Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την αναμέτρηση των ευρωεκλογών. Τα αίτια της ήττας θα πρέπει να αναζητηθούν μέσα από μια ουσιαστική και ψύχραιμη συζήτηση, χωρίς βιασύνη, πολύ περισσότερο που η εκλογική μάχη για την Αυτοδιοίκηση είναι σε εξέλιξη και κορυφώνεται την Κυριακή 2 Ιουνίου με τις αναμετρήσεις για την Περιφέρεια Αττικής και τον Δήμο της Αθήνας. Πρόκειται για δύο εκλογικές μάχες που αναφέρονται στη μεγαλύτερη περιφέρεια και τον μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Και στις δύο αναμετρήσεις της Κυριακής, παρά τις δυσκολίες, μπορούμε να κερδίσουμε αρκεί να μην υποστείλουμε τη σημαία. Όμως κάποιες σκέψεις και ιδέες που προκύπτουν από την πρώτη εκτίμηση των αποτελεσμάτων μπορούν να τεθούν στο τραπέζι της συζήτησής μας.
Το πρώτο δίδαγμα της κρίσιμης αυτής αναμέτρησης είναι ότι ένα κόμμα της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν μπορεί να σχεδιάσει στρατηγικές μεγάλων αλλαγών στην κοινωνία, δεν μπορεί να υλοποιήσει ανατροπές αν δεν μπορεί να πείσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας για το αναγκαίο και εφικτό όλων αυτών. Με λίγα λόγια, αν ένα αριστερό κόμμα δεν έχει μια οργανωμένη, ισχυρή, αποτελεσματική και μαζική συλλογικότητα, δεν μπορεί να πείσει τις ευρύτερες μάζες για το αφήγημά του.
Δύο παραδείγματα μπορούμε να σημειώσουμε που αφορούν την πολύ πρόσφατη εμπειρία μας, δηλαδή την πολιτική εξόδου από το Μνημόνιο και εν συνεχεία τη λύση του προβλήματος που είχαμε εδώ και χρόνια με τη Βόρεια Μακεδονία. Στην πρώτη περίπτωση έπρεπε να πείσουμε τους πολίτες που είχαν δοκιμαστεί σκληρά από την κρίση και την εφαρμογή των μνημονιακών συνταγών, που είχαν πληρώσει το πιο βαρύ τίμημα από όλους τους άλλους, ότι ο συμβιβασμός του 2015 ήταν αναγκαίος από τη στιγμή που έπρεπε να εξασφαλίσουμε την παραμονή μας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης για να μπορέσουμε στη συνέχεια να βγούμε από το Μνημόνιο. Το ότι παραμείναμε μέσα χάρη στην πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα, το ότι δεν παρασυρθήκαμε σε τυχοδιωκτισμούς που θα έθεταν εν αμφιβόλω την πορεία μας στην Ευρώπη οφείλεται στον συμβιβασμό που έκανε η κυβέρνηση και τον οποίο ενέκρινε στη συνέχεια ο ελληνικός λαός. Αν μπορούσαμε να εξηγήσουμε πιο άμεσα, πιο αποτελεσματικά και πειστικά σε όσους περισσότερους πολίτες τους λόγους και την ουσία αυτής της επιλογής μας, προφανώς θα είχαμε μεγαλύτερη συναίνεση και σήμερα θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα.
Δεύτερον, είναι φανερό ότι δεν κατορθώσαμε να οργανώσουμε μια αποτελεσματική καμπάνια που θα έπειθε τους πολίτες, κυρίως της Βόρειας Ελλάδας ότι το συμφέρον της Ελλάδας, αλλά και η ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή έχουν να κάνουν με τη λύση αυτού του χρόνιου προβλήματος και ότι ήταν η μεγάλη ευκαιρία να αναλάβουμε εμείς πρωτοβουλίες.
Επομένως, οι κατευθύνσεις ήταν σωστές, αλλά δεν υπηρετήθηκαν με τον κατάλληλο τρόπο από τα μέλη, τα στελέχη και τις οργανώσεις του κόμματος.
Η κυβέρνηση αυτή έκανε ό,τι μπορούσε για να στηρίξει τους πιο αδύνατους, τους πιο ευάλωτους της κοινωνίας, τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα που υπέφεραν περισσότερο από όλους από την κρίση. Έχοντας εκεί συγκεντρωμένη την προσοχή, αφήσαμε σε δεύτερη μοίρα τα μεσαία στρώματα που πράγματι είδαν να συρρικνώνεται απότομα το εισόδημά τους και να αυξάνεται η φορολογία τους.
Στη σκιά πολλά μέτρα
Σημαντικός παράγοντας, που λειτούργησε προβληματικά σε όλη τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων, ήταν αυτός της επικοινωνίας.
Θετικά μέτρα που λήφθηκαν από την κυβέρνηση αυτή και που καμία άλλη κυβέρνηση δεν αναλάμβανε έμειναν σχεδόν στη σκιά. Πώς να εξηγήσει κανείς το φαινόμενο κομματικών στελεχών να μη γνωρίζουν την κυβερνητική απόφαση για την ένταξη εκατοντάδων και χιλιάδων ανασφάλιστων στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας; Ένα στοιχείο που αξίζει να αναφέρουμε είναι η μεγάλη τομή που έγινε στο Λύκειο, το οποίο είχε μετατραπεί σε απλό προθάλαμο εξετάσεων χάνοντας τον μορφωτικό του χαρακτήρα. Και εδώ αφήσαμε το υπουργείο μόνο απέναντι στις πολλές και διάφορες επιθέσεις που δέχτηκε εντός και εκτός σχολείου, ενώ οι κομματικές μας δυνάμεις στον χώρο των εκπαιδευτικών δεν ενεργοποιήθηκαν τουλάχιστον στον βαθμό που απαιτούσαν οι περιστάσεις.
Τελειώνοντας, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι τη μεγάλη αυτή εκλογική μάχη που την πήρε στους ώμους του πρώτα απ’ όλα ο πρόεδρος. Όμως αυτό δεν αρκεί σε ένα μεγάλο κόμμα που προωθεί αλλαγές και ανατροπές σε μια κοινωνία των πολλών. Χρειάζεται μαζί με τη χαρισματικότατα του προέδρου ένα κόμμα αποτελεσματικό και ελκυστικό, κυρίως στους νέους.
