα.
Κι όσον αφορά στον ειδικό τόπο μας, την Ροδόπη, έχουμε ένα σημαντικό καθήκον. Να υπερασπιστούμε με άκρα συνέπεια τις ομορφιές του από την λαίλαπα του χρυσού που τον απειλεί. Ίσως μου πεις ότι αυτά είναι ουτοπία. Αλλά τι σημαίνει ουτοπία; Σημαίνει ότι δεν έχει τόπο, ή αλλιώς μπορεί να έχει τόπο μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Να συναντηθούν οι ουτοπίες μας, τούτο είναι καθήκον στ' αλήθεια επαναστατικό. Να μπορέσουμε να βγούμε από το εγώ και να μιλήσουμε για τα μύχια πάθη μας, ακόμη και για όσα μας πλήγωσαν. Με λίγα λόγια, να επιχειρήσουμε να κατακτήσουμε την αυτογνωσία μας. Αν τούτα τα καθήκοντα πληρωθούν στον ένα ή στον άλλο βαθμό, τότε στ' αλήθεια θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα εξόδου από την σημερινή αθλιότητα. Θα μου πεις, μπορούμε; Ναι, και πάλι ναι. Αρκεί να βγούμε από την λατρεία της θλίψης μας. Υπάρχει όμως μια αυστηρή προϋπόθεση και ξέρω ότι συμφωνείς. Αυτοί πρέπει να φύγουν. Άμεσα και ολοκληρωτικά, χωρίς υποσημειώσεις.
Όταν με το καλό γίνουν όλα αυτά τότε θα γυρίσω στο κονάκι μου. Θα 'ρχεσαι εκεί και θα σε κερνώ ρακί και λουκούμι και θα κουβεντιάζουμε για τα απλά πράγματα. Αυτά που τόσο μας έλειψαν. Η μάλλον όλον τούτο το καιρό έλειψε η χαρά από τα πράγματά μας. Αυτήν να ξαναβρούμε.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ
