Ποτέ μετά τη μεταπολίτευση δεν ζήσαμε τόσο υστερική και ανεύθυνη αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια και την οδηγεί στον δρόμο της κανονικότητας και της ανάπτυξης. Από μόνη, εναντίον 26 χωρών στην Ε.Ε., η Ελλάδα έχει γίνει χώρα - εγγύηση της ευρωπαϊκής σταθερότητας. Μ
ε μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό αξιοσέβαστους από όλους τους εταίρους και τους συμμάχους, προτάσσοντας τα εθνικά συμφέροντα. Με δυναμισμό και εξωστρέφεια στην εξωτερική πολιτική και νέες συνεργασίες με τις χώρες της Μεσογείου, των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου (Αίγυπτος, Ισραήλ, Κύπρος).
ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ την κυβερνητική αλλαγή στην Βόρεια πλέον Μακεδονία, βρήκε έδαφος με βάση της πάγιες ελληνικές θέσεις να κλείσει μια εκκρεμότητα 30 χρόνων η οποία απορροφούσε πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο και περιόριζε τους ορίζοντες δράσης στη βαλκανική οντότητα.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ απέναντί της βρήκε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που όχι μόνο μηδένιζαν συστηματικά κάθε θετική εξέλιξη, αλλά έβαζαν τρικλοποδιές σε κάθε ευκαιρία, εντάσσοντας στην αντιπολιτευτική ατζέντα τους και τα εθνικά θέματα!
ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΑΝ μάλιστα οι φανατικοί «Μένουμε Ευρώπη άνευ όρων» να ταυτιστούν με τα συμφέροντα της Άγκυρας και της Μόσχας στα Βαλκάνια εκπλήσσοντας και εξοργίζοντας τους Ευρωπαίους εταίρους και τους συμμάχους. Κόντρα στους διεθνείς κανόνες και τον σεβασμό στις μεταπολεμικές διεθνείς συμφωνίες, που θα έδιναν δικαιώματα αμφισβήτησης στην Τουρκία!
ΓΙΑΤΙ όλα αυτά; Για να υποδαυλίσουν τον εθνικισμό αξιοποιώντας την ιστορική άγνοια, υπολογίζοντας ότι οι θυμωμένοι ψηφοφόροι θα δώσουν στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ την εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης.
ΜΠΟΡΕΙ ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, που φιλοδοξεί να ανακάμψει, να προοδεύσει και να πρωταγωνιστήσει, να αντιδρά σαν τον σκαντζόχοιρο, που σε κάθε θόρυβο μαζεύεται αναπτύσσοντας τα αγκάθια του για να αμυνθεί; Μπορεί ένα έθνος, εγκλωβισμένο στα προπαγανδιστικά ιστορικά κλισέ, εκπαιδευμένο από θρησκευτικά ιερατεία να πιστεύει και να μην ερευνά, να πρωταγωνιστήσει στη νέα εποχή και να αξιοποιήσει τη επιρροή του στα Βαλκάνια;
Η Ν.Δ. και ο πρόεδρός της είναι σοβαρά εκτεθειμένοι. Παραβίασαν κανόνες στα εθνικά θέματα που χρόνια ήταν σεβαστοί. Και αυτό για να αυξήσουν τις πιθανότητες να επανακάμψουν άνευ όρων και ορίων στην εξουσία υπονομεύοντας το μέλλον της χώρας. Τα φλερτ του Κυριάκου με την Ακροδεξιά, τους πατριδοκάπηλους και τους σκοταδιστές, ήδη ξεσηκώνουν και κινητοποιούν τον δημοκρατικό κόσμο, που αγωνιά για την πρόοδο της χώρας.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ίσως ήταν πολύ διαφορετικά αν το ΠΑΣΟΚ στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων και των ιστορικών ευθυνών του. Δυστυχώς τα υπολείμματα που σήμερα κρύβονται στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. στερούντα ήθους και ανεξαρτησίας, σεβασμού και κατανόησης των εθνικών αναγκών.
ΟΜΩΣ κατά τη γνώμη μου η εντυπωσιακότερη εξέλιξη αφορά το ΚΚΕ. Ένα ιστορικό κόμμα, από το οποίο πέρασαν λαμπρές και ηρωικές προσωπικότητες, το οποίο αργά αλλά σταθερά μετά τη διάσπαση του 1990 υιοθέτησε τις τροτσκιστικές αντιλήψεις εγκαταλείποντας κάθε έννοια συμμαχιών και σταδίων για τον σοσιαλισμό.
ΟΠΩΣ χαρακτηριστικά είπε στην ομιλία του ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Δ. Παφίλης στην εκδήλωση του Γοργοποτάμου: «Το κόμμα μας θα ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει στην ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα. Ο αγώνας αυτός θα συνδεθεί με την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας είτε η Ελλάδα είναι επιτιθέμενη είτε έχει δεχτεί εισβολή»!!! Έτσι ακριβώς!
ΤΟ ΚΚΕ έφτασε στο ανώτατο όριο της αφέλειας και της αφασίας για την παγκόσμια πραγματικότητα αναλαμβάνοντας, το ιερατείο του Περισσού δηλαδή, το δικαίωμα να αποφασίζει για λογαριασμό άλλων λαών και χωρών. Προς τι λοιπόν οι απορίες για τη στάση του στο “μακεδονικό” ζήτημα και η ταύτισή του με την Ακροδεξιά!
ΟΣΟ για τον Σταύρο Θεοδωράκη, πριν πει οτιδήποτε θα έπρεπε να εξηγήσει στους ψηφοφόρους του Ποταμιού τι λάθος έκανε και από τους 11 βουλευτές που εξέλεξε του έμειναν μόλις τρεις! Ο Καμμένος θεώρησε τους ΑΝ.ΕΛΛ. προσωπικό μαγαζί, αν και ως κυβερνητικός εταίρος τίμησε τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το διαζύγιο. Με προσωπικά μαγαζιά όμως, όπως και ο Λεβέντης, δεν πας πουθενά, διότι η ψήφος διαμαρτυρίας δεν είναι διαρκείας. Τέλος, τα πρόσωπα και τα πολιτικά μαγαζάκια που διαφωνούν είναι εκτός πολιτικής κριτικής λόγω ζηλοφθονίας.
