Η Ελλάδα βρίσκεται σε μία μεταβατική περίοδο. Βγήκε από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018 και στις εκλογές του 2019 θα αποφασίσει ποιος πολιτικός χώρος και ποιος πολιτικός αρχηγός θα διαμορφώσει τα χαρακτηριστικά της μεταμνημονιακής Ελλάδας. Δηλαδή τι οικονομία θέλουμε, τι είδους ανάπτυξη, ποιος θα καρπούται τα οφέλη της ανάπτυξης, τι κοινωνία συγκροτούμε, ποιες είναι οι προτεραιότητές της.
Σε αυτή τη μεταβατική περίοδο βρίσκεται και το πολιτικό σύστημα. Κόμματα που γεννήθηκαν μέσα στην πολιτική και οικονομικοκοινωνική κρίση του Μνημονίου είτε ως αντίδραση στο Μνημόνιο (ΑΝ.ΕΛΛ.) είτε ως ανάχωμα στην άνοδο της Αριστεράς (Ποτάμι) αντιμετωπίζουν πρόβλημα βιωσιμότητας από την ώρα που δεν έχουν προσδιορίσει το ρόλο τους κατά τη νέα περίοδο. Είναι πικρό, και ίσως δυσάρεστο για ορισμένους, αλλά η ιστορία δεν μπορεί να τους περιμένει να αποφασίσουν. Πολύ περισσότερο που αποφασίζουν λάθος.
Στη νέα περίοδο διαμορφώνονται δύο πόλοι. Από τη μία είναι ο προοδευτικός πόλος με κύριο εκφραστή τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα πρέπει να συγκεντρώσει και να συντονίσει τις διάσπαρτες δυνάμεις του χώρου, αλλά και να εκφράσει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που θα του δώσουν την πολιτική πλειοψηφία.
Από την άλλη είναι ο συντηρητικός πόλος με κύριο εκφραστή τη Ν.Δ. Πρόκειται για ένα κράμα Ακροδεξιάς στα εθνικά και στα κοινωνικά θέματα και νεοφιλελευθερισμού στην οικονομία - διότι, για να κάνει αυτά που σχεδιάζει στην οικονομία, χρειάζεται να καταπιέζει και να διχάζει την κοινωνία με τον «εσωτερικό εχθρό» και να φοβίζει τον πολίτη με τον «εξωτερικό εχθρό». Μην κάνουμε λάθος. Αυτός είναι ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος της συντηρητικής παράταξης στην Ευρώπη (δεν είναι καθόλου τυχαία η άνοδος στο ΕΛΚ του Βέμπερ και των συν αυτώ Κουρτς και Όρμπαν) και σε αυτόν προσαρμόζεται και η Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη. Διατυμπανίζει τη μείωση των φόρων απλώνοντας δίχτυα στη μεσαία επιχειρηματικότητα που ελέγχει ψήφους και δημιουργεί κλίμα.
Στον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα σε αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτή τη Ν.Δ. βρίσκεται η σοβαρή Κεντροδεξιά (η «πεφωτισμένη», που θα έγραφε η Ελένη Βλάχου) και το προοδευτικό Κέντρο, που το ταλαιπωρούν η ηγεσία Γεννηματά και η απελπισμένη προσπάθειά της να το συγκολλήσει με τη Ν.Δ.
Ο Νίκος Δένδιας έσπευσε να πει ότι η Ν.Δ. "επεκτείνεται από τις παρυφές της Κεντροαριστεράς". Ξέρει ότι κάνει λάθος -ας ρωτήσει τον Αντώνη Σαμαρά, τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Μάκη Βορίδη, που ηγούνται του κόμματός του, τι λένε για τα όρια της Ν.Δ.- αλλά τουλάχιστον έχει αντιληφθεί το πρόβλημα. Στο προοδευτικό Κέντρο και τη σοβαρή Κεντροδεξιά η Ν.Δ. θα χάσει τις εκλογές.
Σε αυτόν τον χώρο και στους αριστερούς πολίτες τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα καλούνται να περιγράψουν το μέλλον της Ελλάδας και των ανθρώπων της τα επόμενα χρόνια. Να πουν το σχέδιο για την Ελλάδα του 2021.
