Σήμερα 20 Ιουνίου είναι η ημέρα που έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια ημέρα Προσφύγων σε ένα πλανήτη που 70 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να ξεριζωθούν από τις πατρίδες τους, διωγμένοι από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, την κλιματική αλλαγή, θύματα διώξεων από αυταρχικά καθεστώτα, οικονομικοί πρόσφυγες από χώρες με ακραία φτώχεια σε μια ζωή δίχως ελπίδες και αύριο.
Αρκεί άραγε μόνο μια μέρα ή μόνο μία μνεία σε λίγες αράδες για να πει κάποιος ή κάποια ότι ασχολήθηκε με το ζήτημα; Για μας, η μάχη για τα δικαιώματα των προσφύγων είναι μια μάχη καθημερινή, κάτι πολύ περισσότερο από μια εθιμοτυπική παγκόσμια ημέρα. Ένας αγώνας που έχει να κάνει πρωτίστως με τον σεβασμό και την αλληλεγγύη προς τον άνθρωπο, την καθολική προάσπιση των δικαιωμάτων, την οικοδόμηση ενός κόσμου αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς διακρίσεις και πολέμους.
Αυτή η μάχη σήμερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η ακροδεξιά στροφή και η αντιπροσφυγική και αντιμεταναστευτική πολιτική χωρών της Ε.Ε, η αντιπροσφυγική, ρατσιστική υστερία της κυβέρνησης Τραμπ, δημιουργούν ένα ζοφερό καθεστώς για τους πρόσφυγες. Οι φράκτες στα σύνορα, οι επαναπροωθήσεις στη θάλασσα, που ευθύνονται για τους εκατοντάδες πνιγμένους, οι προτάσεις Σαλβίνι για στρατόπεδα συγκέντρωσης εκτός των συνόρων της ΕΕ δεν μπορούν να εμποδίσουν τους κολασμένους και απελπισμένους αυτού του κόσμου να αναζητήσουν ασφάλεια και μια καλύτερη τύχη για αυτούς και τα παιδιά τους.
Η Ευρώπη και όλη η παγκόσμια κοινότητα δεν πρέπει να κωφεύει και να γυρνά την πλάτη μπροστά στα πραγματικά αίτια της προσφυγιάς και της μετανάστευσης που είναι οι πόλεμοι, οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, η εξαθλίωση και οι δραματικές περιβαλλοντικές αλλαγές.
Στεκόμαστε απέναντι και αντιπαλεύουμε αυτές τις λογικές. Ο αγώνας μας για ένα κόσμο κοινωνικής δικαιοσύνης, ειρήνης και ελευθερίας περνά μέσα από την υπεράσπιση και τον σεβασμό των δικαιωμάτων των προσφύγων όπως αυτά άλλωστε ορίζονται από τις διαχρονικές αρχές της Σύμβασης της Γενεύης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ελληνική κυβέρνηση, μέσα σε δύσκολες συνθήκες, έδωσαν τη μάχη και στάθηκαν ως υπόδειγμα αλληλεγγύης, κάτι που έχει αναγνωριστεί από όλους τους λαούς του κόσμου. Αλλά και ο ελληνικός λαός, μας, με το παράδειγμά του, έριξε μια αχτίδα φωτός στο σκοτάδι του πολέμου και της βίας από τα οποία προσπάθησαν να ξεφύγουν αυτοί οι συνάνθρωποί μας. Η ανθρωπιά των συμπολιτών μας θα πρέπει να συνοδευθεί, όμως, και από την έμπρακτη αλληλεγγύη της Ε.Ε., στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.
Ο κόσμος που θέλουμε, δεν μπορεί να έχει την σκοτεινή εικόνα ενός πνιγμένου παιδιού στην Μεσόγειο, ή ενός παιδιού σε κλουβί στις ΗΠΑ του Τράμπ, αλλά την φωτεινή ζωγραφιά του νεογέννητου προσφυγόπουλου, σε μια φιλόξενη αυλή ενός νησιού του Αιγαίου.
