Απορούν όλοι τελευταία με την κατάπτωση των πολιτικών ηθών. Απορούν με τον εκχυδαϊσμό του Κοινοβουλίου οι δημοσιολογούντες και φέρνουν ως παραδείγματα τις μετακινήσεις βουλευτών (τι πρωτοφανές!) και... την γκαζόζα. Καμία «αποστασία» δεν υπήρξε στη χώρα του αείμνηστου Καλπογιάννη. Ξεχνούν επίσης τα φαινόμενα ακραίων ύβρεων και σεξισμού που είχαν σημαδέψει τη Βουλή πολύ πριν αναλάβουν οι συριζομαδούροι.
Υποτιμούν τη Βουλή και τον κοινοβουλευτισμό ανοιχτά και βάσει σχεδίου. Οι πολιτικοί καριέρας έχουν στήσει τις σταδιοδρομίες τους επί χρόνια κατά έναν μεγάλο βαθμό από τις αλλεπάλληλες εμφανίσεις τους στα τηλεοπτικά πάνελ και τις τηλεμαχίες άνευ ουσιαστικού περιεχομένου...
Η Βουλή ήταν το γηπεδάκι τους. Ένιωθαν άνετα να μιλούν όπως θέλουν. Να ερμηνεύουν τον Κανονισμό ως θέλουν και να θέτουν τα δικά τους όρια στους πολιτικούς τους αντιπάλους. Κατά το παρελθόν έδιναν μάχη οι αριστεροί βουλευτές για να μιλήσουν κι ας μην ξεχνάμε ποιοι θέσπισαν για τους εαυτούς τους το περιβόητο άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών.
Σήμερα νιώθουν έξω από τα νερά τους. Άλλοι θέτουν το πλαίσιο και ερμηνεύουν τους κανόνες λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Η έπαρση της εξουσίας τόσων χρόνων δεν τους αφήνει μετά από τέσσερα χρόνια στην αντιπολίτευση να αντιληφθούν τον κοινοβουλευτικό τους ρόλο.
Βουλευτές της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. έχουν αναχθεί σε δημόσιοι υβριστές των πολιτικών τους αντιπάλων με στόχο τη γελοιοποίηση, την εκμηδένισή τους. Σενάρια επί σεναρίων και συνθήματα αντί επιχειρημάτων έχουν αναδείξει ένα νέο είδος πολιτικών, αυτό των τηλεπαραθύρων. Έχει κατισχύσει ο Άδωνις των τηλεπωλήσεων, τον πολιτικό τους λόγο. Η πολιτική ανάλυση και οι «θέσεις» έχουν μετεξελιχθεί σε συνθηματολογία με πλούσιο υβρεολόγιο. Δημοσιογράφοι και πολιτικοί συναινούν - το τερπνόν μετά του ωφελίμου, τηλεθέαση προς άγραν ψήφων.
Αξιοποιούνται όλα τα fake news και κάθε λάσπη από τον "κίτρινο Τύπο". Οι λεκτικές επιθέσεις τους και οι τραμπουκισμοί στα πάνελ έχουν ξεφύγει από κάθε όριο καθώς βαδίζουμε τον προεκλογικό χρόνο. «Κυβέρνηση κουρελού», «δηλωσίες», «πρόθυμοι», «προδότες» είναι μόνο λίγα από όσα χλευαστικά ακούγονται καθημερινά. Για όσα δεν προλαβαίνουν να τα πουν στη Βουλή συνεχίζουν πιο απελευθερωμένοι στα τηλεοπτικά πάνελ, πάντα πρόθυμα να τους φιλοξενήσουν.
Όχι όλους... μόνο τους «σταρ», τους καριερίστες πολιτικούς. Οι ίδιοι και οι ίδιοι εναλλάσσονται στις τηλεοπτικές καρέκλες καθημερινά... Οι πιο χυδαίοι, οι πιο ακραίοι, που θα αναπτύξουν την επιθετική αερολογία τους σε μια αέναη ανακύκλωση... Η επανάληψη και η καθιέρωση ενός χυδαίου τηλεοπτικού λαϊκίστικου και ακραία επιθετικού λόγου γαλουχεί και νομιμοποιεί την Ακροδεξιά στην καθημερινότητά μας και αυτό είναι πραγματικά επικίνδυνο.
Οι τηλεπολιτικοί της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. μονοπωλούν τον τηλεοπτικό χρόνο προσβάλλοντας τη λογική, την ηθική, την έννοια της πολιτικής και του πολίτη, τον οποίο αντιλαμβάνονται απλά ως χρήσιμο -για την κάλπη-... ηλίθιο.
