Είναι ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους, κοινωνιολόγους και πολιτικούς στοχαστές του εικοστού αιώνα. Ο Γιούργκεν Χάμπερμας έκλεισε αυτή την εβδομάδα τα 90 και παρά τα χρόνια του παραμένει ακόμη ενεργός στη δημόσια σφαίρα με παρεμβάσεις και νέα έργα. Τον Σεπτέμβριο αναμένεται να κυκλοφορήσει ένα ακόμη βιβλίο του με τον τίτλο «Μια διαφορετική ιστορία της φιλοσοφίας». Ένα δίτομο έργο 1.700 σελίδων, που καταγράφει την εξέλιξη της φιλοσοφίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα δίνοντας έμφαση στην επίδραση που είχε στη διαμόρφωση των κοινωνικών εξελίξεων.
Ο Χάμπερμας γεννήθηκε το 1929 στο Ντίσελντορφ και σήμερα ζει στο Στάρνμπεργκ, έξω από το Μόναχο. Το όνομά του έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη Φραγκφούρτη και συγκεκριμένα με την ιστορική Σχολή της Φραγκφούρτης. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στη Βόννη το 1954 με μια διατριβή πάνω στο έργο του Φρίντριχ Βίλχελμ Γιόζεφ Σέλινγκ. Το 1964 εξελέγη στην έδρα Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης, διαδεχόμενος έναν άλλο κορυφαίο Γερμανό φιλόσοφο, τον Μαξ Χορκχάιμερ. Μέχρι σήμερα το σημαντικότερο έργο του θεωρείται η «Αλλαγή της δομής της δημοσιότητας», ένα έργο στο οποίο ερευνά την έννοια της δημόσιας σφαίρας ως ιστορική κατηγορία.
Η θεωρητική σκέψη του Χάμπερμας ξεπέρασε από νωρίς τα στενά όρια του πανεπιστημιακού χώρου. Η θεωρία του για τις δημοκρατικές διεργασίες επηρέασε έντονα το φοιτητικό κίνημα που οδήγησε στον Μάη του ’68. Σύμφωνα με τη θεωρία του Χάμπερμας, οι κανονιστικές βάσεις της κοινωνίας εδράζονται στη γλώσσα, ενώ ο δημόσιος διάλογος είναι αυτός που επιτρέπει εντέλει την πολιτική και κοινωνική δράση. Τα έργα του Χάμπερμας πάνω στη θεωρία της δημοκρατίας αλλά και τη θεωρία της επικοινωνίας αποτελούν βασικά εγχειρίδια σε σχολές ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών σε όλο τον κόσμο. Σε όλα τα έργα του υπογραμμίζει τη δύναμη της επικοινωνίας ως αναγκαίου μέσου για τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Βαθιά πολιτικός
Ο Χάμπερμας ήταν και είναι πάνω από όλα ένας πολιτικός φιλόσοφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη σκιά του εθνικοσοσιαλισμού. Αυτή η εμπειρία επηρέασε έντονα τη σκέψη και τα έργα του. Έθεσε κυρίως τα εξής ερωτήματα: Τι οδήγησε τους Γερμανούς να αναδείξουν το 1933 έναν ακραίο, επιθετικό αντισημίτη σε καγκελάριο της χώρας; Πώς οδηγήθηκαν τα πράγματα εκεί που οδηγήθηκαν και κυρίως πώς μπορεί να αποφευχθεί η επανάληψή τους στο μέλλον;
Ερωτήματα σαν κι αυτά διαμορφώνουν τις θεματικές γύρω από τις οποίες αναπτύσσει τη θεωρία του ο Χάμπερμας. Κάπως έτσι οδηγήθηκε και στη θεωρία του για την επικοινωνία και τα μοντέλα επικοινωνίας, τα οποία θεωρούσε ότι στη μεταπολεμική κοινωνία έπρεπε να οδηγούν στη συναίνεση - άλλη μια κομβική έννοια στον θεωρητικό κόσμο του Χάμπερμας. Σύμφωνα με τον Χάμπερμας, μετά τη φρίκη του ναζισμού οι πολίτες δεν θα έπρεπε ποτέ ξανά να ενεργούν βάσει άνωθεν εντολών αλλά αντίθετα θα έπρεπε να ενθαρρύνονται να αναπτύσσουν δημόσιο λόγο ώστε να αντιπαραθέτουν δημόσια και δημοκρατικά τις θέσεις τους.
Θα ήταν η μεταπολεμική Γερμανία εντέλει διαφορετική χωρίς τη θεωρητική συμβολή του Γιούργκεν Χάμπερμας. Ίσως όχι. Δίχως αμφιβολία, η ακούραστη θεωρητική ανάλυση και παρέμβαση του Χάμπερμας αναφορικά με τις δημοκρατικές διαδικασίες και τον δημόσιο χώρο έχει αφήσει το στίγμα της, γεννώντας μέσα στην κοινωνία μια αόρατη δυναμική. Και αυτή ακριβώς η αόρατη δυναμική της θεωρητικής σκέψης του Χάμπερμας ήταν ίσως αντίστοιχη της σαρωτικής δυναμικής που είχαν η ποπ και ροκ μουσική τη δεκαετία του ’60.
Κέρστεν Κνιπ, DW
