ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΡΕΛΛΑ*
Ο συνανάπηρος, υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ. Στέλιος Κυμπουρόπουλος δεν χρειάζεται αυτόκλητους σωτήρες και ξέρω ότι θα υπερασπιστεί μόνος του τα λεγόμενά του, γι' αυτό και προτιμώ να μη σπεύσω να κάνω πραγματολογική ανάλυση της δήλωσής του.
Ούτε θα μπορούσα βέβαια ποτέ να υπερασπιστώ την πρακτική του αναπληρωτή υπουργού Υγείας να δημοσιεύσει κάτω από τη δήλωση του Στέλιου το ΦΕΚ διορισμού του σε προσωποπαγή θέση. Θα πω μόνο πως αν ο Στέλιος ήθελε να αναπτύξει τη δήλωσή του, θα του πρότεινα να φροντίσει να αναφερθεί σε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα έπρεπε να υπάρχουν ώστε να μη χρειάζεται κανένας και καμία από εμάς, συμπεριλαμβανομένου του Στέλιου, να κάνει χρήση όσων ευνοϊκών διατάξεων υπάρχουν για ανθρώπους με βλάβες.
Γιατί προφανώς όλοι οι ανάπηροι και ανάπηρες συμφωνούμε στο ότι οι ίσες ευκαιρίες δεν συμπυκνώνονται σε επιδοματική πολιτική, ποσόστωση για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και ίσως διορισμό στο Δημόσιο. Αν το ελληνικό κράτος δομηθεί με τρόπο που κάθε ανάπηρος άνθρωπος θα έχει ισότιμη πρόσβαση σε όλα τα κοινωνικά αγαθά, θα πάψουμε και στη χώρα μας να θεωρούμε ηρωισμό -αν όχι θαύμα- την πρόοδο και διάκριση μιας κωφής δικηγόρου στον χώρο της εργασίας της, θα σταματήσει να μας δημιουργεί ρίγη συγκίνησης ο χρήστης αμαξιδίου που φροντίζει και παίζει με τα παιδιά του στο πάρκο, δεν θα απορούμε που ο τυφλός γείτονάς μας μπορεί να ζει αυτόνομα στο διαμέρισμά του.
Τότε μόνο θα μπορέσουμε να κρίνουμε τον Στέλιο, τον Αντώνη και τον κάθε ανάπηρο υποψήφιο ισότιμα με τους υπόλοιπους για τις πολιτικές τους θέσεις και τη δημόσια δράση τους και όχι με βάση τη βλάβη τους.
* Ο Αντώνης Ρέλλας είναι σκηνοθέτης - ανάπηρος ακτιβιστής, υποψήφιος ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ. Το κείμενο αναρτήθηκε στο Facebook
