Της Λήδας Καζαντζάκη
Το α-τελές είναι το υλικό του. Όλα αυτά τα α-τυχήματα που προκύπτουν αθέλητα στη διαδικασία της εκτύπωσης μιας φωτογραφικής εικόνας. Οι γρατζουνιές που γίνονται, η σκόνη ή το φως που πέφτει. Είναι τα στοιχεία εκείνα που συντελούν στη δημιουργία της ιδιαιτερότητας ενός εικαστικού έργου αλλά και στη συγκρότηση της ιδιαιτερότητας ενός ανθρώπινου όντος μέσα από τα «λάθη» του. Ακόμα κι αν έχει στηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες μια ολόκληρη βιομηχανία χειρουργικής ανάπλασής του σε πανομοιότυπα στερεότυπα αντίγραφα συγκεκριμένων πρωτοτύπων.
Ο Αλέξης Βασιλικός δείχνει με τα έργα που εκθέτει στην CAN gallery, στο Κολωνάκι, τη δύναμη που ενέχουν όλες εκείνες οι φωτογραφίες που οι επαγγελματίες του είδους πετούν στον κάδο των αχρήστων. Πλάθει τα όνειρά μας σε τόπους σουρεαλιστικούς, όπου προβάλλονται μέσα από μια μικρή εστία φωτός ως μαύρες κηλίδες αχινοί, φοίνικες μέσα από τις ροζ εκρηκτικές αντανακλάσεις τους, ή έναν ήλιο φτιαγμένο με ένα χειρονομιακά φτιαγμένο πρασινωπό κύκλο με πορτοκαλιές αχτίδες σε ένα θαλασσινό, ιώδες φόντο.
Αναδεικνύει τη μοναχικότητά μας σε μια φευγαλέα ανδρική φιγούρα που τοποθετεί ανάμεσα σε βραχώδεις, διαβρωμένους όγκους, δυο κορίτσια που συνομιλούν καθισμένα σε μια ξύλινη προβλήτα και μια βάρκα που πλέει σε μια θάλασσα πλήρη λευκών στιγμάτων. Τονίζει την κυριαρχία των μαύρων, καθαρών περιγραμμάτων των δένδρων που στέκονται αγέρωχα μπροστά από ένα γκρίζο και γαλάζιο τοπίο. Φανερώνει με τα αγόρια που κάνουν τις πρώτες τους βουτιές την παράτολμη τόλμη της εφηβείας και με την κρυμμένη πίσω από μια σανίδα γεωμετρικά δομημένη μορφή τον φόβο μας μπροστά στην αποτύπωση του προσώπου μας.
Συνθέτει με τα απορρίμματα της αναλογικής φωτογραφίας και με τα επιτεύγματα της ψηφιακής της εξέλιξης εικόνες που αντλούν τη δύναμή τους από πρωτοποριακά κινήματα, όπως ο ρομαντισμός, ο πουαντιλισμός, ο σουρεαλισμός ή ο αφαιρετικός εξπρεσιονισμός, μορφές και τοπία που συνδέουν με τα σχήματα, τις χρωματικές τους κηλίδες και τις τονικότητές τους την τέχνη της φωτογραφίας με τη ζωγραφική.
Επαναφέρει στο προσκήνιο τη φράση του μεταϊμπρεσιονιστή και θεωρητικού της τέχνης Μορίς Ντενί: «Να θυμάσαι πως ένας πίνακας πριν να είναι ένα πολεμικό άλογο, μια γυμνή γυναίκα, ένα επεισόδιο, είναι ουσιαστικά μια επίπεδη επιφάνεια καλυμμένη με χρώματα που τοποθετούνται σε μια ορισμένη τάξη».
Info: Αλέξης Βασιλικός, «Masks and the Oceanic», CAN Christina Androulidaki gallery, Π. Αναγνωστοπούλου 42, Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης: μέχρι τις 27 Ιουλίου 2019
Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 12.00-15.00 και 17.00-20.00, Σαβ.: 12.00-16.00
