Η Ο.Μ. Σαλαμίνας για τον σύντροφο Αρτέμη Καλαφάτη
Με βαθιά οδύνη πληροφορηθήκαμε την απώλεια του αγαπημένου μας συντρόφου Αρτέμη Καλαφάτη που έφυγε από τη ζωή στις 6 Φεβρουαρίου πλήρης ημερών αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Αύριο Πέμπτη 7/ 2/19, ώρα 2 μ.μ., θα γίνει η κηδεία του στο εκκλησάκι του νεκροταφείου Σαλαμίνας.
Η Ο.Μ. Σαλαμίνας στη μνήμη του αντί στεφάνου θα ενισχύσει το περιοδικό του ΠΣΑΕΕΑ ΕΑΜ Αντίσταση και την εφημερίδα Αυγή.
Το σημείωμα που είχε γράψει ο Αρτέμης Καλαφάτης για την τιμητική εκδήλωση
Η κατοχή με βρήκε στην ηλικία των 17 χρόνων στην Κοκκινιά, μια ηλικία που ο κάθε νέος μπορεί να κάνει όνειρα για το μέλλον του. Η κατοχή με έριξε στην παρανομία για ένα χρονικό διάστημα. Έζησα το δράμα του λαού μας (πείνα – στερήσεις κ.τ.λ.) όσπου αρρώστησα και βρέθηκα στα πρόθυρα του θανάτου. Αφού γλύτωσα από τον κύνδινο με την υγεία μου, άρχισα μετά να δουλεύω σε διάφορες δουλιές μέχρι και ανθρακέας στα τρένα, όπου εκεί συνδέθηκα με το αντιστασιακό κίνημα του χώρου.
Με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ στις οδομαχίες του Πειραιά
Με τα Δεκαμβριανά πήρα μέρος στις οδομαχίες του Πειραιά με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ. Μετά την επικράτιση των Άγγλων πήραμε το δρόμο της υποχώρισης , γύρισα όλη την Αττικοβιωτία. Όταν άρχισε η περιπέτεια της υποχώρησης είχα βρεθεί στα Βίλια νύχτα, εκεί μας παρέλαβε ένας σύνδεσμος (οδηγός) να μας οδηγήσει από ασφαλές μερος για την επιστροφή. Με πολύ ταλεπωρία φτάσαμε στα Αντίκυρα, απ' όπου μας παρέλαβε ο καπετάνιος του ΕΛΑΝ ο Ζαχαριάς και μας πέρασε στο Γαλαξύδι.
Η ταλεπωρία για μένα ήταν διπλή, γιατί από εκεί που μας πέρασε ο οδηγός μας ήταν βάλτος και είχα την ατιχεία να χάσω τα παπούτσια μου, με αποτέλεσμα γύρισα τη μισή Ελλάδα ξυπόλητος μέσα στα χιόνια (κάποια τσαρούχια που μου εύτιαξαν δεν άντεξαν για πολύ), με συνέπεια να πάθω κρυοπαγήματα και ο γιατρός να μου δώσει προσωρινό απολυτήριο. Η συμφωνία της Βάρκιζας (ανάθεμάτην, ένα από τα ιστορικά λάθη) με βρείκε στην Άμφισσα φορτωμένο στην ψείρα. Ο δρόμος της επιστροφής ήταν με πολές δυσκολίες και αρκετές περιπέτιες, όσπου γύρισα στο σπίτι σε κακά χάλια. Τις συνέπειες της συμφωνίας της Βάρκιζας τις έζησα κι' εγώ όπως όλοι οι συναγωνιστές με όλα αυτά που ακολούθησαν. Μετά από αυτή την εμπειρία καινούργιες περιπέτιες απο το αστυνομικό κράτος που ακολούθησε.
Συνδικαλισμός την εποχή που ακόμα και να αγοράσεις την Αυγή ήταν παράνομη πράξη
Κρατούμενος στο 1ο αστυνομικό τμήμα 40 ημέρες χωρίς κατηγορητήριο. Ξανά στην ασφάλια με αβάσιμη κατηγορία υπόδικος έξη (6) μήνες χωρίς μάρτηρα κατηγορίας. Αθώωση και αμέσως μετά ήρθε η στράτευσή μου, παρουσιάστικα το 46 και απολύθηκα το 50. Εδώ να αναφέρω ότι χάρις σε έναν γνωστό μου που υπηρετούσε, μπόρεσε να με γλυτώση από την πρώτη μαζική εκτόπιση των αντιστασιακών. Μετά το στρατιωτικό, τη δεκαετία του 50 με την ένταξή μου στην ΕΔΑ αρχίζει μια καινούργια ζωή, ξεκόβω από το παρελθόν που είχε στοιχεία ΄΄λούμπεν΄΄ .
Στα συνδικάτα βρείσκω το στοιχείο μου,αναπτύσσω ενεργό δράση με αποτέλεσμα όμως να βρεθώ κατηγορούμενος στη δίκη των οικοδόμων του '60 και ενώ στο πρώτο δικαστήριο αθωώθηκα, στη συνέχεια καταδικάστικα, στην έφεση που έγινε. Ακολούθησε κι' άλη δίκη για παράνομο έρανο, για παράνομη συγκέντρωση, μετά τη δολοφωνία του Λαμπράκη. Το να αγοράσης την Αυγή και αυτό ήταν παράνομη πράξη. (Είμαι αναγνωστης της από την αρχή μεχρι σήμερα, έχουμε παράλληλους δρόμους, κάποια περίοδο και το περιοδικό ΄΄Δρόμοι της Ειρήνης΄΄ και τα ΄΄Σοβιετικά νέα΄΄)
Εκτοπισμός στη Γιάρο
Την 21η Απριλίου με πιάσανε και με εκτοπίσανε από την πρώτη ημέρα στη Γιάρο μαζί με τη σύντροφό μου και μετά εμένα με πήρανε και με εκτοπίσαμε στο Παρθένι της Λέρου. Το 68 μετά τη 12η ολομέλια του ΚΚΕ είμουν στην εξορία, διαχώρισα τη θέση μου από τον Σταλινισμό, προσχωρόντας στην ανανεωτική Αριστερά σε όλη της τη διαδρομή ΚΚΕ εσ. - Συνασπισμός έως σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σοσιαλισμός με Δημοκρατία και Ελευθερία ήταν και είναι η επιλογή μας από τότε. Η ανταμοιβή μου ήταν να περάσω από όλα τα Δικαστήρια από πτέσμα έως στρατοδικείο και από (4) τέσσερις φυλακές.
Με τη μεταπολίτευση ξανάρχισα την πολιτική μου δράση και επανασύσταση του διαλημένου σωματείου μας από τη χούντα και αγώνας για τα προβλήματα του κλάδου. Μετά τη συνταξιοδώτησή μου το '84 και αφού εγκαταστάθηκα μόνημα στη Σαλαμίνα, στήσαμε μαζί με άλλους συντρόφους την οργάνωση του ΚΚΕεσ., στη συνέχια στο Συνασπισμό, τέλος στο ΣΥΡΙΖΑ. Άν αναλγιστούμε ότι όταν ξεκινίσαμε την πρώτη μας εμφάνηση στο Νησί με τη δημειουργία γραφείου της Αριστεράς είμασταν μετριμένοι στα δάχτυλα.
Έζησα όμως τη χαρά να βρεθεί η Αριστερά 1η δύναμη στο Νησί και να περάσει τη δεξιά που μέχρι τότε η Σαλαμίνα ήταν άντρο της. Το γεγονός ότι σήμερα ζούμε μιά άλλη εποχή όπου σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης ο φασισμός άρχισε να σικώνει κεφάλι εκμεταλλεβώμενος την οικονομική κρίση, την κατάρευση του ΄΄υπαρκτού σοσιαλισμού΄΄ και το πρόβλημα της προσφυγικής κρίσης από της εμπόλεμες ζώνες, χρειάζεται περισσότερη επαγρύπνηση και δράση για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κοινωνικών τάξεων που μαστίζονται και να κλείσουμε το δρόμο στον φασισμό.
