Του Παύλου Κλαυδιανού
Μετά από μια ομόφωνη απόφαση της Κ.Ε., ύστερα από συζήτηση και γόνιμη σύνθεση απόψεων και προτάσεων, σίγουρα είμαστε όλες και όλοι πιο αισιόδοξοι για τις μάχες που ακολουθούν αυτό το έτος. Μάχες μεν, εκλογικές, αλλά -και ποιος δεν ξέρει- αφάνταστα καθοριστικές. Στην Κ.Ε. κουβεντιάσαμε πολύ για την Ευρώπη, για την προοπτική της Ε.Ε., τους απτούς κινδύνους που το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης αντιμετωπίζει.
Η "Αυγή" έχει προσφέρει πολύ πλούσιο υλικό στους αναγνώστες της, δεν θα επιμείνω. Θέλω μόνο να σημειώσω πόσο σπουδαίο, ιδεολογικά, είναι σε εποχή όπου ενισχύεται ο ευρωσκεπτικισμός -όχι η κριτική, όσο ριζοσπαστική κι αν είναι- και σε τμήματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει σαφής προσανατολισμός για το κατάλληλο πεδίο, στην εποχή μας, για να αντιμετωπιστούν κορυφαία θέματα όπως ανεργία, ανισότητες, ειρήνη, καταπίεση των γυναικών, μεταναστευτικό φαινόμενο, η φτώχεια, το περιβάλλον.
Θα γκρινιάξω, όμως, ακόμη μια φορά, διότι και στη δική μας Αριστερά δεν επιμένουμε όσο πρέπει στο τελευταίο, στην προστασία της φύσης από την ανθρώπινη συμπεριφορά που οδηγεί στην κλιματική αλλαγή. Διότι ο αντίκτυπός της είναι σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην το βλέπουμε, όπως παρατηρεί η Ναόμι Κλάιν σε ένα συνεγερτικό άρθρο της (theintercept.com, ολόκληρο στο epohi.gr). Μας σκουντά και μας λέει ότι ήρθε η ώρα για μια σαρωτική κινητοποίηση υπέρ του κλίματος.
Είναι αλήθεια, απέχουμε πολύ από τη δυνατότητα μιας σαρωτικής κινητοποίησης. Μας ενθαρρύνουν, βέβαια, οι κινητοποιήσεις μαθητών στο Βέλγιο, και τώρα στο Αμβούργο, ευχόμαστε να είναι η αρχή του σαρωτικού κινήματος όπως τότε στο Σιάτλ. Χωρίς την πίεση των κοινωνικών κινημάτων, οι μεγάλοι -και οι δικοί μας- δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά το μείζον ζήτημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει εδώ να πρωταγωνιστήσει. Να φέρει στην καρδιά της συζήτησης στην Ευρώπη το θέμα αυτό, να κάνει προτάσεις, να βρει συμμάχους, να εντοπίσει αντιπάλους. Να ξε-κουνήσει το ΚΕΑ, να συγκροτήσει πολύ συγκεκριμένο ριζοσπαστικό πρόγραμμα, σχέδιο. Όπως έκαναν στις ΗΠΑ η ομάδα της Κορτές και Μάρκι με το Green New Deal.
Από εδώ θα κερδίσει και αξιοπιστία και κύρος, ιδίως στα κινήματα, και όχι από τη συμμετοχή μας στα σχέδια εξόρυξης πετρελαίου των μεγάλων επιχειρήσεων που ακούν για τον κίνδυνο από την «κλιματική αλλαγή» και τραβούν πιστόλι. Αυτή η έγνοια δεν υπήρξε στην Κ.Ε., νομίζω δεν την αδικώ.
