Ονειροπόλος, ευαίσθητος και τρυφερός, ο Μορντίγιο, των εύστοχων σκίτσων χωρίς λόγια αποχαιρέτησε τη ζωή στα 86 του χρόνια, βυθίζοντας στη θλίψη τους φανατικούς αναγνώστες και λάτρεις του. Ο Αργεντινός σκιτσογράφος Γκιγιέρμο Μορντίγιο, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, συνήθιζε να απαντά σε όσους τον ρωτούσαν πώς του ερχόταν μια ιδέα ότι «οι ιδέες είναι σαν τις πεταλούδες, φτερουγίζουν με τρόπο πρόσκαιρο και προσπαθώ να τις τσακώσω».
Τα σκίτσα του χαρακτήριζε ένα πικρό χιούμορ που ο ίδιος ονόμαζε «η τρυφερότητα του φόβου».
Η οικουμενικότητα των σχεδίων του τον έκανε σεβαστό σε όλο τον κόσμο και του χάρισε σειρά βραβείων. Οι φιγούρες του έγιναν εξαιρετικά δημοφιλείς κατά τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, καθώς εκείνη την περίοδο ήταν ένας από τους πιο γνωστούς σχεδιαστές.
Από μικρός λάτρευε το σχέδιο και το ποδόσφαιρο, το οποίο και τίμησε στην πολύχρονη καριέρα του, καθώς ήταν άπειρα τα σκίτσα που απεικόνιζαν το σχετικό θέμα.
Ο Μορντίγιο δημιούργησε το πρώτο του κινούμενο σχέδιο σε ηλικία 12 ετών, ενώ τα πρώτα σκίτσα του τα έκανε τη δεκαετία του '50 στην Αργεντινή και στο Περού και τα παραμύθια για παιδιά χωρίς λόγια τη δεκαετία του 70.
Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες το 1932 και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη διαφήμιση και την εικονογράφηση προτού ιδρύσει σε ηλικία 20 ετών το στούντιο κινουμένων σχεδίων Calas. Το 1963 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου οι γελοιογραφίες του δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά όπως τα "Paris Match" και "Marie Claire".
Παρά την τεράστια αναγνώριση, δημοφιλία και εμπορική επιτυχία του έργου του, ο Μορντίγιο παρέμεινε ένας ταπεινός καλλιτέχνης. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, έκανε μόνο τρεις εκθέσεις: μία στο Παρίσι στα τέλη της δεκαετίας του ’60, μία στη Βαρκελώνη και την τελευταία στην Πάλμα Ντε Μαγιόρκα το 1989, όπου τα έσοδα διατέθηκαν για θεραπεία παιδιών με αυτισμό.
Η έκθεση παιδικού βιβλίου της Μπολόνια του είχε αφιερώσει το 1998 μια ειδική έκθεση με τίτλο «ο μυστικός κήπος του Μορντίγιο», ως έναν «τρυφερό φόρο τιμής σε έναν από τους πιο σημαντικούς εικονογράφους του αιώνα».
