Ήταν γεννημένος το 1944 στη Θεσσαλονίκη, έκανε σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απόκτησε πτυχίο αρχιτεκτονικής το '68. Φοίτησε στην E.U.P. στο Παρίσι και απόκτησε πτυχίο πολεοδομίας το ΄72. Εργάστηκε σε αρχιτεκτονικό γραφείο στο Παρίσι έως το ΄75. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε για πρώτη φορά γελοιογραφίες στο πολιτικό περιοδικό "Αντί".
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Γαλλία συναντήθηκε για πρώτη φορά με την αναγέννηση του πολιτικού cartoon -period μετά τον Μάιο του 1968- και εισήλθε στον κόσμο της κοινωνικής σάτιρας.
Τα σκίτσα του χαρακτηρίζονταν από ένα ιδιαίτερο εικαστικό στιλ αλλά και από μεγάλη δόση χιούμορ που συμπλήρωνε τον σχολιασμό της πολιτικής επικαιρότητας.
Δούλεψε σαν γελοιογράφος, πρώτα στο καθημερινό "Βήμα", με το ψευδώνυμο "ΙΩΑΝΝΟΥ" (76). Στη συνέχεια, δημοσίευσε στο σατιρικό "Ποντίκι", και έκανε το πολιτικό κόμικ "Ο Τρίτος Δρόμος" (΄82). Δούλεψε στις εφημερίδες "Πρώτη", "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", και συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Ταχυδρόμος", "Σχολιαστής", κ.λ.π..., με κόμικ όπως "Το Θαύμα", "Ο Ευρωπαίος", και άλλα...
Έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις και έχει επίσης εκθέσει το έργο του στο εξωτερικό, στην Ιταλία (Napoli, Forte dei Marmi και Ferrara) και στις Βρυξέλλες (στο BDB).
Από το ΄90 εργαζόταν στις εκδόσεις της εφημερίδας "Έθνος", ενώ η τελευταία του συνεργασία ήταν με την "Εφημερίδα των Συντακτών". Ο Γιάννης Ιωάννου είχε εκδώσει πολλά άλμπουμ με σκίτσα του και έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις γελοιογραφίας.
Τα σκίτσα του δημοσιεύονταν καθημερινά στο blog του, http//:yannis-ioannou.com.
Η Εφημερίδα των Συντακτών αποχαιρετά τον σκιτσογράφο της
Ο Νίκος Σαραντάκος παρουσιάζει δυσεύρετες γελοιογραφίες του Γιάννη Ιωάννου
Ο Γιάννης Ιωάννου εμφανίστηκε αμέσως μετά τη μεταπολίτευση· τότε σκιτσάριζε στο Αντί και στο Βήμα. Τον παρακολουθούσα ανελλιπώς, στο Αντί και στο Ποντίκι, στην Ελευθεροτυπία και στον Σχολιαστή, έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1990· ύστερα πιο αραιά, αν και βέβαια εξακολουθεί να δίνει εξαιρετικές γελοιογραφίες και σήμερα. Ήταν και πιθανότατα είναι ακόμα ο κατεξοχήν, να το πω έτσι αδέξια, «πολιτικός» γελοιογράφος. Πολιτικές γελοιογραφίες βέβαια κάνουν (σχεδόν) όλοι, αλλά ο Ιωάννου κάνει αποκλειστικά και μόνο πολιτικές, ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχω σχηματίσει.
Διάλεξα να παρουσιάσω εδώ μερικές παλιότερες γελοιογραφίες του, που είναι δυσεύρετες σήμερα.
Πόσο κάνουν δυο μπουκάλια βενζίνη;
Γελοιογραφία του 1978, μάλλον στο Αντί.
Υπάρχει κράτος;
Γελοιογραφία του Ιουλίου 1978 από το Βήμα.
Για να αποφύγει τη σύλληψη από μια παλιά καταδίκη του, ο γιατρός Βασίλης Τσιρώνης οχυρώνεται στα τέλη του 1977 στο διαμέρισμά του στην οδό Άρεως στο Παλαιό Φάληρο, το οποίο ανακηρύσσει «ανεξάρτητο κράτος». Κάθε απόγευμα βγάζει λόγο στους περιοίκους από μεγάφωνα που έχει στο μπαλκόνι του. Στις αρχές Ιουλίου γίνεται κάποιο επεισόδιο (αν θυμάμαι καλά, μια κοπέλα ανέβηκε στο διαμέρισμα, όπως έκαναν κι άλλοι νέοι, και οι γονείς της πήγαν στην αστυνομία) και το Βήμα κυκλοφορεί με τίτλο ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ; ζητώντας από την κυβέρνηση της ΝΔ και τον Υπουργό Δημ. Τάξης Μπάλκο να θέσουν τέρμα στην ασυδοσία του Τσιρώνη. Σε μια-δυο μέρες ένοπλοι κομμάντος εισβάλλουν στο διαμέρισμα. Ο Τσιρώνης σκοτώνεται ή αυτοκτονεί (επίσημη εκδοχή). Περισσότερα για τον γιατρό Τσιρώνη, εδώ.
Η γελοιογραφία του Ιωάννου δημοσιεύτηκε την άλλη μέρα στο Βήμα. Μου φαίνεται σαν δίκοπο μαχαίρι. Προσπαθεί ή όχι να απαλλάξει την εφημερίδα από τις ευθύνες της; Το καταφέρνει;
Η συχνή επανεμφάνισή του είναι ακόμα πιο σπάνιο φαινόμενο
Σκίτσο του Οκτωβρίου 1979 για το νέφος. Σήμερα έχουμε και τα «ακραία καιρικά φαινόμενα.
Εμπρός…
Από ειδικό (και απολαυστικό) τεύχος του Αντί πριν από τις εκλογές του 1981. Θυμίζω ότι στόχος του ΚΚΕ στις εκλογές εκείνες ήταν να πιάσει το 17% που ήταν το όριο που έβαζε ο εκλογικός νόμος για την είσοδο στη β’ κατανομή.
Ούτε μισός δεξιός δεν υπήρχε εδώ!
Σκίτσο για τις δημόσιες υπηρεσίες αμέσως μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 1981.
Νόμιζα ότι τους υποστηρίζαμε τους καημένους!
Σκίτσο του 1982 την εποχή της σφαγής των Παλαιστινίων στο Λίβανο.
Δεν θα πέσει άμα κόψω την κορδέλα;
Σκίτσο του 1982 για το ΟΑΚΑ και τους Πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου του 1982. Είναι η αρχή ενός δισέλιδου κόμικ, της πολύ πετυχημένης φόρμας που καθιέρωσε στη δεκαετία του 1980 ο Γιάννης Ιωάννου. Πολύ πετυχημένη, αλλά προβληματική στο σκανάρισμα και στην παρουσίαση, οπότε εδώ δεν έχω κανένα ολόκληρο δείγμα προς το παρόν.
Ναι... κι εγώ... πολύ...
Γελοιογραφία του 1987, από τις πιο ήπιες του Ιωάννου για τους έρωτες του Αντρέα Παπανδρέου.
Πωλείται η παρούσα βραχονησίς
Γελοιογραφία του 1991, την εποχή που είχε γίνει λόγος για πώληση βραχονησίδων.
Ευτυχώς γυρίσατε σώοι και αβλαβείς
Γελοιογραφία του 1991, για τον γυρισμό από τις θερινές διακοπές, φυσικά διαχρονική.
Ναι, αλλά έτσι δεν έχει γούστο
Γελοιογραφία του 1992 (?), για τον αντιτρομοκρατικό νόμο.
(από το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου)
