Του Αντώνη Σαχπεκίδη
Η πιο μεγάλη ώρα, Λαέ μου, είναι τώρα! Θα παραδώσουμε ξανά τη διακυβέρνηση της χώρας στη διαπλοκή και στα άνομα συμφέροντα, για να γίνουμε (ξανά) συνένοχοι της καταστροφής μας, ή θα βάλουμε το γενικό κοινωνικό συμφέρον πάνω από το ατομικό μας, ακούγοντας τη φωνή του Θουκυδίδειου Περικλή, που καλούσε τους Αθηναίους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, βάζοντας το κοινό καλό, την κοινή σωτηρία, πάνω από τα ατομικά τους βάσανα; «Εγώ λοιπόν πιστεύω πως περισσότερο βοηθάει τους πολίτες της μια πολιτεία που ευημερεί συνολικά, παρά όταν κάθε πολίτης χωριστά ευτυχεί, ενώ η ίδια ως σύνολο καταρρέει... Αποκαμωμένοι από την ατομική σας δυστυχία, παραιτείσθε από τον αγώνα για την κοινή σωτηρία...». Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες κάποιοι Έλληνες πλούτιζαν με δανεικά και αγύριστα ή με παράνομα μέσα, ενώ η χώρα παραδινόταν στη χρεοκοπία.
Τόσο γρήγορα ξεχάσαμε
Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο, ο ελληνικός λαός να πυροβολεί τους πυροσβέστες, αντί να κυνηγάει τους εμπρηστές; Χρεοκοπήσαμε, ταπεινωθήκαμε, υποφέρουμε. Αλλά, επιτέλους, ποιοι μας οδήγησαν στη χρεοκοπία; Δεν έχουν ονοματεπώνυμο; Τόσο γρήγορα ξεχάσαμε το σάπιο κράτος που μας τυραννούσε και που τελικά κατέρρευσε κάτω από το βάρος των ανομημάτων τους, ενώ σήμερα για πρώτη φορά πάει να γίνει ένα σύγχρονο κράτος;
Μήπως νοσταλγήσαμε το ταπεινωτικό «ρουσφέτι» και το εξευτελιστικό «μέσο»; Είναι δυνατό να ψηφίζουμε το κόμμα που στηρίζουν οι βαρόνοι του χρήματος και της πολιτικής; Θέλουμε να ξαναγυρίσουμε στα «λαμόγια» και στα σκάνδαλα-εγκλήματα που μας οδήγησαν στην καταστροφή; Θα δικαιώσουμε αυτούς που έλεγαν «κυβερνάω μια διεφθαρμένη χώρα», και τους Ευρωπαίους που διακήρυτταν πως οι Έλληνες είναι ανάξιοι να ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (GREXIT); Θα ξαναφέρουμε στην εξουσία αυτούς που ενθυλάκωναν «μίζες» από τα φάρμακά μας, είχαν καταντήσει την Εκπαίδευση «άταφο νεκρό»; που είχαν διαλύσει τα Νοσοκομεία, είχαν σταματήσει τα δημόσια έργα; αυτούς που έδιωξαν «τα καλύτερα παιδιά μας» στο Εξωτερικό; Πόσο γρήγορα μπορούσαν να θεραπευτούν όλα αυτά;
Πώς ανεχόμαστε να μιλούν με απίστευτο θράσος για το Μάτι και τη Μάνδρα, αυτοί που επί δεκαετίες έχτιζαν τον αιγιαλό, έφραζαν τις παραλίες και απέκλειαν τις ακτές (27 άνθρωποι κάηκαν σε απόσταση 20 μέτρων από τη θάλασσα, επειδή δεν έβρισκαν διέξοδο προς αυτήν), αυτοί που επέτρεψαν να μπαζωθούν τα ρέματα και να παραβιάζονται όλοι οι οικιστικοί κανονισμοί χρόνια και χρόνια... Και ποιο ήταν το «έγκλημα» της κυβέρνησης; ότι δεν ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός μισή ώρα νωρίτερα, αλλά... απέκρυψε την ύπαρξη νεκρών! Ενώ αν έβγαινε να ανακοινώσει ότι υπάρχουν νεκροί, την ώρα που γινόταν η απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιμετωπιστούν τα ακραία καιρικά φαινόμενα, θα είχε αποφευχθεί το κακό!!! «Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί!» Αν, πάλι, αναφέρονται στις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού, είναι ακριβώς το κράτος που κληρονόμησε αυτή η κυβέρνηση από τους προηγούμενους.
Πού είχε ξεπέσει το κύρος της χώρας το ’14 και πού βρίσκεται τώρα σε σχέση με την Ευρώπη και διεθνώς; Δεν έχει επιβάλει ο πρωθυπουργός τον σεβασμό στο πρόσωπό του και στον Ελληνικό λαό; (Η μίζερη και άθλια πολεμική όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης εναντίον του το μαρτυρεί με τον καλύτερο τρόπο: «Πετροβολάνε το δέντρο που έχει πολλούς καρπούς».) Δεν αποτελεί η χώρα μας πυλώνα σταθερότητας σ’ ένα ασταθές και επικίνδυνο περιβάλλον; Δεν είναι ολοφάνερο ότι για πρώτη φορά από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους γίνεται μια συστηματική προσπάθεια νοικοκυρέματος; Θα μπορούσαν να γίνουν όλα σε μια 4ετία, με δεδομένο ότι αυτή η κυβέρνηση ανέλαβε ένα μισοβυθισμένο καράβι, χρέος 320 δισεκατομμυρίων ευρώ και με μια θηλιά στον λαιμό;
Η ψήφος της 26ης Μαΐου
Μια εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε για την ακατανόητη κατά τα άλλα ψήφο της 26ης Μαΐου, είναι ότι η μικροαστική τάξη και τα χαμηλά στρώματα γενικά της κοινωνίας ζούσαν τις τελευταίες δεκαετίες σε μιαν επίπλαστη ευμάρεια, και αισθάνονταν ότι ανήκαν πλέον κατά κάποιον τρόπο στη μεσοαστική τάξη. Από την άλλη, μέσα στην κρίση, η μεσαία κοινωνική τάξη έχασε τα προνόμιά της, νόμιμα ή/και παράνομα, και υποβαθμίστηκε. Έτσι διαμορφώθηκε μια διευρυμένη μικρομεσαία τάξη, η οποία έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να τα βγάζει πέρα. Στην απόγνωσή τους οι πολίτες εκδήλωσαν την οργή τους ενάντια σ’ αυτόν που είχαν μπροστά τους: στην κυβέρνηση. Το ζήτημα είναι αν έκαναν την καλύτερη επιλογή, να δικαιώσουν δηλαδή αυτούς που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία!
Οι αντικειμενικές δυσκολίες, κάτω από τις οποίες υστέρησε η κυβέρνηση, ήταν το υπερβολικά μεγάλο χρέος και η πίεση των δανειστών, που εξάντλησαν τις αντοχές του λαού. Οι υποκειμενικές αδυναμίες της κυβέρνησης ήταν ότι υπερτίμησε τις δυνατότητές της αλλά και τις αντοχές του λαού, πιστεύοντας ότι, επειδή είχε το δίκιο με το μέρος της και την αρχική στήριξη του λαού, αυτός θα συμμετείχε στο εγχείρημα της ανόρθωσης μέχρι τέλους.
Προφανώς η τάξη αυτή, όπως και γενικότερα ο λαός, δεν πρόκειται να δει άσπρες μέρες, αν τυχόν γίνει κυβέρνηση η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη. Μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις ανάγκες της κοινωνίας, ακόμη και αν το ήθελε. Πόσο μάλλον που άλλα σχέδια έχει στο μυαλό του ο Κυρ. Μητσοτάκης (κατάργηση 8ώρου, 7ήμερη εργασία, συνταξιοδοτικό Πινοσέτ κτλ.) Και ας αφήσουν κατά μέρος τις «εξηγήσεις» και τις διορθώσεις. Σε ηλίθιους απευθύνονται; Ούτε «του ξεφεύγουν». Τα λέει από τώρα, για να μπορεί να πει μετά: εγώ σας τα είπα! Ένα ακραία νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, που καταργεί όλες τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, για χάρη των επιχειρηματιών, που δεν θέλουν την Επιθεώρηση Εργασίας πάνω από το κεφάλι τους! Κι έτσι, κάποια στιγμή θ’ αναγκαστεί να ξανακαλέσει το ΔΝΤ. Όπως ο Μάκρι στην Αργεντινή. Και τότε, ξανά μανά από την αρχή.
Μαύρη προπαγάνδα
Είναι αλήθεια πως όλος ο μηχανισμός της μαύρης προπαγάνδας και οι γκαιμπελικές μέθοδοι του ψεύδους και της απάτης, με τη σύμπραξη μιας εντελώς ξεπουλημένης μερίδας των δημοσιογράφων, επιστρατεύτηκαν τα τελευταία χρόνια σ’ έναν λυσσαλέο πόλεμο ενάντια σ’ αυτήν την κυβέρνηση, που με απόφαση του λαού ανέλαβε να βγάλει τη χώρα από τον καταστροφικό κατήφορο, όπου την είχαν οδηγήσει τα κόμματα της «μόνιμης, της καθεστωτικής εξουσίας».
Ωστόσο, υπάρχει ακόμα χρόνος, υπάρχει και η ελπίδα, ότι δεν θα αφήσουν οι πολίτες την κόπωση και την οργή να συσκοτίσει την κρίση τους, δεν θα θελήσουν να αυτοχειριαστούν. Γιατί, «μετά την απομάκρυνσιν από της κάλπης, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται», όπως έλεγαν οι παλιότεροι. Η σημερινή κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι μπορεί να βοηθήσει τη χώρα και τον λαό να προχωρήσουν μπροστά στην ολοκλήρωση του έργου που έχουν αναλάβει, όλοι από κοινού, ώστε να ανακουφιστεί η κοινωνία και ιδίως η μεσαία τάξη που δεν έχει ανασάνει ακόμη. Οι οικονομικές συνθήκες είναι άριστες και η αγορά γενικά ευνοϊκή. Και η Ν.Δ. έχει αποδείξει ότι μπορεί: να οδηγήσει τη χώρα και τον λαό πίσω στο αμαρτωλό παρελθόν, στη χρεοκοπία και στην πτώχευση. Θα την επιβραβεύσουμε κιόλας;
ΥΓ. Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρνείται επιμόνως το debate με τον Αλέξη Τσίπρα; Μα... διότι έτσι θα αποκαλυφθούν -και μάλιστα ενώπιον και του δεξιού ακροατηρίου- τα «κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν» ψεύδη (fake news) του αρχηγού της Ν.Δ., ποιος δηλαδή είναι ο πραγματικός ψεύτης και ποιος ο κατασκευασμένος «ψεύτης» από τα γνωστά Κέντρα Επεξεργασίας και Διάδοσης Ψευδών Ειδήσεων!
* στίχος του Κώστα Βάρναλη
