Του Άγγελου Μανταδάκη
Οι βουλευτικές εκλογές θα διεξαχθούν τελικά στην ώρα τους (Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο του 2019). Για πολλοστή φορά, η αξιωματική αντιπολίτευση διαψεύδεται κατηγορηματικά ως προς την αχαλίνωτη εκλογολογία που αποτέλεσε τον πυρήνα της πολιτικής της.
Έτσι, οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν το φθινόπωρο να απαντήσουν σε κρίσιμα διλήμματα, ίσως τα πιο κρίσιμα των τελευταίων δεκαετιών. Παλινόρθωση ή ανάκαμψη; Επιστροφή στο παρελθόν της φαυλότητας, της μίζας και της διαπλοκής ή εξυγίανση και δημοκρατικός εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα; Επάνοδος στην καταστροφική λογική της λιτότητας ή στήριξη του λαϊκού εισοδήματος και κυρίως των ασθενέστερων κοινωνικά;
Με λίγα λόγια, οι ψηφοφόροι στις κάλπες του φθινοπώρου θα διαλέξουν ανάμεσα σε δύο πόλους: τον προοδευτικό αριστερό πόλο, με κύριο άξονα το ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις της προοδευτικής συμμαχίας, και τον συντηρητικό πόλο Δεξιάς - Ακροδεξιάς, με κύριο άξονα τη Νέα Δημοκρατία.
Οι δύο αυτοί πόλοι δεν διαμορφώνουν ασφαλώς έναν δικομματισμό τύπου ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. Εκείνος ο δικομματισμός ήταν συναινετικός, με νεοφιλελεύθερη, βεβαίως, κατεύθυνση. Διαμορφώνουν όμως δύο τρόπους σκέψης, δύο διαφορετικές αντιλήψεις και δύο αντιτιθέμενα πολιτικά σχέδια. Η επιλογή ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη είναι ουσιαστικά η επιλογή ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση.
Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και υποψήφιος πρωθυπουργός είναι ειλικρινής τουλάχιστον στα όσα εξαγγέλλει. Δεν αποκρύπτει τις πραγματικές προθέσεις του, που είναι σαφώς νεοφιλελεύθερες και αντιβαίνουν ακόμα και με τις ιδρυτικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπόσχεται ιδιωτικά πανεπιστήμια, ασφαλιστικό σύστημα τύπου Πινοσέτ, Υγεία πολλών ταχυτήτων και ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Υπόσχεται μια κοινωνία για τους λίγους. Παίζει, κυριολεκτικά, με τη φορολογία. Εξαγγέλλει μειώσεις στη φορολογία των επιχειρήσεων χωρίς να εξηγεί πώς θα αναπληρώσει τα δημόσια έσοδα.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. έδειξε τις προθέσεις του όσον αφορά το Δημόσιο από τη θητεία του ως υπουργού στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Τότε που απέλυσε χιλιάδες εργαζόμενους από κρίσιμους τομείς, όπως η Υγεία και η Παιδεία.
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Α. Παπαδήμου και Σαμαρά - Βενιζέλου φρόντισαν να μην κλείσουν οι αξιολογήσεις στη χώρα μας από τους Ευρωπαίους εταίρους ώστε να παραδώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ μια οικονομία με μια μεγάλη σειρά από υποχρεώσεις και εκκρεμότητες. Το σύνολο των μέτρων που έλαβαν οι κυβερνήσεις αυτές έναντι των εταίρων ξεπέρασε σε κόστος τα 65 δισ. ευρώ. Η απώλεια της χώρας σε επίπεδο εθνικού εισοδήματος πλησίασε στο 30%. Η ανεργία επί των ημερών τους εκτοξεύτηκε στο 28%.
Στη χώρα μας εφαρμόστηκε το πιο σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Σήμερα, εκείνοι που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία προετοιμάζοντάς την επί πολλά χρόνια, αυτοί που αδιαφόρησαν για την καταστρατήγηση του δημόσιου χρήματος, αυτοί που χάρισαν εκατοντάδες εκατομμύρια στα χρηματοκιβώτια των μεγάλων φαρμακευτικών κολοσσών, εκείνοι που χάρισαν επί χρόνια στους καναλάρχες τις δημόσιες συχνότητες με δισεκατομμύρια από τη χρήση τους, αυτοί που χάριζαν πακτωλούς δημόσιου χρήματος “έτσι, για την πλάκα τους” είναι μεγίστη πρόκληση να διεκδικούν την επάνοδό τους στην εξουσία ή να αποδίδουν σε άλλους τις ευθύνες για τις καταστροφές που προέκυψαν στον τόπο μας και οι αιτίες τους ανάγονται πολλές δεκαετίες πίσω.
Οι Έλληνες έχουν πια την πείρα, την ωριμότητα και την ευθύνη να αποτρέψουν μια επικίνδυνη για τη χώρα μας επάνοδο της Δεξιάς με τη συνοδεία της Ακροδεξιάς.
