Το γεγονός ότι η γενική πολιτική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αποσυνάγωγη πριν από μόλις 4-5 χρόνια, αλλά βρίσκεται στο επίκεντρο σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν είναι τυχαίο. Προηγήθηκαν η εκλογική συντριβή και η πολιτική απαξίωση των περισσότερων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που είχαν συνεργαστεί και ταυτιστεί με τη Δεξιά και τη λιτότητα στις χώρες τους και η ανάδυση μιας νέας απειλητικής Ακροδεξιάς με φασιστικά χαρακτηριστικά. Ήταν λογικό και επόμενο να στρέψουν την προσοχή τους οι Σοσιαλδημοκράτες στα υποδείγματα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, που είχαν με ακρίβεια προβλέψει τα πολιτικά επακόλουθα και τα κοινωνικά αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης λιτότητας από την πρώτη στιγμή.
Στην Ελλάδα τα κόμματα της Κεντροαριστεράς διχάστηκαν και μεταξύ τους και στο εσωτερικό τους με σημείο τομής τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η διανόηση του χώρου αυτού διαπίστωσε με φρίκη ότι, πρώτον, η Ν.Δ. του Μητσοτάκη, με την οποία πίστευαν ότι μπορούν να συνεργαστούν, αποδείχθηκε πως κάτω από το λούστρο είναι ακροδεξιοί κατσαπλιάδες. Δεύτερον, διαπίστωσαν με την ίδια φρίκη ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει τη Ν.Δ. στον πατριδοκάπηλο σκοταδιστικό κατήφορο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε συμφέρον, τακτικό και στρατηγικό, να φέρει δυνάμεις της Κεντροαριστεράς πιο κοντά στα νερά του. Σήμερα υπάρχει έδαφος συνεργασίας σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ευρωπαϊκές εκλογές είναι ένα τέτοιο πεδίο.
Ένα ζήτημα είναι, εάν αφορά αυτή η ατζέντα την υπόλοιπη, εκτός ΣΥΡΙΖΑ, Αριστερά. Η απάντηση είναι ναι, απολύτως και στον ίδιο βαθμό. Ναι, διότι περιέχει και τα δύο βασικά σημερινά προτάγματά της, τον αντιφασισμό και την αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα. Και μάλιστα με τρόπο απτό και επείγοντα σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα, μάλιστα, με ιδιαίτερη ένταση και φόρτιση λόγω του εμφυλιοπολεμικού κλίματος που πάντοτε υφέρπει.
Η ιστορία από το 2015 έδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε δέχθηκε ποτέ "την ιδιοκτησία των Μνημονίων" και ό,τι μπορούσε να κάνει το έκανε κατά τη διάρκεια του Μνημονίου και εξακολουθεί να κάνει, σε αριστερή κατεύθυνση, όσα καμία άλλη κυβέρνηση στην Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πυροδοτήσει μια τέτοια συζήτηση.
