ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
Καθώς πλησιάζουμε στις ευρωεκλογές του Μαΐου οι προσηλωμένες στο μέλλον και τον ρόλο που αντιστοιχεί στην ισχυρή ενωμένη Ευρώπη δυνάμεις ανεβάζουν τους τόνους. Ο κίνδυνος της διάλυσης της Ένωσης εκ των έσω είναι πλέον κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Είναι προ των θυρών.
ΣΗΜΕΡΑ τα ακροδεξιά κόμματα εκπροσωπούνται σε 21 Κοινοβούλια των χωρών - μελών της Ε.Ε. Είναι κυβερνητικοί εταίροι στην Αυστρία, την Ιταλία, τη Φινλανδία, τη Σλοβακία, τη Λετονία και τη Βουλγαρία, ενώ στη Δανία η Ακροδεξιά παρέχει κοινοβουλευτική υποστήριξη στην εκτελεστική εξουσία. Στην Ουγγαρία, την Τσεχία και την Πολωνία κυβερνούν μεν παραδοσιακές δεξιές δυνάμεις, αλλά προωθούν πιο ακραίο δεξιό λόγο.
ΠΟΤΕ άλλοτε οι εθνικιστικές, ξενόφοβες και ακροδεξιές λαϊκίστικες πολιτικές δυνάμεις δεν είχαν τόσο ισχυρή παρουσία στη Γηραιά Ήπειρο μετά τη δεκαετία του 1930 που έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία. Στόχος των δυνάμεων αυτών είναι να ενισχύσουν την παρουσία τους στο Ευρωκοινοβούλιο στις ευρωεκλογές του Μαΐου, με σκοπό να υπονομεύσουν τις ιδρυτικές αρχές της Ε.Ε. και να αποδυναμώσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ένα ισχυρό ευρωσκεπτικιστικό μπλοκ θα μπορούσε να προκαλέσει την κατάρρευση των θεσμικών οργάνων των Βρυξελλών.
Ο ΓΑΛΛΟΣ Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έθεσε ανοιχτά και με δραματικό τρόπο το θέμα. Σε πρόσφατο άρθρο του τόνισε ότι: «Οι ευρωεκλογές του Μαΐου θα είναι αποφασιστικές για το μέλλον της Ε.Ε. Πολίτες της Ευρώπης. Αν παίρνω την ελευθερία απευθείας σε σας, δεν είναι μόνο στο όνομα της Ιστορίας και των αξιών που μας ενώνουν. Είναι γιατί είναι απόλυτη ανάγκη, διότι αυτές οι ευρωεκλογές θα είναι αποφασιστικές για το μέλλον της ηπείρου μας».
ΚΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ; Η ηγεμονική Δεξιά της χώρας, τι κάνει; Από τον ευρωπαϊστή Γιούνκερ ως υποψήφιο για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν κατέληξε στον ακραίο Βαυαρό δεξιό πολιτικό Μάνφρεντ Βέμπερ! Προτάσσονται οι εσωκομματικές ισορροπίες σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές για το μέλλον όλων των χωρών, μηδέ της Γερμανίας εξαιρουμένης, που επιπλέον αποτελεί και στόχο της οικονομικής πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ;
Ο ΡΟΛΟΣ της νέας αναθεωρημένης εξωτερικής πολιτικής του Αμερικανού Προέδρου και του δεξιού κατεστημένου που τον στηρίζει, χρησιμοποιεί και χορηγεί άκριτα την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά, είναι να αποδυναμώσει και εκ των έσω την Ε.Ε. Για τον σκοπό αυτόν υπάρχει μάλιστα και αγαστή συνεργασία με τη Μόσχα.
ΣΤΕΝΕΣ σχέσεις με τη Ρωσία διατηρούν στην Ευρώπη τα ακροδεξιά κόμματα Αυστρίας, Ουγγαρίας, Βελγίου και Ιταλίας. Φημολογείται δε ότι στη σχετική λίστα των ρωσικών χρηματοδοτήσεων βρίσκεται και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Mitchell Orenstein, που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Νορθίστερν. Ισχυρή είναι επίσης η υποστήριξη της Ρωσίας και από τους εγχώριους εκκλησιαστικούς παράγοντες, ιδιαίτερα δε αυτούς που πρόσκεινται στην εθνικιστική Δεξιά. Πρόσφατες ήταν οι ενδείξεις - αποδείξεις.
ΜΕΓΑΛΗ μάχη εξελίσσεται και στο Διαδίκτυο. Μία μικρή ομάδα πολύ πλούσιων Αμερικανών υποστηρίζει έμμεσα διάφορους δικτυακούς τόπους και διαδικτυακές διαφημιστικές εκστρατείες στην Ευρώπη, αποκάλυψε η "Le Monde". Δεν είναι μόνο κράτη που διενεργούν εκστρατείες παραπληροφόρησης. Εδώ και αρκετά χρόνια, μια μικρή ομάδα Αμερικανών δισεκατομμυριούχων, οι οποίοι χρηματοδοτούν στη χώρα τους τη δεξιά πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, έχουν επίσης υποστηρίξει εκστρατείες διάδοσης ψευδών πληροφοριών σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαβάζουμε.
ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τους πράκτορες της ρωσικής Internet Research Agency, αυτοί οι επιχειρηματίες δεν διαθέτουν πολυμελείς ομάδες ούτε στρατιές πλαστών λογαριασμών στο Twitter και το Facebook. Όμως, τα κεφάλαιά τους τούς επιτρέπουν να χρηματοδοτούν μικρές ομάδες ακτιβιστών και εξειδικευμένες εταιρείες πολιτικής επικοινωνίας, η δράση των οποίων στη συνέχεια πολλαπλασιάζεται μέσω της αγοράς διαφημίσεων στα κοινωνικά δίκτυα για τη διάδοση των μηνυμάτων.
ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ, πώς αντιδρούν σε αυτά τα σενάρια οι δυνάμεις της εγχώριας αντιπολίτευσης; Κωφεύουν βλέποντας το δένδρο της εξουσίας και χάνοντας το δάσος που απειλείται από τη φωτιά! Ακόμα και το ΚΚΕ έχει μπει σε αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι επιστρέφοντας στη θεωρία της δεκαετίας του 1930 περί «σοσιαλφασισμού»! Τη θεωρία της Κομμουνιστικής Διεθνούς πως η Σοσιαλδημοκρατία δεν ήταν παρά μια παραλλαγή του φασισμού επειδή όχι μόνο οι δύο ιδεολογίες είχαν κοινό το κορπορατιστικό οικονομικό μοντέλο, αλλά και στέκονταν εμπόδιο σε μια πλήρη και οριστική μετάβαση προς τον κομμουνισμό!
Και μετά ο φασισμός ήρθε καβάλα στο άλογο!
